"ANO, GUSTO MO BA?"

Napakurap ang nanlalaking mga mata ko habang nakatingala kay Miko. Nakangisi siya sa akin subalit seryoso ang mga mata niya habang nakayuko sa akin at pisil-pisil ng dalawa sa mahahaba niyang daliri ang kaliwang pisngi ko.

"'Di ba ayaw mong mapunta si Arkanghel sa iba? Kaysa sa iba, ipatira na lang natin—"

Parang may sariling buhay ang isang kamay ko. Sinapak ko siya.

"Aray, pota!" Napabitiw siya sa akin at napausod habang hawak-hawak ang kanyang panga.

"Ikaw!" Nanginginig na dinuro ko siya. "Wala na ba talagang matinong lalabas diyan sa bunganga mo, ha?! Bakit mo iyon gagawin kay Arkanghel?! Di ba kaibigan mo siya?! Bakit ka nag-iisip ng ganyan sa kaibigan mo?!"

Siya naman ang napakurap habang hawak pa rin ang kanyang panga nang mapatitig sa mga mata ko na pinangingiliran na pala ng luha. "H-hoy, naiyak ka?"

Hindi ko pinansin ang tanong niya. "Hindi mo dapat iyon gawin sa kaibigan mo!" galit pa rin at nanginginig na sabi ko. "Kahit joke lang! Hindi dapat!"

"Hindi naman iyon joke lang—"

"Shut up! Stop! Umayos ka!" gigil na sigaw ko.

Napaayos naman siya sa pagkakatayo, tapos ay napakurap nang ma-realize na sinunod niya ako.

Galit na galit pa rin naman ako nang duruhin siya. "Ulitin mo pa iyang sinabi mo, ikaw ang ipapatira ko!"

Ang pagkabigla sa mukha ni Miko ay naglaho, bumalik na ang kakaibang pagkaaliw sa kanyang mga mata. "At kanino mo naman ako ipapatira niyan?"

Natigilan naman ako. Wala akong kilala. "Uhm..." Kanino nga ba? Napaisip ako. "Uhm, kay ano, kay Isaiah!"

Ang pagkaaliw sa mga mata ni Miko ay dumoble pa yata. "Alam mo bang nagsuntukan kami ni Isaiah sa Memorial noong elementary kami, dahil nag-agawan kami sa pantasa? Talo ko siya. Umuwi lang naman siya sa kanila na putok nguso niya."

"Dati iyon! Malakas na ngayon si Isaiah! O kaya si Asher! Kay Asher na lang kita ipapatira!"

Natawa siya. "Kay Asher? E sa daycare pa lang, wala na iyong palag sa akin. Saka maangas lang iyon, pero iyakin pa rin iyon hanggang ngayon. Iyong isa sa kuya niya ang laging rumeresbak para sa kanya. Pero graduate na ngayon ang kuya niya."

Napikon na ako. "Bakit ka ganyan?! Mga kaibigan mo sila, di ba?!"

Tamad na nagtutule siya ng kaliwang tainga gamit ang hinliliit na daliri.

"Basta, wag mong pakikialaman si Arki ko! Siya ang magiging future boyfriend ko! Siya ang magigiging asawa ko pagka-graduate namin! Kaya wag na wag mo siyang pakikialaman dahil ako ang makakalaban mo! Naiintindihan mo?!"

Ngumiti na siya. "Okay."

"Good! At least, we are clear now!"

Paalis na ako nang magsalita siya ulit. "Ganyan din ba ang nasa isip ni Arkanghel? Na magiging kayo at magiging mag-asawa kayo pagka-graduate niyo?"

Gigil akong napabalik ng harap sa kanya. "Hindi pa siguro ngayon. Hindi niya pa nare-realize na love niya ako, dahil gusto niya munang makatapos. Gusto niya munang makatulong sa parents niya. Pero M.U. na kaming dalawa!"

"Okay, okay." Humakbang siya paabante sa akin. Napapitlag ako nang hawakan ng kaliwang malaking kamay niya ang ulo ko. "'Wag ka nang highblood. Wala naman na akong gagawin sa Arkanghel mo... sa ngayon."

Napalunok ako sa huling salita niya.

Yumuko siya upang magpantay ang aming mga mukha. "Pero pag sinaktan ka niya, may kalalagyan siya."

Pagkuwa'y nauna na sa akin si Miko na naglakad papunta sa gate ng school Nakapamulsa siya sa suot na school pants habang pasipol-sipol pa. Parang walang ginawa at sinabi kaninang kahayupan! Buwiset talaga!

PAGSAPIT NG BREAKTIME AY TUMAYO NA AKO.

Ang best friend kong si Faye ay habol na lang ako ng tingin habang napapailing. Dati rati'y kasi ay magkasama kami na nagpupunta sa canteen. Pagkatapos sumaglit sa canteen ay bumabalik na kami sa room para mag-advance lesson. Madalas na iyong hindi nangyayari ngayon.

Since I only had thirty in my pocket, I only bought spaghetti and quickly ate it at the canteen. Gumagala ang mga mata ko habang kumakain. Sandali lang ay nakita ko na ang aking inaabangan. Ang nagpapasaya sa puso ko. Ang Arki ko!

Pumasok na sa pinto ng canteen si Arkanghel. Nakahanda na ang matamis na ngiti ko at tatawagin na sana ito, kaya lang meron itong kasama. Napasimangot ako. Si Miko!

Pareho silang nakapamulsa na pumila sa pila ng burger. Mayamaya lang din ay kasunod na nila sina Isaiah at Asher. Si Isaiah ay umalis agad sa pila nang may makita yata, habang si Asher ay panay ang lingap sa paligid na tila may hinahanap. Nang pumasok na sa pinto ang mga taga Science Class ay doon umayos si Asher sa pagkakatayo at saka ulit sumeryoso.

Sinundan ko ng tingin si Arkanghel dahil ito lang naman ang mahalaga sa akin. Nakabili na ito ng burger. Si Miko naman ay ang dinampot na burger ay iyong sa tray ng chicken sandwich. Bumili rin sila ng tag-isang Coke in can. Magkatabi sila ni Arkanghel na naupo sa bakanteng mesa na di naman kalayuan sa puwesto ko.

"Ano lasa niyan?" narinig kong tanong ni Arkanghel kay Miko.

"Oks lang. Gusto mo?" Inumang ni Miko ang burger kay Arkanghel.

Nainis ako dahil bakit kailangan niyang alukin si Arkanghel na parang bata? As if naman kakagat si Arkanghel sa burger na kinagatan niya na?! Anong akala niya sa Arki ko? Patay gutom— Biglang kumagat si Arkanghel sa burger. Ha?!

"Oy, sarap pala niyan, ah!" bulalas ni Arkanghel habang ninanamnam pa ang mayonaise sa labi. "Magkano nga iyan? Twelve? Takte, otso na lang pera ko! Pamasahe na ang sobra!"

Kinuha ni Miko ang hawak ni Arkanghel na ham and cheese burger. "Palit na lang tayo. Di ko pa natitikman iyong sa 'yo."

Ayun, nagpalitan na nga sila. Nagpatuloy sila sa pagngabngab sa burger na pag-aari kanina ng isa't isa. Sarap na sarap sila habang patungga-tungga ng Coke. Tapos naglabas si Miko ng mint na chewing gum pagkatapos. Binigyan niya si Arkanghel. Habang nginunguya ang gum ay naglabas sila ng cell phone at nagsimula nang maglaro.

Nakatitig pa rin ako sa kanila mula sa kinuupuan ako. Nakanganga ang mga labi ko hanggang sa mayamaya ay isang maliit na ngiti na ang gumuhit sa mga ito.

AKO NA NAMAN ANG UNANG NAKATAPOS SA FORMAL THEME.

Nauna na naman akong pinalabas sa last subject. Marami-rami nang estudyante sa paligid dahil uwian na, habang ako ay iba ang tinatahak ng mga paa. Nang aking matanaw ang batong bench sa ilalim ng silong ng malaking puno ng mangga ay bumilis ang mga lakad ko.

May mga nakaupo roong estudyante, pero ang aking paningin ay nakatuon doon sa tatlong kilala ko na nasa dulo. Sina Arkanghel, Asher... at si Miko.

Nainis ako kay Miko noong nakaraan dahil sa sinabi niya, pero ngayon ay hindi na. Whether he was telling the truth or not, I knew he couldn't do that. He was not that kind of person to hurt his friends. His people.

Kahit mag-angas pa siya riyan, kahit pa kanyang itanggi na hindi niya mahal ang tropahan nila, alam ko na kahit ang kanyang sarili ay hindi niya mapapaniwala. Tanggapin niya man o hindi, itong tropahan na ito ang kanyang tunay na mga kaibigan.

Nasa gitna siya nina Asher at Arkanghel. May yakap-yakap siyang itim na bag. Kung kanya iyon ay ngayon ko lang siya nakitaan ng malaking bag, pero sa nipis ay mukha rin namang walang laman. Malayo pa lang ako ay naririnig ko na sila.

"Bili ng mommy ko," sabi niya kahit walang nagtatanong. "Hawk ito. Original!"

Si Isaiah na bagong dating ay naupo sa harapan nila. "Ganyan punasan ko ng paa sa amin."

"Ganyan din bag ko last year, e," sabi naman ni Arkanghel. "Jafake nga lang. Bili sa Bumbay."

"Ah, wala iyon, fake!" Ipinakita pa ni Miko ang bag niya sa mga ito. "Itong akin ay authentic talaga. Sa SM Bacoor pa binili. Meron daw itong Virupro at Nanosilver sabi ng mommy ko. Iyong anti-microbial protection. Self-sanitizing laban sa harmful viruses and bacteria!"

"Patingin!" Hinablot naman ni Asher iyong bag ni Miko. "Luh, astig ito, ah! Papabili ko nento sa nanay ko!"

Pati si Arkanghel ay nakiusyoso na rin sa bag ni Miko. Si Isaiah lang ang walang paki habang nanghahaba ang leeg na tila may tinatanaw. Si Miko naman ay napapahimas pa ng baba habang proud na nakatingin sa bag niya na pinag-aagawan na ngayon ng dalawa.

Hindi ko na napigilan ang matawa kasi para silang mga bata. Ang mga titig ko ay nagkaroon ng fondness. Ito talaga ang totoong Miko. Ang Miko na kaibigan ko at pekeng pinsan.

Nang mapatingin siya sa akin ay nginitian ko siya. Natigilan naman siya, siguro nagtataka dahil kanina lang ay alam niyang galit ako sa kanya.

Lumakad na ako nang tuloy patungo sa kanila. Kay Arkanghel ako tumabi. "Hi, Arki!" sweet ko ritong bati.

Binitiwan ni Arkanghel ang bag, at sumeryoso na. Si Asher naman ay tumayo na kasunod ni Isaiah. Pareho yatang may na-spot-an ang dalawa. Naiwan kaming tatlo sa bench nina Miko, Arkanghel, at ako.

"Arki, gusto mo rin ba ng ganyang bag?" malambing na tanong ko. "Pupunta kami ni Daddy sa Bacoor sa Sabado kasi tagaroon ang tito ko. Puwede kong sabihin kay Daddy na dumaan kami ng SM. Ipapabili kita ng ganyan—"

Biglang tumayo si Arkanghel. "Miks, una na 'ko."

Napaangat naman ang mukha ko. "Ha? Uuwi ka na?"

"Oo, e. May inuutos pala sa akin si Mama. Ge, una na 'ko." Hindi na ako hinintay na makapagsalita pa. Nanakbo na ito paalis. Dahil matangkad ay mahahaba ang mga biyas, saglit lang ay naroon na ito agad sa gate.

Naiwan naman ako na nakatanga lang. Kung hindi pa pumitik ang mga daliri ni Miko sa harapan ng mukha ko ay hindi pa ako mapapakurap.

Pagbaling ko sa kanya ay titig na titig siya sa aking mukha. "Baka nga may inutos lang. Wag ka nang malungkot."

Nakagat ko ang aking ibabang labi bago mahinang nakapagsalita. "B-baka nga..."

Nalulungkot pa rin ako nang biglang isalaksak sa akin ni Miko ang bag niya. Tumama iyon sa nguso ko. "O tingnan mo na lang itong bag ko. Bili ito ng mommy ko. May Virupro at nanosilver blah blah blah..."

Sa dami ng sinabi niya ay nakalimutan ko na tuloy ang aking sama ng loob, dahil napalitan na iyon ng pagkapikon. Bago ako umalis sa bench ay nadagukan ko muna siya.

"HOY, MICHAEL JONAS, WAG KA NANG MAGPANGGAP!"

Nasa ibaba ng balcony sina Arkanghel, Isaiah, at Asher. Nakatingala sila sa balcony kung saan nakadungaw roon si Miko na may hawak na dustpan. Nag-dirty finger siya sa mga kaibigan niya sa ibaba. "Hoy, Asher, bumalik ka rito! Cleaner ka rin, gago!"

"Kahapon ako cleaner! Naghahanap ka lang ng karamay, ulol!" sigaw naman ni Asher, tapos nauna na itong manakbo patungo sa gate. Sumabay ito sa agos ng mga naglabasang estudyante mula sa Science Building.

Tuwing uwian ay palagi talaga akong nakaabang. Kung hindi sa bench ay dinadayo ko talaga ang building ng Grade 11. Alam ko na nag-iisa sa ibaba si Arkanghel habang magkakasama naman sa second floor sina Miko, Isaiah, at Asher. Sa uwian naman ay sabay-sabay sila parati.

"Hi, Arki!" bati ko kay Arkanghel pagkalapit na pagkalapit.

Kitang-kita ko ang pagngiwi ng mga labi nito, subalit hindi ko na lang pinansin. Baka naman kasi naiinis lang ito dahil hindi pa rin bumababa si Miko.

Kinalabit naman ito ni Isaiah. "Uy, Anghel, si Zaza o. Samahan mo na iyan umuwi, para di ka na naman kagalitan ni Tita Roda." Ang tinutukoy ni Isaiah na Tita Roda ay ang mama ni Arkanghel. Gustong-gusto ako nito.

"Ah, hi, Za..." Doon lang ako tiningnan ni Arkanghel. Iyong ngiti nito ay parang hindi masasabing ngiti, kundi ngiwi. "Naparami yata inom ko ng buko juice kanina. Ang sakit ng tiyan ko. Ge, banyo muna 'ko." Pagkasabi'y hawak ang tiyan na bigla na itong naglaho.

Inakbayan naman ako ni Isaiah nang makitang malungkot ako. "Hintayin mo na lang, maglalabas lang iyon ng sama ng loob."

Si Miko sa itaas ay bumalik sa terrace. Ibinato nito ang bag na agad sinalot ni Isaiah. "Papi, sa 'yo muna! Bababa na rin ako—" Biglang may nanabunot sa buhok nito. Isang babae na maganda pero matapang ang mukha. Kilala ko ito, isa sa madalas na kasa-kasama nila. Si Carlyn na GF na ngayon ni Isaiah.

"Tangina ka, tatakas ka pa, ah! Maglampaso ka roon!" Kinaladkad na nito si Miko pabalik sa room.

Tiningala ko si Isaiah. "GF mo iyon, di ba?"

"Huli ka na sa balita, break na kami. Na-realize niya nang hindi talaga ako ang forever niya."

"Oh, that's so sad..." Ganoon ba talaga kadali magbago ang feelings?

Inabot sa akin ni Isaiah ang bag ni Miko. "O, iyo muna ito tutal maghihintay ka rito, di ba? May pupuntahan lang ako." Hindi na ako nito hinintay makasagot, nanakbo na rin paalis. Naiwan tuloy ako na yakap-yakap ang bag ni Miko.

Ano ba iyong tropahan na iyon? Hindi ka talaga hahayaang makasagot. Napatingin ako sa bag na yakap ko. Bagong-bago pa ito. Amoy nylon pa at mukhang ini-spray-han din ng men's cologne. Mabango. Naalala ko tuloy ang may ari nito.

Ipinilig ko ang aking ulo saka tumingala sa balcony. Kailan ba kasi bababa si Miko? At nasaan na rin ba ang Baby Arki ko? Talaga bang masakit ang tiyan nito? Okay lang kaya ito?

Hindi naman ako basta puwedeng umalis dahil nasa akin ang bag ni Miko. Naisipan ko na maupo na lang muna dahil nakakangawit na ang tumayo. Pumunta ako sa stage. Umakyat ako sa hagdan sa gilid at pumunta sa unahan. Doon ako naupo habang yakap ang bag ni Miko sa aking harapan at nakalawit ang paa ko sa ibaba.

As I walk through the valley of the shadow of death, I take a look at my life and realize there's nothin' left ♩

Mga limang minuto yata nang makarinig ako ng tugtog. Nagpalinga-linga ako. Wala namang kahit ano malapit sa akin na puwedeng pagmulan niyon. Ang lalayo ko rin sa ibang estudyante na pauwi na. Lumingon pa ako sa likod ko dahil baka may umakyat sa stage, pero wala. Ako lang rito mag-isa.

Been spendin' most their lives livin' in a gangsta's paradise...♪ ♫

Napayuko ako sa bag na yakap-yakap ko. Dito galing iyong tugtog! Ayaw tumigil. Ang ingay kaya hindi na ako nakapagpigil na buksan ang harapan ng bag. May cell phone dito. Cell phone ni Miko!

Iniwan niya lang dito ang kanyang cell phone tapos ibinato niya lang kanina kay Isaiah? Paano kung hindi nasalo ni Isaiah? Paano kung nabasag ang cell phone niya? Napaka-engot talaga ng lalaking iyon!

Kinuha ko ang cell phone ni Miko sa bag dahil friends naman kami. Yep, friends kami. Hindi na siya iba sa akin, kaya okay lang naman siguro. I would tell him later about it na lang.

Miko's phone case was black and had a One Piece theme. Typical phone case for boys his age. The cartoon character at the back was a gorgeous girl with big busts. There was a name below it. Nico Robin.

Tiningnan ko naman ang harapan. Hindi pala ring iyon tunog kundi alarm. Ang nakalagay: Mag-refill ng tubig sa ref.

I couldn't help but smile. Seryoso ba? Pati ito ay ina-alarm ni Miko?

May kasunod pa iyong alarm. Paalala kay Mommy pasalubong ko. J.CO.

Ngiting-ngiti ako habang nakatingin sa screen ng phone. Namatay na ang alarm. Lumitaw na kasunod ang wallpaper. Photo ng isang white rabbit. Alaga niya ba ito? May kalabuan ang photo na edited pa sa Picsart. May colorful na ribbon sa ulo at blush on. May nakasulat din sa baba na: RIP, Babe.

Pinakatitigan ko ang mukha ng rabbit. Nakanganga ito at kita ang malalaking ngipin sa harapan. Napahawak tuloy ako sa bibig ko. Wait, ito ba iyong rabbit na sinasabi niya noon na kamukha ko?!

Nabura na nang tuluyan ang ngiti ko. Kamukha ko ba talaga ito? Hindi ko matanggap! Sinubukan kong buksan ang lock ng phone dahil alam ko namang hindi ko rin talaga mabubuksan. Naka number-lock. Nag-tap ako. 123456, tapos biglang bumukas. What, iyon talaga ang password?!

Pumunta ako sa gallery ng phone. Walang album-album. Halo-halo lahat ng photos. May ilang piraso siyang selfie na kundi naka-dirty finger, nakanganga, ay nakadila siya. Ano ba itong abnoy na ito? Wala ba talaga siyang matinong photo?!

Ang ibang photos naman ay kuha lang ng mga kung anu-ano. Stolen photo ng natutulog na si Isaiah sa desk habang sinusungayan ni Asher, photo ng pinapasulat yata sa kanila sa blackboard, pero dahil tamad siya ay pinicturan niya na lang, at photo ng guard sa convenience store habang nagtitinga.

Papatayin ko na dapat ang phone nang mapansing bukod ang album ng video niya. Na-curious ako kaya tiningnan ko. May two albums sa loob. Naka-lock ang isa at may title na: Bawal gago. Ayaw ko nang hulaan ang password dahil hindi naman ako curious. Mukha namang puro ka-abnormal-an lang din doon ang makikita ko.

Doon ako sa pangalawang album nagpunta. Ang title ay: Asdfghk. Binuksan ko. Tatlo lang ang video. Mukhang mga wala ring kuwenta gaya ng nasa photos. Pero may isang thumbnail na kumuha ng atensyon ko. Medyo madilim at hindi kuha sa school o classroom. I found myself tapping it.

Was this video filmed inside his room? Nanulis ang nguso ko nang makitang video niya pala ito sa sarili. Ano na naman, Michael Jonas? Napaka-vain mo talaga! Hindi ka pa talaga nakuntento sa pagsi-selfie?!

Even though the only light in his room seemed to be his lampshade, I could clearly see him in the video. His hair was disheveled as if he had just woken up, he was not wearing a shirt, and his broad shoulders were exposed as he leaned against the headboard behind him.

Nang i-focus niya sa mukha ang phone ay natigilan ako. Parang may kakaiba sa video na ito, bukod sa seryoso ang ekspresyon niya. Napansin ko rin ang ilang beses na pagkagat-labi niya at ang pagpapawis ng matangos niyang ilong at sentido. Wait, may sakit ba siya rito?

Biglang bumaba ang video. Ibinaba niya ang phone, at ganoon na lang ang singhap ko nang makitang nakalilis ang suot niyang pang-ibaba, habang meron siyang hinahawakang kung ano. Nanigas ako at kulang na lang ay lumuwa ang mga mata ko nang matitigang mabuti kung ano ang bagay na hawak-hawak niya— His thing!

Parang sasabog ang aking ulo. Ngayon lang ako nakakita ng ganito. Mukhang matigas iyon na kahoy pero mapusyaw ang kulay ng katawan, mahaba na lampas yata sa isang dangkal, at ang dulo ay mamula-mula na parang namamaga. At doon nakasakal ngayon ang isang kamay niya!

He stroked that thing that appeared to be becoming more angry and desperate to break free from his grip. Sa background naman ay maririnig ang kanyang mahihina subalit mararahas na ungol, habang pabilis nang pabilis ang hagod niya.

"Oh, no. Oh, no...!" Nagpa-panic na pinagtata-tap ko ang phone pero na-silent lang iyon, at patuloy pa rin sa pagpi-play ang video. Hindi ko na alam ang gagawin dahil parang nagbabara ang aking utak sa pagka-shock, hindi ko na rin napansin na may umakyat na pala sa stage.

Ang lakas-lakas ng kabog ng dibdib ko at para na akong hihimatayin, nang may malamig na boses ang nagsalita mula likuran ko. "ANO SA TINGIN MO ANG GINAGAWA MO?"

jfstories

#BadLoverbyJFstories