Kanan POV

"lag hij niet gewond op de grond."

Ze hield even een pauze. Om even op adem te komen. Ik gaf haar gelijk. Hoe lang was ze nu al niet aan het praten? Toch wel een mooi uur bijna.

"Drax lag op de grond. Bewusteloos. Ezra had gedaan waar niemand in was geslaagd: Drax verslagen.

Je kon een speld horen vallen. Ik wist niet hoe hij het gedaan had, maar waarschijnlijk voor de rest die het wel hadden gezien stonden hem aan te gapen.

Ezra keek met een blik die ik niet goed kon plaatsen naar de meester. Iets duister school erin. De meester zijn gezicht was rood van woede gewonnen, maar uiteindelijk ontspande hij en klapte in zijn handen.

Nu keek iedereen hem verbaasd aan. Ook de koningin.

"Wel. Ik feliciteer je mijn jongen. Vanaf nu ben jij onze nieuwe kampioen."

Op Ezra's gezicht verscheen er ook ongeloof."

Ik had wel een klein vermoede over wat er was gebeurd. Eentje die me weliswaar niet beviel.

Hij had de duistere kant gebruikt en zonder dat hij het had beseft.

"De volgende maand bleef Ezra kampioen en ging hij soms met mij 'stelen' en bleek ook daar erg goed in te zijn. Hij werd de meester zijn trotse bezit. En hij stoeide met hem maar al te graag bij zijn gasten. Vooral bij de koningin. En dan..."

De deur vloog open en er kwam iemand bijna binnengevlogen: een jongen in een oranje jumpsuit.

"Ezra!" riepen we allemaal.

Hij ademde zwaar en leunde met zijn handen op zijn knieën om even om adem te komen.

"Man. Weet je wel hoeveel trappen er zijn van de gelijks naar de eerste. Meer dan je zou verwachten."

Ik schudde met mijn hoofd. Het gevangenzitten had niks met zijn sarcasme gedaan.

"Ook fijn om jou weer te zien knul." Zei Zeb. "En maak ons nu maar los voordat we bezoek krijgen van..."

" Van Wie? Voordat ik langs kom?" de Inquisiteur stond in de deuropening met zijn rode lightsaber geactiveerd.

"Karabast." Vloekte Zeb en Ezra.

Ezra had duidelijk veel tijd met Zeb doorgebracht.

De Inquisiteur strekte zijn hand en Ezra greep naar zijn keel. Door de Inquisiteur werd hij naar hem toegetrokken.

En wij?

Wij konden niks doen terwijl hij Ezra terug sleurde naar zijn cel.

Dai POV

Met mijn speeder kwam ik aan bij de grote poort van het 'paleis' achtige huis?

Dat ik hier nog ooit zo terugkomen. Nooit gedacht, maar het leven kan soms onverwacht zijn.

Ik snap niet waarom de Inquisiteur perse Ezra wil. Ben ik soms niet goed genoeg? Wat moet het toch heerlijk zijn om een lightsaber dwars door zijn hart te steken. Eindelijk na al die jaren van in zijn schaduw te hebben te hebben geleefd.

Maia zal wel niet trots op me zijn...

Nee! Wat? Maia is een verrader en heeft voor die vuile rat gekozen.

Ik opende de grote poorten van de ommuring met de force. Aan de grote deur stonden twee bewakers. Ik herkende ze nog van vroeger en misschien hadden ze mij ook wel herkend als ik mijn gezicht niet verstopt zat onder de kap van mijn mantel.

"Hey! Jij daar! Wie heeft jou binnen gelaten?"

"Ik moet 'de meester' spreken."

De wachters hielden hun elektrische stokken voor hun. "U heeft geen permissie om hier te zijn! Gaat u nu weg en dan gebeurt er niks onaangenaam!" schreeuwde de langste van de twee.

Ik grinnikte duister waardoor de wachters hun wapens nog steviger vasthielden.

Mijn hand ging naar waar mijn lightsaber hing. "Stop!" riep de kleinere wachter nu.

Bij het activeren van mijn lightsaber werden hun ogen groot van angst.

Ik viel aan.

Ezra POV

Je kon wel zeggen dat de Inquisiteur niet zo blij was omdat ik was ontsnapt uit mijn cel. En dat was nog zwak uitgedrukt. "Waar worden die idiote troopers dan toch voor betaald. Ze kunnen nog niet eens een straat-rat in zijn cel houden."

Ik bedacht dat ik maar beter kon zwijgen en hem verder laten mopperen. "Je bent minder waard dan alle last die je al hebt veroorzaakt. Als mijn meester er me niet persoonlijk had bevelen dat ik je niet mocht doden..."

Hij stopte. De hele tijd had hij me meegesleurd aan mijn kraag en nu gooide hij me in mijn cel terwijl hij me ophief aan mijn kraag.

Ik werd bijna gewurgd terwijl.

Mijn hoofd raakte de metalen bank hard en ik zag letterlijk sterretjes. Kleine fonkeltjes die voor me zweefden en flikkerede. Zoals sterretjes.

Ik werd weer omhooggetrokken en terug op de grond gesmeten. Nu verdwenen de sterren en zag ik zwarte vlekken voor mijn ogen dansen. En tussen die vlekken kon ik de Inquisiteur zijn gele duistere ogen woedend naar mij zien staren. Hij pakte me weer op aan mijn kraag en hield mijn gezicht voor de mijne. "Je weet toch dat als kinderen niet luisteren ze gestraft worden."

Hij smeet me weer op de grond, maar deze keer lukte het me om op mijn handen en knieën te vallen.

Ha! Derde keer is goede keer. Het is dan toch zo.

Te vroeg gejuicht: ik hoorde een lightsaber activeren. "Zullen we wat pret hebben?"

En voor ik weg kon duiken, trok hij een met zijn lightsaber een streep over mijn rug van mijn linkerschouder naar mijn rechterheup.

Man wat schreeuwde ik. Ik schreeuwde het uit van de pijn. De immense pijn. Het deed me denken aan de zweepslagen van de meester. Alleen was dit nog erger.

Hij schopte me zodat ik op mijn rug kwam te liggen. Dat deed zoveel zeer. Ik probeerde op mijn zij te gaan liggen in de plaats, maar hij zette zijn voet op mijn borstkast. Ik opende mijn ogen. "En als je nog eens ontsnapt dan ben jij niet degene die word gemarteld."

Hij trok een lijn op mijn linkerarm. "Dan lijd de Twi'lek pijn."

Een nieuwe lijn. "Dat Mandalorian meisje word gestraft in plaats van jou."

Nog een lijn. "De Lasat zal bij de rest van zijn soort eindigen."

Nu trok hij een lijn om mijn andere arm. De hele tijd had ik op mijn lip zitten bijten en ik proefde bloed in mijn mond. "Jouw zielige meester zal verleden tijd zijn zoals het hoort."

Ik werd boos. Woedend. Mijn vrienden moest hij met rust laten. Nee! Ik bedoel mijn familie!

"De verraadster zal haar verdiende loon krijgen." Weer een lijn. En nog een. "Haar broertje zal zij zien sterven voor haar ogen."

Ik voelde de tranen echt van mijn wangen stromen. Niet schreeuwen. Niet schreeuwen.

Nog een lijn over mijn borstkast. Maar deze had kronkels. Het was een soort tekening. Nu schreeuwde ik het uit. Nog luider dan mijn vorige schreeuw. "Je behoort aan mij toe, aan de duistere kant."

Ik hoorde zijn lightsaber gedeactiveerd worden. "En weet goed. Als ik jou straf, lijden jouw zielige vrienden."

Na deze woorden verliet hij de ruimte en liet me alleen met mijn wonden en mijn woede. Het rook er naar verbrand vlees.

Kanan...

Maia POV

Ik kon mijn blik niet loslaten van de deur waar de Inquisiteur net Ezra terug had door gesleurd.

"Maia misschien moet je verder vertellen." stelde Hera voor. Ik knikte. Dat leidde mijn gedachten wel af. Ook ging de tijd zo sneller.

"Wel..." begon ik totdat ik werd doorbroken door een schreeuw. Het leek van onder ons te komen. De persoon die schreeuwde had verschrikkelijke pijn. En die persoon was Ezra.

Mijn hart brak.

Voila ik beloofde vandaag te updaten aan iemand en hier is het.

Ik heb dit geschreven terwijl ik naar mijn PENTATONIX cd luisterde. Geweldige groep en geweldige cd. Well als je OMI met CHEERLEADER goed vond awel CHEERLEADER van PENTATONIX is beter.

~StarLoverRebel out