Wyszłam ze szpitala z gipsem na nodze i bandażem na głowie. Nie powiem czułam się dziwnie. Przez ostatni tydzień Yoongi i pozostali pomagali mi i próbowali coś przypomnieć jednak na marne wszystko. Od nowa musiałam nauczyć się jeść pałeczkami... jak to stwierdził Yoongi? Gorzej niż z dzieckiem i tu się zgodzę.

- gotowa? - spytał Yoongi podchodząc do mnie i odbierając moją torbę

- jak widać tak - uśmiechnęłam się delikatnie

- dostałaś zalecenia? - spojrzał na mnie pakując torbę do auta

- tak, mam w kieszeni - odpowiedziałam

- leki wykupił Jin więc o to się nie martw - otworzył drzwi od strony pasażera

Wsiadłam do samochodu i spojrzałam na drogę. Czyli teraz zaczynam moje nowe życie? A co z moim starym życiem

- Yoongi? - spytałam kiedy ruszył

- tak? - spytał

- co z moją rodziną? - spojrzałam na niego

- cóż, z tego co mi mówiłaś to nie wspierali cię nigdy - odpowiedział skupiając się na drodze

- są tutaj?

- nie, są w Polsce

Resztę drogi przemilczałam patrząc w okno. A co jeśli zostałam porwana przez nich? Mimo, że są mili i pomocni to mogłam zostać porwana

Weszłam do domu za chłopakiem i rozejrzałam się po pomieszczeniu. Było piękne i nowoczesne. Z racji tego, że na dworze była jesień Yoongi podszedł i ściągnął mi płaszcz. Uśmiechnęłam się w podziękowaniu

- wezmę twoją torbę do pokoju, z racji tego, że nie pamiętasz nic.. - wziął wdech - będziesz spała w pokoju gościnnym

Uśmiechnęłam się delikatnie do niego nie wiedząc co zrobić. Chłopak delikatnie popchnął mnie w stronę kuchni gdzie stał chłopak wysoki z szerokimi ramionami

- o już jesteście - uśmiechał się delikatnie w naszą stronę

- Mel, daj mu zalecenia od lekarza, przypnie na lodówkę

Podałam chłopakowi zalecanie i usiadłam na krześle milcząc. Czułam się nie swojo oraz próbowałam sobie przypomnieć imię tego chłopaka który gotuje

- Jin? - spytałam cicho

- słucham malutka - odwrócił się w moją stronę

- o czyli jednak Jin.. wybacz starałam się przypomnieć twoje imię - uśmiechnęłam się delikatnie

- oh, dobrze ci idzie - zaśmiał się cicho nalewając zupy

- co to za zupa? - spytałam podchodząc powoli

- pomidorowa, znalazłem przepis na stronie. Nie wiedziałem, że z pomidorów można zrobić zupę - zaśmiał się - plus chciałem abyś zjadała coś Polskiego

- oh, to bardzo miłe z twojej strony - zarumieniłam się delikatnie wracając na swoje miejsce

Jin podał mi miskę z zupą i usiadł obok mnie. Wzięłam do ręki łyżkę i zaczęła mi się trząść. Mężczyzna widząc to, zabrał z mojej ręki przedmiot zaczynając mnie karmić. Nie powiem czułam zażenowanie i łzy w oczach

- ej, ale nie płacz - odezwał się

- to okropne... cokolwiek wezmę do ręki to ręce zaczynają mi się trząść, nic nie pamiętam.. a co jeśli jesteście bandytami - wpadłam w słowotok

- hola, hola - zaśmiał się cicho - czy my wyglądamy jak bandyci? - spytał, a ja podkręciłam głową - no właśnie, a jeśli chodzi o to wszystko to spokojnie. Lekarz sam powiedział, że pamięć ci wróci, tylko musisz pracować z nami tak?

Spojrzałam na niego i pokiwałam głową na znak zgody. Lekko się uspokoiłam po jego słowach i wróciłam do jedzenia

Po skończonym obiedzie wstałam z krzesła i wzięłam kule kierując się do salonu. Delikatnie opadłam na sofę i spojrzałam w sufit próbując coś sobie przypomnieć

- obiad zjedzony? - spytał Yoongi siadając obok mnie

- tak, Jin mi pomógł - uśmiechnęłam się delikatnie poprawiając się

- to dobrze, słuchaj mnie teraz uważnie. Jutro nas wszystkich nie będzie ponieważ musimy być w studio - spojrzał na mnie - zostanie z tobą Dagmara twoja przyjaciółka

- studio? - spytałam zdziwiona

- jesteśmy znanym zespołem na całym świecie - odpowiedział

- serio? Czyli śpiewacie? - uśmiechnęłam się szeroko

- śpiewamy, rapujemy, tańczymy - zaczął wymieniać

- czyli zadaje się z idolami - rzekłam

- tak - zaśmiał się cicho - nazywamy się..

- BTS - dokończyłam, a chłopak spojrzał na mnie zaskoczony - wybacz przeczytałam na ścianie

- a myślałem, że coś sobie przypomniałaś - westchnął ciężko

Podkręciłam głową na nie i przymknęłam oczy. Ta zupa naprawdę była bardzo dobra, tak dobra, że zachciało mi się po niej spać.

- Yoongi - mruknęłam

- tak?

- mogę się przespać? - spytałam z nadzieją, że mi pozwoli

- oczywiście, nawet powinnaś. Jak się obudzisz zmienię ci opatrunek głowy - uśmiechnął się wstając ze sofy i pomagając mi się ułożyć

- dziękuję - uśmiechnęłam się po chwili odpływając

*Yoongi*

Spojrzałem na dziewczynę, która przed chwilą zapadła w sen. Myślałem, że mnie coś rozkurwi, staram się jak mogę być silny dla niej, ale nie raz nie potrafię..

- zasnęła? - spytał Seokjin wchodząc do salonu

- tak, przed chwilą - mruknąłem

- musiałem ją nakarmić, kiedy wzięła łyżkę jej ręką zaczęła się bardzo trząść

- czasami się zastanawiam, czy faktycznie wróci jej pamięć - westchnąłem cicho

- nawet tak nie myśl - usłyszałem głos lidera - odzyska, a my jej pomożemy

- może zabierz ją na lotnisko - wpadł na pomysł starszy

Spojrzałem na niego zaciekawiony i po chwili namysłu przyznałem mu rację

- powiesz jej, że tam się poznaliście - dodał Namjoon

- tak, tak zrobię - uśmiechnęłam się i pogłaskalem delikatnie jej włosy uważając na bandaż

Po chwili usłyszałem wibracje wydobywające się z mojego telefonu. Sięgnęłam do kieszeni po niego i odblokowałem

SARA
Możemy się spotkać?

Yoongi
Jasne, ale jestem w domu

Sara
Ja w wytwórni, to bardzo ważne..

Yoongi
Będę za niedługo

- Sara mnie wzywa do wytwórni - powiedziałem chowając telefon - jak się obudzi powiedzcie, że wrócę

- dostanie ochrzan - powiedział Namjoon

- kto? - spytał Jin, a ja spojrzałem na niego

- Sara, znowu się przemęcza. Mówiłem jej tyle razy, że z tym sercem nie może tego robić, ale ona jak zwykle nie słucha - westchnął ciężko

- spokojnie, pogadam z nią - uśmiechnąłem się

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Po dotarciu do wytwórni odrazu skierowałem się do gabinetu Sary. Wszedłem bez pukania i zastałem dziewczynę siedzącą przed komputerem. Widziałem po niej, że była zmęczona

- jestem - odezwałem się

- super - uśmiechnęła się lekko biorąc łyk kawy

- która to już kawa w tym dniu? - spytałem ciekawy siadając

- po drugiej przestałam liczyć - odpowiedziała

- Sara.. - zacząłem

- robię to dla Mel. Musimy znaleźć ta sukę - westchnęła cicho masując skronie

- Namjoon się martwi

- wiem.. zapewne czeka mnie opierdal w domu - stwierdziła

Pokiwałem głową na znak potwierdzenia jej słów

- trudno, znalazłam coś interesującego. Znałeś Jennie tak? - spytała

- no tak, przyjaciółka Ji-Han - odpowiedziałem

- wiedziała o tym wszystkim - powiedziała - i myślę, że wie gdzie jest Dae i Ji-Han

- muszę z nią się spotkać - odparłem

- nie możesz - stwierdziła dziewczyna

- dlaczego? - spytałem oburzony

- bo jak to będzie wyglądać? Były chłopak gada z jej przyjaciółką? Odrazu jej napisze, że spotyka się z tobą - wyznała wyłączając komputer

- to jaki masz plan? - spytałem

- zdobyłam jej numer, nie pytaj jak bo dostanę opierdal większy niż powinnam - mruknęła - więc albo napiszę do niej jako przyjaciółka Ji-Han albo Daga, i z tej okazji nawet kupiłam przebranie - wskazała na kanapę gdzie leżało przebranie - no chyba, że ty chcesz się przebrać za kobietę..

- nie, bo jeszcze jej coś zrobię

- w takim razie ja albo Dagmara przebierze się - uśmiechnęła się szeroko

- może lepiej aby Dagmara to zrobiła? - spytałem wstając

- jeśli się zgodzi to dobrze, mogę z tobą jechać? - spytała

- jasne, chodź - uśmiechnąłem się delikatnie

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Gdy wróciliśmy do dormu, Mel jeszcze spała. Uśmiechnąłem się na jej widok i pocałowałem w głowę

- czyś ty oszalała, dobrze wiesz, że z twoim stanem nie możesz się przemęczać - usłyszałem Namjoona z kuchni gdzie siedziała jego dziewczyna

- Nami... przepraszam musiałam coś zdobyć i mi się udało - podeszła do niego i przytuliła mocno - Kocham cię

- ja ciebie też rybko, dlatego się martwię - westchnął ciężko i przytulił do siebie dziewczynę

Uśmiechnąłem się na ten widok, jednak w brzuchu mnie skręcało że to nie jestem ja i Mel. Podszedłem do blatu i nalałem sobie wody

- Jest Dagmara? - spytała Sara

- tak, siedzi u Jungkooka - uśmiechnął się

- pójdę ją zawołać

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
*Sara*

Kiedy wszyscy już byli w kuchni oprócz Mel zaczęłam swoją przemowę

- słuchajcie, zdobyłam numer do przyjaciółki Ji-Han, Jennie. Nie pytajcie jak, było ciężko ale jest.. prawdopodobnie ona wie gdzie ukrywa się Ji-han - zaczęłam - i tu wchodzi nasz plan.. ja albo Dagmara przebierze się - pokazałam na siatkę - i spotka się z Jennie pod pretekstem zrobienia niespodzianki Ji-Han. Dodam, że przyjaciółka jest z Tajlandii - uśmiechnęłam się

- skąd wiesz? - spytał Hobi

- jak skąd? Ji-Han kiedyś mi mówiła, że tęskni za swoją przyjaciółką, nawet pokazała mi jej zdjęcie. Znalazłam ją na Instagramie i myślę, że Daga będzie idealnie pasowała do tego - uśmiechnęłam się do niej

- no dobrze, zrobię to - uśmiechnęła się

- super, jutro po pracy usiądziemy razem i napiszemy do Jennie - zaklaskałam szczęśliwa

Już miał coś powiedzieć Jimin lecz przerwał mu krzyk Mel

- ZOSTAW MNIE!!

Zerwaliśmy się szybko z miejsc i pobiegliśmy do salonu gdzie dziewczyna kręciła niespokojnie głową i była spocona. Yoongi szybko doskoczył do niej i zaczął uspokajać oraz budzić

- Mel, obudź się - powiedział trzymając ją mocno - MEL - dalej nic

Podeszłam do niego i poklepałam dziewczynę po policzku. Dalej nic nie dawało. W końcu dziewczyna otworzyła szeroko oczy wystraszona i spojrzała na nas

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
*Melania*

🟪🟪🟪🟪🟪

poćwicz lepiej bo ci nie wychodzi - zrobiła krok w moją stronę a ja do tyłu - taka niewinna Malania, przyleciała z Polski prosto do Korei - zrobiła jeszcze jeden krok - potem ratuje ją książę na białym koniu, a raczej idol od dupy.. ah jakie to słodkie i romantyczne - westchnęła dziewczyna. Ale wiesz co? - spytała - takie dziewczynki jak ty nie mają szczęśliwego zakończenia - zaśmiała się i popchnęła mnie

Próbowałam złapać równowagę ale na marne, jedynie co usłyszałam to śmiech tej suki i rozpaczliwy krzyczący głos. A później zapanowała cisza i ciemność..
🟪🟪🟪🟪🟪🟪

Otworzyłam szeroko oczy wystraszona i rozejrzałam się wokół. Widziałam zmartwionego Yoongiego i rudowłosą dziewczynę. Usiadłam delikatnie i złapałam się za głowę. Ból był miłosierny

- Mel co się dzieje? - spytał Yoongi

- głowa.. boli.. - jęknęłam z bólu

- Jimin w szufladzie są leki, szybko przynieś - rozkazał Jin

Po chwili połknęłam tabletkę z małą pomocą chłopaka i położyłam się z powrotem.

- co ci się śniło? - spytała brązowowłosa

- że, ktoś popycha mnie ze schodów - mruknęłam

Wszyscy zamilkli i patrzyli na mnie z ciekawością

- czy przypominasz sobie jak wyglądała ta dziewczyna? - spytał uroczy chłopak z ząbkami królika

- ummm.. była brunetką - spojrzałam na nich

- nic więcej?

- nie.. nie przypominam sobie

Chłopak tylko pokiwał głową i westchnął ciężko

*Yoongi*

Na bank śniła jej się Ji-han. Kurwa.. westchnąłem ciężko i zakryłem twarz w dłoniach

- słuchacie jest już późno, a my musimy rano wstać - odezwał się RM

- tak, dobranoc wam - powiedział Jin i po chwili go nie było

Każdy się pożegnał i poszedł do swoich pokoi, ja zostałem sam z dziewczyną

- wezmę cię do pokoju, zmienię opatrunek i pójdziesz spać - mruknąłem cicho biorąc ją na ręce

Dziewczyna milczała jakby cały czas zastanawiała się nad snem. Wszedłem do pokoju gościnnego i posadziłem ją na łóżku. Delikatnie zacząłem odwijać jej bandaż

- tragedii nie ma - mruknąłem i przemyłem delikatnie ranę

- ale boli..

- za chwilę przestanie - uśmiechnąłem się zakładając jej opatrunek - dobrze, trzeba się umyć

Spojrzała na mnie i pokiwała głową próbując wstać

- hej, spokojnie rycerzu. Pomogę ci

Zaprowadziłem dziewczynę do łazienki i sam nie wiedziałem czy ją rozebrać czy da radę sama

- pomożesz? - usłyszałem jej cichy szept

Pokiwałem głową i przybliżyłem się. Delikatnie ściągnąłem jej bluzkę i rzuciłem do kosza na pranie. Wygląda jak anioł. Choć nie raz widziałem ją w staniku to teraz wygląda jeszcze piękniej.

- dobra czas na spodnie - mruknąłem i pociągnąłem w dół. Sunąłem powoli spodnie, wyciągając jedną nogę z nogawki - usiądź - pomogłem jej usiąść i zająłem się drugą nogawką gdzie był gips

Po chwili dziewczyna siedziała w samej bieliźnie. Zawstydzony szybko odkręciłem kran i czekałem na odpowiednią temperaturę wody

- musisz ściągnąć majtki - powiedziałem

Dziewczyna powoli ściągnęła dolną bieliznę i zarumieniła się. Woda była już idealna. Podszedłem do dziewczyny i pomogłem jej przejść do kabiny. Dziewczyna usiadła na brodziku i sięgnęła po mydło

- czuję się jakbym miała Deja V - mruknęła, a ja spojrzałem zaskoczony

- bo tak było, już raz miałaś złamaną nogę - uśmiechnąłem się opierając się o kabinę z której wystawała tylko noga

- serio? - spytała zdziwiona

- tak, tuż po przylocie do Korei

Nie usłyszałem odpowiedzi, ale to nic ucieszyło mnie to, że ma jakieś wspomnienia że coś zaczyna pracować

- już - usłyszałem

Pomogłem dziewczynie wstać i podałem ręcznik. Dziewczyna zaczęła się powoli wycierać, tam gdzie nie potrafiła sięgnąć to ja ją wycierałem. Podszedłem szybko do szafki wyciągając bieliznę i koszulę nocną. Dziewczyna znów usiadła, a ja mogłem ją spokojnie ubrać.

- dziękuję - powiedziała kiedy była już ubrana i leżała w łóżku

- drobiazg - uśmiechnąłem się delikatnie i kierowałem się w stronę drzwi

- czy.. położysz się ze mną? - spytała

Spojrzałem na nią zdziwiony lecz po chwili pokiwałem głową i ułożyłem się koło niej. Brakowało mi tego, tego ciepłego dotyku i tego ciepła.

- dziękuję jeszcze raz - mruknęła wtulając się w poduszkę

- nie masz za co - odparłem zaciśniętym gardłem powstrzymując łzy - śpij już

Nie otrzymałem odpowiedzi. Spojrzałem na bok i zauważyłem, że dziewczyna oddycha powoli czyli zasnęła. Odwróciłem się na bok w jej stronę i przeczesałem delikatnie włosy dając łzą swobodnie płynąć po moich policzkach

- zrobię wszystko - szepnąłem całując ją w nosek po czym sam zapadłem w sen