Chael's POV

Marami sa inyo na-iinis at nagagalit sa amin ni Luke. Pero ako na nagsasabi, hindi namin pinagsisihan ang desisyon namin noon.

FLASHBACK TO 2 YEARS AGO

(Day 1)

Pumasok na kami ni Luke sa loob ng hideout ng lalaking kinasusuklaman namin parehas. Madaming tauhan sa loob at lahat sila ay may hawak na baril. Pinapasok kami sa isang kwarto at sinabi nung isang tauhan na maghintay lang daw kami. Nakatayo lang kami ni Luke doon at tinitignan ang bawat sulok ng kwarto.

Napatingin kami sa pintuan nang bumukas iyon at pumasok ang lalaking sumira ng buhay namin. Ngumiti siya nang makita kami. Nagawa pa niyang ngumiti samin? I fcking want to wipe that smile off his face!

"Maupo muna kayo."

We didn't move but instead I walked towards him to give him a punch but Luke stopped me.

"Chill, dear Chael. We're here to have a peaceful conversation about the antidote, right?" sabi nito na may ngiti pa din sa mukha. Damn! The audacity of this monster!

"Chael, calm yourself. We need to," kalmadong sabi ni Luke sa akin. Thanks to Luke at nandito siya dahil kung hindi baka kanina ko pa napatay tong lalaking to!

"Have a seat, boys."

Luke lead me to the sofa and we sat there. Umupo din siya sa harapan namin.

"How about a tea or coffee--"

"Talk now!" I shouted and he just freaking smiled. Is he insulting us?

"Alright. I only have one condition for you to get the antidote---"

"Enough with the nonsensical words. Just get fckin' straight to the point so we can leave this place!" I angrily shouted at him again. Hindi ko na matiis manatili pa sa kwarto na 'to kasama ang taong sumira ng buhay namin.

He smiled again then he continued, "It's quite simple, boys. Break up with your woman and leave your friends---"

"What makes you think that we can do that?! Hell no--" he cut me off.

"I know that their lives are far more important than anything else."

I had enough of this. I stood up and walked towards the door when he said something that really made me angry.

"You open that door, there'll be no antidote for me to give."

This bastard is really getting on my nerves!

"Hmmm. I'm waiting here, Jackson. Their lives are in your hands now. Just do what I want you to do or you'll lose the girl you love in 2 days."

Humarap ako sa bastardong 'to na pinipigilan ang sarili ko na saktan ito.

"Chael." Luke called me. I looked at him and saw his pleading eyes. I let out a heavy sigh.

"Give us the antidote first," I said while controlling myself killing him right now.

"Na uh. As much as I want to give it to you right now, it's not here---"

"Then I guess we're done here. Let's go, Luke!"

Hindi na umangal si Luke. When I'm about to open the door, the bastard said something that made me punch his dumb face.

"Then I guess they're gonna die in 2 days."

I was about to punch him again when Luke stopped me.

"Tomorrow, call me if you've changed your minds. That's your last chance, kiddos."

I turned my back at him and we left there thinking what we should do.

Bago kami bumalik sa HQ, bumili muna kami ng mga pagkain para mapagtakpan ang ginawa namin.

(Day 2)

Tahimik lang kami ni Luke na nagbabantay sa babaeng mahal namin habang lahat sila ay busy sa paghahanap sa lalaking yon. Alam namin ni Luke na wala na din sila sa lugar na pinuntahan namin kahapon. Tumayo ako nang magsalita si Luke.

"Saan ka pupunta?"

"I'll just check on them sa planning room."

"I'll go with you."

He stood up and kissed Thalia's forehead and went to the planning room.

"Did you already find him?" I asked them. Lahat sila ay napatingin sa amin.

"Not yet, Chael. But I'll make sure we're gonna find him before this day ends," sagot ni Tito Charles.

Ngumiti kami ng matamlay ni Luke.

"Sige po. Babalik na kami," sabi ni Luke at lumabas na kami pero hindi pa kami nakakalayo, narinig namin ang sinasabi nila.

"Parang ang weird nilang dalawa," sabi ni Dianna.

"Napansin niyo din yun guys? Ako din eh," sang-ayon naman ni Leo.

"What do you mean by that?" tanong ni Tito Daniel.

"Iba kasi eh. They're acting like nothing's going on. Parang...parang wala lang sa kanilang dalawa. Ay ewan," sabi ulit ni Dianna. Napangiti ako ng malungkot sa sinabi ni Dianna.

"Pabayaan muna natin sila. Namimiss lang nila ang babaeng mahal nila."

We do...so much. If you guys just know what happened.

We went back to our room at hindi na nag-dalawang isip na tawagan siya.

When he answered the call, I talked first before he said anything.

"Give me the antidote now," diretso kong sabi. Si Luke ay nakikinig lang sa sasabihin ko.

"Does that mean--"

"Send me the address right now!" I shouted at him.

"I'm sorry, dear Chael. But I can't meet with you right now. I'm busy with something---" I cut him off again.

"I don't care! I need the antidote right now!"

"Tomorrow morning. The substance will take effect by afternoon anyway--- "

Binaba ko na ang tawag bago pa niya matapos ang sasabihin nito. I calmed myself from losing control.

(Day 3)

Nakabantay pa din kami sa babaeng mahal namin nang pumasok si TOP at GD sa loob ng kwarto at sinabing pinapatawag kami sa planning room.

"Chael and Luke, The bastard just called us---" bungad ni Tito Charles sa'min.

"What?! What did he say?" sigaw namin parehas ni Luke.

"He wants the both of you to go to the address he sent. He said he will give the antidote," sagot ni Tito Daniel.

"We'll come with you. We don't know what he'll do. Maaaring hindi siya tumupad sa usapan," sabi naman ni Tita Kath.

Subukan lang niyang hindi tumupad. Pagsisisihan niya na nabuhay pa siya.

"No, Tito. We promise, we'll get the antidote whatever happens," I calmly said to them.

"Are you sure?" tanong ni Tita Krissa and we said yes.

"Alright. Here's the address. Call us if something happened, okay? For now, what's important the most is the antidote. Pabayaan muna natin si Seunghwan. Mas mahalaga na gumising ang dalawa."

Kinuha ko ung note na may address kay Tito Charles.

"Sige po. Aalis na kami. Pakibantayan na lang po sila," sabi ni Luke at tumango na lang sila.

Palabas na sana kami nang pinto ng magsalita si TOP.

"Mag-ingat kayong dalawa."

Tumango lang kami ni Luke then we left.

FLASHBACK ENDS.

When we arrived there, we were expecting that it's not gonna be easy and good thing we got the antidote and saved their lives. But still, hindi maalis sa isip namin ang sinabi ng bastardong iyon. But I know sooner or later, we must decide. Hindi namin alam kung ano ang pwedeng gawin pa ng bastardong iyon sa babaeng mahal namin. We can't risk their lives anymore.

Nang magising sila, napagdesisyunan na namin ni Luke ang gagawin namin kahit alam naming masakit. We didn't do it for us but for them. Hindi namin hahayaan na mapahamak pa ulit sila. Not again. It would be better kung masaktan namin sila kaysa sa mawala sila habang buhay. Mas hindi namin kaya kapag nangyari yon.

Hinding hindi namin makakalimutan ang mga huling araw na 'yon. Nang umalis kami sa Sunset and Lovers, hindi na namin napigilan na umiyak ni Luke. Isa lang ang naiisip namin. To make sure we're gonna find that bastard and end all of this once and for all.

Sa buong dalawang taon, wala kaming ibang ginawa ni Luke kundi hanapin ang bastardong iyon ngunit wala kaming napala. Talagang magaling siyang magtago.

Lagi rin kami updated sa mga nangyayari sa kanilang lahat. Sobrang nasaktan kami ni Luke nung malaman namin na palagi silang umiiyak, na halos hindi na sila kumakain. Mas nasasaktan kami sa mga pinag-gagawa nila. Kung pwede lang na lapitan namin sila at sabihin namin ang lahat pero hindi pwede.

I know that that bastard was watching us kaya hindi kami nagkaron ng kahit anong contact.

Pumunta kami ng Turkey ni Luke para makapag-isip. At doon napagdesisyunan namin na hindi muna namin sasabihin sa kanila hangga't hindi nahahanap si Cha Seunghwan at mapatay.

Sinundan din namin sila sa Japan kung saan sila nag-train. Sinigurado namin na walang makaka-alam sa kanila kung nasaan kami at ang mga pinaggagawa namin. Nung bumalik sila sa Pilipinas para lumaban sa titulo ng 'Princesses of the Gangster', nandoon din kami.

Sa totoo lang, mas okay na din ang ganito para kaya nilang lumaban kapag may nangyari sa kanilang masama lalo na ngayon na wala kami sa tabi nila. Mas okay na yung ganito kaysa sa umiiyak sila araw-araw.

Pero natatakot kami ni Luke dahil alam namin na kapag pinasok mo ang mundo ng mga gangster, hindi maiiwasan na mapahamak ka. Hindi namin hinayaan na mangyari iyon sa kanila kaya nung bumalik sila dito ulit sa Pilipinas, napagdesisyunan namin na magpakita na. Tumawag kami sa LOG para sabihan sila na lalabanan namin ang Princesses and good thing ay pumayag sila kahit na-late sila ng dating.

Alam namin ni Luke na pagkatingin namin sa mata ng isa't-isa, nakilala na nila kami. Nalulungkot ako dahil iba ang nakikita ko sa mata ng babaeng mahal ko at ganun din kay Luke base sa kwento niya sakin. Galit ang nakikita namin sa mata nila.

Gustong gusto namin sila yakapin. Sobrang namimiss na namin sila.

We also decided to have our gangster names changed. Me as Black Angel while Luke as White Prince.

The fight started without us fighting back. We can feel how heavy their anger thru their attacks. But I can't also help but be amused with how they move. Talagang mabuti silang nagtrain sa Japan. Pero nang nagtagal ay umatake din kami ni Luke sa kanila.

Ang plano talaga namin ay magpakita lamang at kalabanin sila. Pero hindi na namin napigilan ang nararamdaman namin kaya nagawa namin iyon sa gitna ng laban. Alam kong nagulat sila sa ginawa namin parehas. Bago ko tapusin ang laban, may binulong ako sa tenga niya na alam kong hindi niya maiintidihan.

"BEN size çok kaçırmayın. I asla çalışmayı seven"

"I miss you so much. I never stopped loving you."

Luke's POV

I missed my Princess too damn much! Nakakalungkot lang dahil nagbago silang dalawa at dahil iyon sa ginawa namin ni Chael. During the entire fight, I realized that this isn't the Thalia I used to know. Who I was fighting was none other a Gangster Princess.

Kahit ayokong saktan ang mahal ko, wala na akong ibang nagawa kundi gawin ang nangyari sa laban. Gustong gusto ko siyang halikan noon pa at hindi ko napigilan iyon. Mahal na mahal ko ang babaeng ito. Bago ko din tapusin ang laban, binulungan ko siya ng salitang turkish na hindi niya maiintindihan.

"Seni seviyorum bu yüzden çok, My Princess. Her şey için özür dilerim"

"I love you so much, My Princess. I'm sorry for everything."

Before we left LOG, I left a note there. Wala kaming paki-elam kung panalo kami o talo. Ang mahalaga sa amin ni Chael ay makita sila at masabi ang gusto naming sabihin sa kanila.