Kiedyś dawno temu, gdy człowiek jeszcze nie istniał żyła pewna kobieta.

Zwano ją naturą lub boginią życia, stworzyła ona słońce, wiatr, ogień, wodę oraz rośliny.
Czuła się samotna i obca pośród stada motyli,
Krucha między wilkami i słaba przy ptakach.

Stworzyła więc cztery siostry, każdą z nich równo piękną i każdą z nich równie silną.
Każdą na jej podobieństwo.

Pierwsza, najstarsza wyszła z piany morza.
Woda dała kolor jej oczom a piasek i słońce kolor jej włosom. Była ona wysoka i zgrabna a w uśmiechu zaklęte miała promyki słońca.

Przynosiła ukojenie i harmonię, dawała wodę tam gdzie jej brakowało oraz miłość tam gdzie zgorzkniałe serca przestawały wierzyć.

Gdy stworzono człowieka nazywali ją aniołem lub panną morza.

Mówiono, że w swoich rękach trzyma delikatne dzwonki oraz stokrotki, że niesie delikatność i uczucie

Była to pierwsza siostra, blondynka, mały kwiatek na tym wielkim świecie.
Część pięknego bukietu