„Nie ma takiego życia,
który choć przez chwilę
nie było nieśmiertelne"

D- Chuuya, nie rób tego!

Brunet krzyknął, trzymając mocno krwawiącego od korupcji mafiosę.

Ch- Dazai... - wyszeptał rudzielec w bólu
D- Proszę, nie... - wyszlochał
Ch- Powiedziałem Ci k-kiedyś, że... Cię nienawidzę... jednak c-cieszę się z-ze śmierci w twoich r-ramionach...
D- Nikt tu nie będzie umierał! Chuuya!

Nakaharą szarpnął atak kaszlu, przez który stracił jeszcze więcej krwi.

Ch- Posłuchaj... c-chcę, byś został w Agencji... nie wracaj j-już nigdy do mroku... to się t-teraz liczy...
D- Nie...

Ciemne, wypełnione łzami oczy z rozpaczą patrzyły na kapelusznika, który w tym stanie wydawał się jeszcze mniejszy.

Ch- Poradzisz sobie, g-gnido.
D- Proszę, nie...

Ostatkiem sił mafioso uścisnął zabandażowaną dłoń i lekko się uśmiechnął.

Ch- Au r-revoir albo może... d-dobranoc, Dazai...
D- Chuuya, nie!

Jednak niebieskie oczy straciły już swój blask, zamykając się na zawsze.

D- Chuuya...

Dazai przytulił go trochę mocniej, płacząc niczym dziecko w jeszcze ciepłe ciało rudzielca.

D- Nie zdążyłem Ci powiedzieć...

Zacisnął z bezsilności pięść, drugą ręką głaszcząc gładki policzek byłego partnera.

D- Że k-kocham...

Nie dokończył, zatracając się w cierpieniu.

_happy end_