Wiatr przyjemnie obwiewał moje włosy, a promienie słońca łaskotały delikatnie, zarumienione policzki. Opierałem się o granitowy murek, nucąc piosenkę, uwięzioną przez ostatnie czasy w mojej głowie. Otworzyłem powolnie oczy, gdy poczułem pod dłonią wibracje. Uniosłem tylko ledwo widocznie jeden kącik ust do góry i odrzuciłem połączenie. Taehyung dzwonił do mnie już chyba siódmy raz w tym tygodniu, jednak on już jest tylko przeszłością...przeszłością, którą wciąż wspominam.

-Kto dzwonił? -obok mnie w jednej chwili pojawił się Sungoh, który obdarowywał mnie przyjaznym uśmiechem, pokazując śnieżne ząbki.

-Ach, to tylko Tae, nie daje mi spokoju, ale nie odbiorę od niego, nie mam najmniejszego zamiaru... -położyłem głowę na jego kolanach, a ten zaczął bawić się moimi kosmykami włosów.

-Yhm, nie martwię się. -powiedział o wiele cichszym tonem. -Chcesz się gdzieś dziś wybrać?

-Może. -wzruszyłem ramionami. -Tylko, że odbieram Jimina ze szkoły, a potem samego go w domu nie zostawię.

-Nie przesadzaj, jest na tyle duży, że sam sobie powinien poradzić. Nie będzie nas tylko jakieś dwie godziny.

-Mhm, no dobra, zgoda. Zadzwoń do mnie jak będziesz wychodził. -brunet kiwnął głową i zaczął bujać kolanami, dając mi znak, że chce już zejść.

-No to...do zobaczenia Hobi. -chłopak wstał i zaczął się oddalać, jednak w pewnej chwili zwolnił, zatrzymał się i odwrócił w moją stronę. Podszedł do mnie pośpiesznie i złożył na moich ustach czuły pocałunek, na co lekko się zarumieniłem. -Przepraszam, nie powinienem... J-ja po prostu...-zaczął się jąkać i chować twarz w dłoniach. -Po prostu bardzo mi się podobasz i- przerwałem mu, pociągając go za fragment bluzy i zbliżając nasze twarze bardzo blisko siebie. Subtelnie musnąłem jego wargi, a następnie wtuliłem się w niego delikatnie...

Jejku:( Przepraszam, że tak długo mnie tu nie było, ale serio wolałam poczekać aż ta wena mi wróci. Mam nadzieję, że jeszcze zostaliście, i dalej to czytacie:(