Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

30. Richie Tozier

zoey_tozier <3

-¡BOOM BITCH!

-Eso no es justo hiciste trampa, Richie

-No lo hice, no es mi culpa de que no sepas jugar pokar Spaguetti.

-Estamos jugando damas chinas, Richie-habló Bill molesto.

-Solo son malos perdedores.

-Literal-soltó Bev.

-Que Tm nos diga quién está equivocado.-cuestionó Eddie.

-Ella dirá que Richie tiene la razón-habló Stan

-Cierto, los enamorados siempre se dan la razón.

Miraste a Richie de reojo, sus mejillas estaban muy coloradas, y aunque no quisieras admitirlo, habías estado enamorada de Richie desde que se conocieron en el cuarto grado, pero siempre pensaste que gustaba de Beverly.
Asi que decidiste alejarte y no salir más lástimada.

-V-vamos Tn ¿Quién es-está equi-quivocado?-dijo mirandote curioso.

-Y-yo...no lo sé-dijiste frustada, las piernas empezaban a temblarte pues Richie te miraba atento, tus manos sudaban y tu corazón palbitaba tan fuerte que creíste que explotaría en cualquier segundo, lo cual no era bueno, nada bueno.

Sentías tu rostro arder.

-¿Estás bien? Pareces un tomate, ¿Tienes fiebre?-preguntó Richie posicionando su mano en tu frente haciendo que la situación fuera cada vez peor.

-¿Quieres algo de agua?-dijo Eddie tendiendote la botella, pero para entonces habias empezado a correr lo más rápido que tus piernas temblorosas te lo permitían. Ignorando los gritos de los chicos, corriste hasta llegar a casa.

Tomaste la almohada entre tus brazos y tus ojos empezaron a picar, de repente las lágrimas se formaron en ellos. Jamás habías llorado por algo tan rídiculo como lo era Richard Tozier, pero ese maldito sentimiento te invadió por completo haciendo que soltaras suaves sonidos de dolor reprimiendolos en la almohada a la cual tus brazos se aferraban cada vez con más fuerza.

Con la almohada empapada y los ojos rojos e hinchados bajaste por helado para calmar las penas, en eso sonó el timbre.

Tu madre fue a atender y escuchaste esa escándalosa voz por toda la casa.

-¿Qué hay señora Harrington? ¿Está Tn?

-Si hijo, pasa

Al escuchar ese "pasa" te alarmaste y subiste corriendo a tu habitación para mejorar la patética apariencia que tenías por llorar tanto.

-Holaaaaaaaaaaa-gritó Richie tocando la puerta.

-Pasa Richie

Ambos se sentaron en tu cama.

-¿Qué fue eso?

-¿Qué cosa?-respondiste mirando hacía otro, sabías perfectamente a lo que se refería con "eso"; esta vez no era un tal Pennywise.

-Hoy, saliste corriendo de la nada-dijo Richie esperando una respuesta.

Suspiraste cansada, no podias seguir engañandote a ti misma, era injusto tanto para ti como para Richie.

-Es...es que...

-¿Si?

-Me gustas Richie Tozier-dijiste rápido y sin rodeos. Arrepintiendote al instante te levantaste dispuesta a salir de tu propio cuarto. Si, eras un poco cobarde.

-Y tu a mí-respondió Richie sonrojado acomodando sus anteojos justo antes de que saliera de la habitación.

Retrocediste unos pasos y te sentaste nuevamente en la cama.

-¿Puedes peñizcarme?-preguntaste extendiendo tu brazo, cerando los ojos en espera de ello.

-¿Qué?-respondió Richie riendo.

-Si, quiero asegurarme de que esto no sea un sueño.

-Creeme, no lo es-habló Richie antes de levantarse de su asiento para luego juntar sus labios de manera apasionada.

-Wow, supongo que en realidad no es un sueño.-dijiste sonriendo.

-Supones bien-dijo Richie antes de juntar sus labios de nuevo.
¿Quieres pruebas más placenteras?-dijo el chico con una sonrisa pícara.

-Ni lo pienses Ricardo.

Richie rió y tomando una almohada, la impactó contra tu rostro, iniciando así una muy larga pelea de almohadas que terminó en besos y risas.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro