Sonny, Flowey i Sans zrobili zdziwione miny.

-Ty...chcesz mnie wysłuchać?-zdziwiła się Son.

-No...tak, w końcu jesteś moją siostrą, nie ważne co zrobiłaś. Poza tym, sama chciałabym się dowiedzieć o co tu chodzi-odpowiedziała Frisk. Sonny uśmiechnęła się delikatnie. Sans posłał jej nieufne spojrzenie, ale nie zaprotestował. Cała trójka skierowała się w stronę Snowdin.

Sans otworzył drzwi swojego domu, a Frisk ostrożnie wprowadziła Sonny do środka. Dziewczyna rozglądała się niepewnie po całym pomieszczeniu. Nagle potknęła się o własne nogi.

-Hej, kto to tu postawił?-warknęła sfrustrowana. Flowey i Frisk parsknęli śmiechem. Sans odwrócił się w ich stronę. Jemu najwyraźniej nie było do śmiechu. Flowey i Frisk natychmiast spoważnieli i posłali sobie niepewne spojrzenia. Frisk posadziła Sonny na kanapie w salonie i usiadła obok niej. Sans usadowił się na fotelu.

-No, zamieniam się w słuch. Co chcesz nam wytłumaczyć?-zapytał szkielet przyglądając się Son wyczekująco.

-No bo...ja wiem o liniach czasu. Flowey mi o nich powiedział-zaczęła Sonny.

-Co? Czemu jej powiedziałeś?-spytał Sans z wyrzutem.

-Nie miałem wyboru-wyjaśnił Flowey.

-I to ma być twoje usprawiedliwienie?-zdziwił się Sans.

-Sans, zamknij się-warknęła Frisk. Sans od razu się uciszył. Sonny wzięła głęboki oddech.

-Sans, nie krzycz na niego. Flowey powiedział mi o liniach czasu, ponieważ przez przypadek użyłam RESETU Frisk-powiedziała Sonny. Frisk spojrzała na nią zdziwiona. Sans również nie ukrywał zdziwienia.

-To byłaś ty?-zapytała Frisk. Son pokiwała głową.

-Tak. Flowey uważa, że przez to przejęłam kontrolę nad linią czasu. Dlatego nie masz przycisków-wyjaśniła dziewczyna, na koniec zwracając się do Frisk. Ta zrobiła duże oczy z zaskoczenia. Nagle pojawiła się obok niej Chara.

-I co teraz? Skoro ma kontrolę nad linią czasu, kto wie co może zrobić-powiedziała Chara krzyżując ręce na piersi. Frisk posłała jej gniewne spojrzenie.

-A-ale ja nie mam żadnych nikczemnych zamiarów, kimkolwiek jesteś-powiedziała ze skruchą Sonny. Chara spojrzała na dziewczynę zdziwiona.

-Słyszysz mnie?

-Tak, czemu pytasz?

Chara spojrzała na Frisk zdziwiona.

-Nieważne, jestem Chara jak coś-mruknęła, po czym zniknęła.

-Sory Frisk, ale muszę się zgodzić z Charą. Nie mogę tak jak ty tak po prostu ponownie zaufać Sonny i wierzyć, że nie odwali nic głupiego z linią czasu-dodał Sans. Sonny zrobiła smutną minę. Frisk wzięła głęboki oddech.

-No dobra, skoro wam tak bardzo zależy, będziemy mieć ją wszyscy na oku. Tylko nie przesadzajmy za bardzo, bo inni nabiorą podejrzeń-powiedziała Frisk dając rękę na ramię Sonny. Dziewczyna położyła swoją rękę na jej ręce i uśmiechnęła się delikatnie.

Sans, Frisk i Flowey uzgodnili, że Sonny będzie siedzieć w pokoju Frisk do końca dnia. Son było to w sumie na rękę, ponieważ nie chciała się spotkać z takimi osobami jak Pap lub Alphys. Gdyby zależało to od niej, nie wychodziłaby z pokoju przez resztę swoich dni. Właśnie siedziała na łóżku Frisk bawiąc się rękami, gdy usłyszała, że ktoś wszedł do pokoju.

-To ja, Chara. Jesteś zajęta?-spytała Chara. Dziewczyna pokręciła głową. Chara chwilę później znajdowała się obok Sonny.

-Pytałam się ciebie wcześniej czy mnie słyszysz. Byłam zdziwiona, ponieważ jestem duchem i myślałam że tylko Frisk, Sans i Flowey mnie widzą i słyszą-wyjaśniła Chara. Odpowiedziała jej cisza. Chara podniosła brew zdziwiona.

-Mam rozumieć że chcesz być sama-powiedziała Chara. Opuściła pokój zamykając za sobą drzwi. Gdy tylko drzwi się zamknęły, Sonny opadła na łóżko i zaniosła się płaczem.

Siemka! Po raz kolejny was przepraszam że nie było długo rozdziałów. Tym razem nie mam usprawiedliwienia. Ale mam nadzieję że rozdział się podobał. Do następnego!