Als we ons omdraaien zie ik een smalle opening in de muur voor ons. Daarachter zie ik alleen maar zwart. Samen lopen we richting de tunnel, terwijl ik op Jackson leun. Ik stap voorzichtig door de opening, waarbij ik wel oppas dat ik niet met te veel gewicht op mijn enkel ga staan. De temperatuur in de tunnel is een stuk kouder dan de buitenlucht. Op de bodem van de tunnel ligt een plasje water, en, als ik me het niet verbeeld door het schaarse licht, ik zie een paar ratten wegschieten.

Ik ril, maar ik weet ook dat dit de enig optie is, tenzij ik dood wil. Voorzichtig zet ik een paar stappen, terwijl ik het water door mijn sneakers voel. Gelukkig heb ik mijn mobiel nog in een zak van mijn jurk zitten, dus we hebben nog een zaklamp. Ik ga met het licht langs de muren en zie dat die van grond zijn gemaakt. Ik hoop dat die het nog een tijdje houden. Voorzichtig lopen we de tunnel in en na een tijdje horen we alleen nog maar het geplons van onze voeten. We schieten niet erg op en ik besef heel goed dat dat door mij komt. Ik probeer de pijn zo veel mogelijk te negeren, maar harder dan dit kan ik echt niet lopen.

Jackson kijkt bezorgd achterom en ik forceer snel een glimlach. Na een tijdje heb ik geen idee meer van waar we zijn en hoe lang we al aan het lopen zijn. Mijn voeten zijn doorweekt en ik ben helemaal uitgeput. Opeens zie ik licht aan het einde van de gang. Snel doet Jackson de zaklamp uit, en geeft mijn mobiel terug. Na wat een eeuwigheid lijkt te zijn komen we bij het licht aan. De tunnel is hier beter onderhouden en er hangen fakkels aan de muur. Nog steeds is er geen mens te bekennen. Langzaam lopen we verder, maar plotseling valt me iets op: in het hout van een fakkel is een rondje gekerft. Ook Jackson ziet het nu en hij blijft staan. Ik ga dichter bij de fakkel staan en trek eraan. Meteen geeft hij mee, en ik schrik. Bijna laat ik de fakkel vallen, die opeens is losgekomen, maar gelukkig lukt het me om hem nog net vast te houden. De aarden muur klapt open, alsof het een deur is.

Dit is echt een superkort hoofdstuk, maar dit was het enige stukje waar ik kon stoppen voor het volgende hoofdstuk🙈