It's been four years since I left this place. And now, I'm back. SInalubong ako ni Jae at agad na niyakap. I missed him so much and I know he miss me too. Halata ko naman sa bawat araw na pagskype namin. Lagi nyang sinasabing umuwi na daw ako. "Let's go. Everyone's waiting for you." sabi nya at tinulungan akong ilagay ang luggage ko sa compartment ng sasakyan nya.

"Can I?" tanong ko ng makaupo sa tabi nya. I'm referring to the radio. He just nodded ang off I go. Nung pindutin ko iyon ay nasa patapos na part na kami ng isang pamilyar na kanta. I took a deep breathe and look outside. I miss everything here. "Are you hungry? We can stop by anywhere you want if you wanna eat." tanong ni Jae habang pabalik balik ang tingin sa akin at sa daan. "No. Im good, hindi pa naman ako nagugutom." sagot ko at nagulat sa sumunod na kanta sa radio.

It was my song for him.

Intro pa lamang ng kanta ay bahagya akong napangiwi. It was my song when I was still affected about what happened. The song that speaks for what i really feel.

"Dying inside 'cause I can't stand it
Make or break up
Can't take this madness
We don't even really know why
All I know is baby
I try and try so hard
To keep our love alive"

Yes. Everyone knows how  much I've tried to bring back our destroyed relationship. But I'm not the Pia you've known before. Nagbago na ako.

"We said let go
But I kept on hanging on
Inside I know it's over
You're really gone
It's killing me
'cause there ain't nothing
That I can do
Baby, I stay in love with you
And I keep on telling myself
That you'll come back around
And I try to front like "Oh well"
Each time you let me down
See I can't get over you now
No matter what I do
But baby, baby
I stay in love with you"

Bago pa makapag second verse ang kanta ay agad ko na iyong pinatay. Imbis na pakinggan pa iyon ay agad kong isinalpak ang earphones ko at natulog. I'm too tired, I need to take a rest.

"Pia.." naalimpungatan ako. Andito na agad kami? Niyugyog ako ni Jae sa huling pagkakataon. "Hmmm" iminulat ko ang aking mga mata at tumambad sa akin ang bahay namin. Mabilis ba ang byahe namin o talagang pagod lang ako kaya feeling ko maigsi lang ang tulog ko? Bumaba na ako sa sasakyan. Humingi na ng tulong si Jae sa aming mga kasambahay sa aking mga maleta kaya tuloy tuloy na kaming pumasok.

"SURPRISE!! WELCOME HOME PIA!!' sigaw nila na nakapagpagising ng aking diwa. Hindi pa gaano magsink sa utak ko kaya kumurap kurap pa ako. Akala ko kasi nananaginip lang ako eh pero nung niyakap ako ni Hazel ay saka ko lang natanggap. Naiyak ako sa ginawa nila. Kaya pala si Jae lang ang sumundo sakin kasi busy silang lahat dito. At alam ko ding si Hazel ang nagplano ng lahat ng ito. Sus, yung babaeng yun pa? Eh ang hilig nun mangsurprise.

"Thank you!" untag ko sabay punas ng luha kong agos ng agos. Pinaupo nila ako agad sa may mesa na puno ng mga paborito kong pagkain. Gutom na ako. Buti na lang at naisipan ni Hazel tong ganito. Mahaba habang tawanan at chikahan ang nangyare sa hapag. Di nila pinalagpas ang bawat magagandang nangyare sa buhay ko doon sa Canada. We took selfies at saka ako nagpasyang pumanhik na sa kwarto ng makapag usap naman kami ng masinsinan ng mga kaibigan ko.

"I miss you so much!" yakap muli sakin ni Hazel ng makahiga kami sa aking kama. "I miss you more bessy!!" I replied and hugged her back. "How's your life here?" sabi ko at nag-indian sit. I put one throw pillow on my lap. "Same bessy. Ito naman kung makapagtanong parang hindi updated." sabi nya sabay tawa ng malakas. Hindi sumama si Jae ngayon. Sinamahan nya ang Mama nyang magpacheck up pagkatapos nung kainan. Sabi nya babawi nalang daw sya. "Teka nga!" dugtong pa nya sabay hablot ng remote na nasa tabi ko at nagmamadaling nagbukas ng TV.

Inilipat nya iyon sa local channel na nagpapalabas ng mga athletic league ng bawat university. "May laro sila ngayon." sabi nya at dumapa. "You're still into him?" I asked and throw a frown at her. Ngumiti sya ng napakalapad at sabay tango. "You can't blame me. Mahal ko si Yuta." sagot pa nito at napailing iling na lang ako. They're in a secret "I-DON'T-KNOW-WHAT-LABEL-RELATIONSHIP" now. Hindi ko alam kung bakit ayaw nilang ipangalandakan. Pero bahala na sila. Malalaki na sila e. Pinanuod ko na lang din ang match nila. Patapos na ang laro nung taga ibang university. Fourth quarter na iyon at nasa 1 minute at 34 seconds na lamang. "Sila na sunod." sabi ko ng wala sa sarili matapos kong mabasa ang headlines. Nakita ko na din ang malaking banner ng school namin. Kahit kailan talaga ay napakasupportive ng bawat isa doon sa basketball team namin.

"Looking for someone?" napatingin ako sa kanya. "Shut up." simple kong sagot. "It's written all over your face dear." laban pa nito at may nakakalokong ngiti sa labi. "Shut up. It's not." sagot ko saka sya humarumpak ng tawa. "Ano ba? You're annoying." I said.

"Sus, sabihin mo nga sakin, are you?"

"Am I what?"

"Looking for him?"

"Of course not. Why would I?"

"Really?" tanong nyang muli na nakapag pairap sakin.

"Hell. Yes but just a little bit!" dipensa ko.

"I knew it. You still care for him. Kasi hindi mo naman hahanapin kung wala ka namang pake eh." she got me there. I don't know why pero hinahanap talaga sya ng mata ko. I wanna feel his presence at alam kong nandun lang sya sa tabi tabi. "Whatever." napabalik na lang kami ulit sa screen ng marinig na namin ang buzzer. Tapos na ang first game. Sila na ang sunod. Agad ko namang namataan syang tumitipa sa cellphone nya. I don't know what she's texting but the only thing I know is WHO she is texting. Syempre, supportive kuno.

The camera roamed all over the place. Zooming into both benches. Agad kong napansin ang buhok ni Taeyong at ang katabi nyang mahal na mahal ng best friend ko. Nasaan si Chittaphon? "Ayun oh!" parang nabasa ni Hazel ang utak ko at excited na tinuro si Ten sa screen. I let out a smile. Fuck, what the hell is happening to me? NO. I'm just carried away. Winagwag wagwag ko ang ulo ko. No, Pia. Wala na diba?

"Oh my gosh, Baby!! Galingan mo!" sigaw ni Hazel na nakapagpatakip sa tenga ko. Tumingin si Yuta sa camera at ngumiti. I know that he knows my best friend is watching and that smile is for her. Napaface palm naman ako ng mahagip ng camera si Ten na papalapit kay Taeyong. Hazel looked at me and laughed ng makita ang reaction ko. "You look really cute when you're flustered." untag nya sabay tawa ulit. Halos ibato ko na sa mukha nya lahat ng unan ko dito sa kama.

Nanahimik kami bigla ng makapili na ng first five ang bawat kopunan at pumwesto na para mag-jumble. Si Taeyong, Johnny, Yuta, Ten at Hansol ang first five. As usual, si Hansol ang pinakamalaki kaya sya ang tatapik sa bola. Malalaki din ang kalaban nila kaya medyo kabado ako.

I know this is wrong for my ego but galingan mo Ten. I'll be just here watching you.

Nangunguna na ang school namin. Indeed, they are great kaya nakaabot sila ng nationals noong Junior High Basketball League. Kaya hindi ako magtatakang hanggang dito ay mani lang sa kanila ang laro. My heart beat so fast ng ibigay ni Hansol ang bola kay Ten. Nagsigawan ang mga tao sa crowd at nung pumwesto sya para mag-tres ay napatayo ako. You can do it Chittaphon. "Ayy oh, supportive." hindi ko na lang pinansin ang sinabi ni Hazel at nagfocus sa momentum na iyon. At nung binitawan na nya ang bola ay matuwid nya iyong nai-shoot. I jumped so high na feeling ko at naramdaman nila Mama ang intensity sa baba. "YES!!" sabay kaming nag-apir ni Hazel at tinapik siya ng mga kasapi.

But my world stopped for a second ng bigla syang finocus ng camera. He was looking somewhere in the audience. Parang may hinahanap sya at dahil usyusero ang camera man ay itinapat nya iyon sa audience. May isang grupo ng mga babae ang nagtitilian at may tinutulak na isa ang nakatambad sa screen ng TV ko. Then that girl was exposed; holding a big Ten banner with the last three words indicated on the bottom of the banner. Nabura ang ngiti ko. The next thing I saw, is a picture of two of them na nakaakbay si Ten at nakakiss sa kanyang noo.

I just fall off on my feet and stared at Hazel with teary eyes. "Since when?" nanginig ang labi ko sa sobrang inis. Hindi ko dapat nararamdaman to. Yung mga panahong ginugol ko sa Canada, feeling ko nabale wala dahil sa mga nararamdaman ko ngayon. i thought i was healed. That i'm over him. Pero hindi pala. Tama nga yung sinabi nila, kakainin ko din ang mga salita ko sa huli.

--------------------------------------------------

HAPPY BIRTHDAY JANE! I LOVE YOU~