Ch- Nadal tu jesteś?

Ciche kroki zapowiedziane tym nieśmiałym pytaniem poinformowały zasypiającego na oświetlonej blaskiem wschodzącego księżyca kanapie bruneta o obecności znajomego mafiosy tuż obok obszernego mebla. Rudowłosy trzymał pod pachą puchaty koc, prezent sprzed paru ich rocznic partnerstwa, uważnie spoglądając w częściowo zakryte mrokiem czekoladowe oczy, wyrażające jedynie szczere zaciekawienie.

D- Nie, już wyszedłem~

Nakahara usiadł obok niego, rozglądając się po swoim własnym mieszkaniu. Obiecał sobie, że ostatni raz pozwala Dazaiowi u siebie spać, zbyt wiele nerwów go kosztowały takie akty dobroci.

Ch- To ostatnia noc, następną możesz spędzić nawet na ulicy, mam to gdzieś.
D- No weź, Chu Chu.

Ta pewność siebie błyskawicznie prysła jak bańka mydlana, gdy drobny nadgarstek został stanowczo przyciągnięty, a kapelusznik wpadł prosto w dające upragnione ciepło ramiona.

Ch- Co ty...

Ulotny pocałunek zamknął w środku resztę zdania, pozwalając brunetowi wyszeptać odpowiedź.

D- Możemy tak poleżeć przez chwilę?

Westchnięciem bez słów pokazał swoje wręcz przesadne zaufanie, rozluźniając spięte całym dniem pracy mięśnie, opuszczając ufnie powieki. Rudym włosom pośród tak skromnego światła brakowało ognistej barwy, co nie powstrzymało Osamu przed zanurzeniem w bukiecie loków kościstych palców, który jednocześnie czubkiem nosa starał się wychwycić słodki zapach morza.

Ch- Tylko ten jeden raz.

Wspólnie wyglądali przez zamknięte na świat okna, zaplątani w pamiętny, bawełniany koc, jakby chcąc, by ta chwila trwała nawet wiecznie. Bez codziennego bólu, niewypowiedzianych słów, niepotrzebnego pośpiechu. Tylko oni i granat rozlany za niewidocznym szkłem.

D- Czy gwiazdy naprawdę są w niebie? Bo wszystkie widzę w Twoich ocza...
Ch- Cicho, nie psuj tej chwili.

Rudzielec przytulił niedoszłego przyjaciela, z uchem tuż nad bijącym powoli sercem. Czasem miłość nie wymaga niczego więcej.

Ch- Dobranoc, partnerze.

D- Dobranoc... Chu.

_Happy End_
(Drobny bonus na dobranoc)