Siedzieliśmy wieczorem w swoim pokoju na łóżku wtuleni w siebie, z głowami opartymi o siebie nawzajem. Ciemne zasłony zasłaniały okno, a jedynym źródłem światła była delikatna poświata od zapalonych świec. Yoongi jeździł swoimi opuszkami po moim ciele budząc we mnie co raz mocniejsze porządnie. Postanowiłam wykorzystać naszą chwilę i pocałować go czule. Nasze pocałunki przekształcały się w magiczne zjawisko przez które zapominaliśmy o świecie. Moje dłonie trafiły na jego umięśniona klatke piersiowa, a jego ciało zaczęło górować nade mną. Gdy już mieliśmy pójść o krok dalej usłyszeliśmy dźwięk telefonu mojego chłopaka.

- Kochanie telefon ci dzowni - powiedziałam

- Shhh - powiedział i wrócił do całowania mojej szyi

Odchyliłam głowę do tyłu cicho sapiąc. Kiedy Yoongi zaczął ściągać mi bluzkę jego telefon ponownie zadzwonił

- odbierz, może to ważne - mruknęłam

Chłopak zirytowany sięgnął po urządzenie i odebrał

- Hallo?

*SUGA*

Spędzałem cudowny czas z me swoją dziewczyna. Całowałem jej cudowne ciało pragnąc więcej i więcej. Cudowne jęki Arii doprowadzały mnie do szaleństwa i miałem ochotę zagłębić się już w jej środku gdy nagle mój telefon zaczął dzwonić irytując mnie przy tym jak mało co

- Kochanie telefon ci dzowni - powiedziała

- shh - powiedziałem i wróciłem do całowania jej szyi

Moje ręce zaczęły błądzić po jej materiale. Już chciałem ściągnąć jej bluzkę lecz mój telefon znów zaczął dzownić

- odbierz, może to ważne - mruknęła

Zirytowany sięgnąłem po telefon i odebrałam nie patrząc kto to

- Hallo

- Cześć kochanie - usłyszałem głos mojej mamy

- Kochanie kto to? - spytała moja dziewczyna

- Yoongi? Kto tam jest?

Spojrzałem raz na Arię raz przed siebie nie potrafiąc wysłowić się

- Yoongi, Hallo

- jestem mamo - odpowiedziałem

Spojrzałem na Arię, która otworzyła szeroko oczy patrząc na mnie i przysunęła się bliżej

- kto tam jest? Tylko nie mów mi że ta Ji-Han jest z tobą, chociaż to inny głos... Boże synku ty sprowadzasz panienki? - zaczęła panikować

- mamo, stop. Po pierwsze nie jestem już z Ji-Han, a po drugie nigdy nie sprowadzałem dziwek i nie będę

- wyrażaj się

- mamo daj mi dokończyć. Chodzi o to, że mam dziewczynę

- dziewczynę?  - spytała zdziwiona

- tak dziewczynę. Siedzi koło mnie

- ładna? Jest dobra dla Ciebie? Kiedy ją poznam.. o wiem

- mamo nie.. - mruknąłem

- cicho bądź, zapraszam was na obiad

- wiedziałem nie wiem co na to Aria

- jedźmy - szepnęła mi na ucho i pocałowała w nie.

Westchnąłem ciężko i spojrzałaem w jej oczy

- przyjedziemy  - powiedziałem

- boże! Tak się cieszę! Do zobaczenia !

-pa - rozłączyłem się i rzuciłem telefonem

- Skarbie nie wiesz na co się piszesz - powiedziałem po chwili

- Chcesz mnie wystraszyć? - spytała patrząc na mnie

- Nie, ale słysząc głos mojej mamy  wiem ze będzie strasznie nakręcona. Zapewne zaraz z kółka krawieckiego będą wiedzieli i nie da nam spokoju - spojrzałem na nią

Dziewczyna na chwilę się zawiesiła jakby myślała nad czymś intensywnie

- Aria? - spytałem machając przed nią

- O mój boże Yoongi, a co jeżeli oni mnie nie polubią? - spytała po chwili

- ciebie nie da się nie lubić - zaśmiałem się

- nie jestem KOREANKĄ - zaznaczyła ostatnie słowo

- słuchaj ważne, że  ja Cię lubię. - położyłem ją na plecach i zawisłem nad nią - Ciebie i Twoje śliczne ciało.

- Nie pomagasz - mruknęła

Przyłożyłem swoje usta do jej szyi i znów zacząłem całować. Chciałem dokończyć to co zacząłem zanim przerwał nam telefon. Jednak nie widziałem od strony dziewczyny jakieś chęci na zabawę

- kochanie rozluźnij się - mruknąłem

- a co jeśli będą kazali ci zerwać? - spytała

Westchnąłem zdenerwowany i usiadłem na łóżku. Przeczesałem włosy i wypuściłem powietrze

- słuchaj, nie obchodzi mnie opinia moich rodziców. Jestem dorosły tak? Mogę spotykać się z kim chcę i nikt nie powinien mi tego zabronić. Jeśli będą mnie do ciebie problem to wyjdziemy obiecuję ci to

- twoja mama nie lubiła Ji-Han? - spytała cicho

- nie, od zawsze widziała w niej dziwkę - odpowiedziałem

- a we mnie co zobaczą?

- piękną, kochaną, słodką, uczuciową dziewczynę, przez którą ich syn oszalał - uśmiechnąłem się szeroko

Dziewczyna zarumieniona spuściła głowę w dół i uśmiechnęła się lekko

- pamiętaj - podniosłem jej głowę - dla mnie jesteś najpiękniejsza i najlepsza

Po wymianie zdań zeszliśmy na dół gdzie była reszta. Usiadłem na kanapie, a dziewczyna obok mnie

- Aria - powiedział Namjoon - czy wiedziałaś, że Sara ma zagrożoną ciążę?

Zagrożoną ciążę?! Jak?

- umm.. tak, ale kazała nam nic nie mówić - powiedziała moja dziewczyna lekko wystraszona

- aha, zajebiście, a powiedz mi dlaczego? - spojrzał na nią

Aria nerwowo zaczęła przegrzać wargę i spoglądała cały czas na Dagmarę która również była zestresowana

- nie chciała cię martwić - odezwała się Daga

- nie chciała martwić - powtórzył - nie chciała kurwa martwić?! Gdybym kurwa wiedział, że jest zagrożona nie zgodził bym się na oświadczenie - powiedział zły

Każdy z nas spojrzał na niego zdziwiony. Nigdy nie był taki. Okej bał się o dziecko i o Sarę, ale wiem, że dziewczyny robiły to w dobrej wierze

- Namjoon, myślę, że Sara nie chciała ci powiedzieć o tym bo dobrze wiemy jakby to się skończyło? - powiedział Jin

- niby jak - mruknął

- rozpadem BTS - powiedział

Namjoon chwilę zamilkną. Spojrzał po wszystkich i usiadł na fotelu złączajac ze sobą dłonie

- jeśli Sara się nie obudzi, albo jej stan się nie poprawi odejdę z zespołu - powiedział

- słucham? - spytał Hoseok

- tak, przykro mi chłopaki - powiedział cicho i poszedł do swojego pokoju

- ale... Że jak.. - powiedział cicho młody

- Spokojnie, jest wkurwiony - powiedziałem, choć sam mam ochotę płakać

- nie możemy się rozpaść - szepnął Tae

- nikt się nie rozpadnie - powiedziałem - idźcie spać.. jutro też jest dzień. Namjoon przemyśli i wtedy na spokojnie z nim porozmawiamy

Każdy rozszedł się do swoich pokoi, a ja zostałem w salonie. Patrzyłem się jak głupi w zgaszony telewizor.

- Kochanie - usłyszałem głos Ari

- mogę zostać sam? - spytałem nawet nie patrząc na nią

- jasne - szepnęła i poszła do pokoju

Kiedy zostałem sam, schowałem twarz w dłoniach i zacząłem płakać, płakać jak małe dziecko. Nie chcę aby zespół się rozwiązał nie przeżyje tego. Nie wiem ile tak siedziałem ale poczułem męską dłoń na swoim ramieniu. Spojrzałem w górę i zauważyłem Jungkooka który również płakał. Poklepałem miejsce obok siebie aby usiadł.

- Hyung - zaczął - nie będzie tak jak mówi Namjoon prawda? - szepnął

- nie wiem, mały.. nie wiem - odpowiedziałem

- ja nie dam rady bez was - powiedział że łzami w oczach

Westchnąłem cicho i przytuliłem go mocno jak Ojciec syna. Zacząłem głaskać go po włosach, aby się uspokoił.

- ona się obudzi, zobaczysz - szepnąłem, pocieszająco

Sam nie wiem kogo pocieszałem jego czy sobie..