KŁAMAŁAM DZIEŃ 18
Kłamałam gdy mówiłam, że nic nas nie łączy. Kłamałam gdy mówiłam, że nie wierzę w miłość.
Ponieważ gdy człowiek się rodzi zyskuje tylko jedną połowę serca.
I ja wierzę w prawdziwą miłość bo wszytko na tym świecie ma swoją drugą połówkę
Ogień i woda
Ląd i głębiny
Każda nawet malutka istota ma swoją bratnią duszę.
Więc gdzieś tam na świecie musi istnieć i moja druga połówka, zagubiony kawałek tej całej układanki
I widzisz, przez chwilę nawet. Taką króciutką pozwoliłaś mi pomyśleć, że to ty jesteś mi przeznaczona. I chociaż to było kłamstwo
Dziękuję, że chociaż przez chwilę mogłam poczuć jakbyśmy były dla siebie stworzone.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro