Chapter 17

Someone's Pont Of View

“Master na huli nila ang ipinadala natin na Spy sa Special Academy. What do you do?”

“I look forward to it, happen. Kahit ganoon pa man. I want you to kill Zeke's grandchildren. Wala kang ititira na kahit isa.”

“Masusunod, Master. Gagagawin ko ang lahat mag tagumpay lang ako.”

“Do not worry, I will follow you after I killed one of Zeke's grandchildren.”

“Thank you, Master. Isasama ko ang mga kasama ko para umatake sa Special Academy.”

“By the way, I found out there dual abilities in Special Academy except headmaster and teacher.”

“What?!” gulat na sambit.

“Is it true?”

“Yes, Master. Wala ako reason para lokohin ka.”

“Student, right?”

“Yes, Master.”

Maririnig sa loob ang halakhak ng lalaki.

Thirdʼs Person Of View

Nakatayo ang isang babae sa labas ng gate. Naka pikit ang mga mata habang pinapakinggan ang ingay sa paligid.

Hindi niya magawang imulat ang mga mata sa kadahilanan sobrang bigat ang nararamdam niya.

“Nasaan ako?”

Sa pagmulat ng mata. Bumungad sa kaniya ang gate. “Ano ito?” kusa nag bukas ang pinto. Nakakasilaw na liwanag ang tumama sa mukha ng babae. Muli siya pumikit at imulat ang mga mata.

“Unizek?”

Nasa harapan niya ang alaala ni Unizek na matalik niyang kaibigan. Hindi niya mapigilan mapaiyak na makita ang batang si Unizek.

Natigilan sa pag iyak ang babae na umalon ang mga imahe. Sa hindi malaman dahilan, bigla siya hinigop papasok ng gate. Kahit anong sigaw at pag pigil para di madala sa loob, ngunit sa bandang huli walang nagawa ang babae. Kusa pumikit ang mga mata. Malaya lumulutang ang  babae na walang malay habang papasok sa loob ng gate.

Malaya pinapakita ng gate ang nakaraan ng batang si Unizek. Nakatayo ang batang si Unizek habang kausap ang matandang lalaki.

“Lolo, anong ability mayroon ka? Balita ko iniligtas mo ang buhay ng mga tao.”

“Aba hindi na laro ang topic  natin ngayon ah. Interesting ka na sa Special ability mayroon ako.”

Natigilan ang dalawa na may nagsalita na lalaki.

“Kaibigan!”

Napalingon ang matanda sa lalaki.

“Napadalaw ka?”

“Ang usapan natin, Unix. Mukhang nakalimutan mo yata. Huwag ganoon, binabalaan kita, tumupad ka sa usapan. Hindi mo magugustuhan ang magagawa ko.”

Umalis ang batang si Unizek papalayo sa kanila ngunit  naririnig niya ang usapan ng dalawa sa hindi malaman dahilan.

Nalaman ng bata na ang kasunduan ng kaniyang lolo sa kaibigan nito na lalaki. Matapos ang usapan ng dalawa lumapit ang matanda sa kaniya.

“Unizek kailangan natin malaman ng maaga iyong Special ability.”

“Thank you, lolo.”

“Lolo tama ba ang narinig ko, isa kang dual?”

Nagulat ang matanda sa nalaman. Napagtanto ng bata na ang special ability ni Unizek ay Super Hearing.

Lumitaw naman ang matabang batang babae. Sumigaw ito na ikinagulat ng dalawa. Sa matinding takot naramdaman ni Unizek na dahan-dahan siya lumutang.

“Hanzi!” naiiyak na sambit ni Unizek.

Napangiti ang matanda muling makita si Hanzi.

“Hanzi kung talagang magaling ka na, sa Ability mo. Patunayan mo nga sa pag tulong sa pinsan mo.”

"Kayang kaya ko ito, lolo.” Tumingin ang bata kay Unizek. “Kahit kailan talaga, magugulatin ka.”

“Tulungan mo ako dito. Kasalanan mo ito kung bakit lumulutang ako...” naiiyak na sagot ni Unizek.

Bahagya na pangiti ang matanda. “Unizek isang ka tulad ko na dual. May special ability na Super hearing at Livitation.”

Lumipat ang eksena na linamon ng kadiliman ang lahat. Muli lumitaw ang mga imahe at muling ipinakita ang nakaraan.

Nasusunog ang bahay ng matanda habang nasa loob ang batang babae. Nagmamadli ginamit ng matanda ang ability, sa kisap mata naglaho ito at lumitaw sa loob ng bahay at mismo sa harapan ng bata na walang malay.

Nag laho ang matanda at lumitaw sa hindi kalayuan kung saan naglalaro ang dalawang batang lalaki na si Unizek at Hanzi.

Natigilan ang dalawa napansin ang pag balik ng kanilang lolo. Itinuro ng matanda ang bahay na ikinabigla ng dalawa.

“Mabuti na ligtas ko ito si Lea.”

Lumipat ng ibang eksena na matapos lamunin ng kadiliman. Mabilis lumitaw ang mga imahe na mabilis palipat lipat hanggan sa huminto ito.

Nakaupo ang binatang si Unizek sa harap ng libigan ng magulang. Saksi ang dalawang mata ni Unizek na patayin ng kaibiga ng lolo niya.

“Apo. Patawad kung nadamay kayo. Ang dahilan kung bakit ginagawa niya ang lahat ng ito, gusto niya makuha ang ability mayroon ako.”

“Ability! Sana lolo Unix, ibinigay mo na lang sa kaniya. Siguro hindi tayo aabot na maraming pang mamatay.”

“Pero hindi ganoon kadali yun. Kahit ibigay ko ang ability ko, papatayin pa rin niya kayo. Hindi ko magawa kalabanin siya kahit taglay ko ability maglaho sa hangin at makakita ng hinaharap na hindi ko naman kontrol.”

Nanlaki ang mga mata ni Unizek. “Precognition? Paano hindi mo nagawa makita ang mangyayari ngayon?”

“Dahil matanda na ako. Hindi ko na kaya gamitin ang ability baka ikamatay ko pa sa oras pilitin ko ito.”

Napakuyom sa kamao si Unizek.

“Pero nakita ko ang mangyayari. Mamatay tayo sa kamay niya at tanging kaibigan mo lang ang makaligtas.”

“Holly?”

“Tama. Siya nga. Ipasa mo sa kaniya ang misyon, pag nangyari iyon. Isa rin siyang dual  pero hindi ko alam kung paano.”

Napahiyaw sa sakit ang babae kasalukuyang lumulutang sa mga imahe. Paikot ikot ang imahe, hindi na niya kaya pang tumagal sa dami niyang nalaman.

Samantala ang Headmasters nagawa niya mapasok ang isip ni Jabie. Nakikita niya na sobra na apektuhan ang pag iisip nito.

Nang makontrol niya ang isip ni Jabie kasabay naman umagos ang dugo mula sa kaniyang mga mata.

"Headmaster, What happened?” tanong ni Hansi.

“I can't stop him. I need your help, Sir Hanshi. Dalawa sila mamatay kung hindi natin magawa pigilan siya.”

Nabigla si Hanshi. Pero wala siyang nakita maliban kay Jabie na ipinagtaka niya  kung sino ang tinutukoy ng Headmaster.

Na halata ni Hanshi na may ginawa ang Headmaster kay Jabie. Ngunit hindi niya alam kung ano yun. Sinimulan niya kontrolin ang anino ni Jabie. Nagawa nila patigilin si Jabie kasabay dahan-dahan naglaho ang mga piraso ng kwintas hanggan sa iniluwal si Holly ng pang huling piraso ng kwintas.

“Impossible?” gulat na sambit ni Headmaster and Hanshi.

Bumagsak ang walang malay na si Holly. Samantala si Jabie nahihirapan huminga.

“Mabuti umabot pa ako.” - Hena.

Lumapit si Hena kay Jabie para gamutin. Habang si Holly buhat ni Sir Hanshi gamit ang anino.

“Hindi ko alam kung ano man nangyari pero kailangan natin mag handa.” - Hena.

“Mas mabuti pa nga.” - Hanshi.

Nakatingin ang Headmaster sa dalawang estudyante na puno ng katanungan. Ang akala ng Headmaster ang hawak niya na kwintas ay normal lang ito gaya ng iba ngunit nakuha ito ni Holly at nabasag.