A/N: Share your thoughts in this story on the comment box. Don't forget to vote. Thank you!

wyrdaest>>

KABANATA 54

"THANK YOU, BABALIK ako dito next time." then she smiled before leaving the grocery store. Malalim ang hinugot na hininga ni Aika habang nakamasid sa babaeng papalayo sa tindahan.

"Okay ka lang?" hindi niya namalayang tanong ni Inang Belen.

Kumurap siya at napatingin dito. Halata sa mukha ng matanda ang pag-aalala. Ngumiti siya upang ipakitang okay lang siya.

"Oo naman po." at umalis na upang ayusin ang ibang mga paninda sa pinakatagong lugar ng tindahan. Natigil siya at natulala.

Ano kaya ang magiging buhay niya kapag bumalik siya sa syudad? Magiging okay ba ang lahat?

But she's not ready and maybe never. Mahirap. Anong gagawin niya?

We always given a chance to experience the wonders of life. Those good times she treasure it the most and some best memories she have is a blessing. She prays for freedom from everything that binds her and make solutions to any problems. Kaso ang hirap. Hindi naman kasi lahat ng pagkakataon ay parati siyang matapang.

Huminga siya ng malalim nang marinig sa sariling isip ang pangalan ng taong gusto niyang kalimutan sa lahat.

There are the moments when she learn so many things about him and moments when they're just contented to each other. That moments that she cherish the most for a reason.

Kahit na nasaktan siya ng sobra sa iisang tao hindi niya rin alam sa sarili at hindi niya makalimutan ito.

She can feel home in that place where she can totally be herself. A home where she can be vulnerable without any fear of disapproval. And lastly that home where you can be allow yourself to change and grow.

Hanggang hapon lamang ang kaniyang trabaho sa grocery store at pwede na siyang umuwi. Nagpaalam siya kay Inang Belen at binati ang kaniyang kapalit na si Fionna.

"Una na po ako."

Pumara siya ng tricycle at nagpahatid sa beach upang tumambay nanaman roon. Pinapalipas niya ang oras sa pagtambay sa beach pagkatapos ng shift niya. Pero mukhang may iba siyang pakiramdam ngayong araw. Isinawalang bahala na lamang niya iyon at dumeretso na lamang roon. Nagbayad siya ng pamasahe at tinungo na ang beach. Naglakad na siya sa dating pwesto ngunit natigil rin ng makakita ng mga gamit sa ilalim nu'n.

"May nakatambay. Sayang." nalungkot siya ng makitang may nakatambay sa pwesto niya kaya naglakad na lamang siya sa tabi ng beach habang nakatingin sa mga taong lumalangoy.

Nilagay ni Aika ang dalawang kamay sa likod at hinayaan ang buhok na hipan ng hangin. Mainit sa balat ang sinag ng araw kaya naging kulay gold tan ang kaniyang kulay matapos ang isang taong paninirahan roon. Mas bumagay nga lalo sakaniya ang kulay at naging matured siya tignan.

And speaking of matured, magtetrenta na siya sa susunod na buwan. Lampas na sa kalendaryo ang kaniyang edad sabi pa naman ni Inang Belen mahirap na daw makahanap ng lalaking papakasalan siya kapag lumampas na sa kalendaryo ang edad. Nagkibit balikat siya at tumigil na sa paglalakad. Dahil sa lalim ng iniisip nakalampas na pala siya sa mga maraming tao.

Tumingin siya sa paligid at nahagip ng kaniyang mata ang isang daan papasok ng gubat. Tanging ang hampas lamang ng alon ang kaniyang naririnig habang nakatingin sa gubat na iyon.

She's curious, that's  why she walked towards entrance. Natigil siya at pinagmasdan ng mabuti ang dilim ng daan dahil sa nagtataasang halaman at puno. Anong meron sa loob?

Maglalakad na sana siya papasok ng makaramdam ng hawak sakaniyang braso. Nagulat siya sa biglaang pagsulpot ng lalaki. Hindi niya ito makita dahil sa nakatabing ang hood ng sweater jacket nito sa mukha.

"S-Sino ka?"

Hindi pa rin nito binibitawan si Aika. Nakaramdam naman agad ng kaba si Aika ngunit matapang niyang hinarap ang lalaki. Pinasadahan niya ito ng tingin. The guy is wearing a white shirt inside his sweater, dark pants and a white shoes. Huh?

"Who are you?" muli niyang tanong.

Unti unti nitong tinanggal ang nakatabing sa ulo nito at ganu'n na lamang ang gulat ni Aika habang nakatanaw sa lalaki. Ang seryoso nitong mukha ay unti unting ngumiti.

"Hi, Aika."

***

UNBELIEVABLE! SO FUCKING unbelievable! Paanong--? Anong--? The fuck!

Hindi pa rin matanggal ang gulat sa mukha ni Aika habang nakamasid sa lalaking nakaupo na sa kaniyang tabi at nakatanaw sa dagat. Tanging ang hampas ng alon at halaman lamang ang naging tunog sa pagitan nilang dalawa. Hindi siya makapaniwala. Anong ginagawa niya dito?

"P-Pa'no ka napadpad dito?" basag niya sa katahimikan.

Napatingin ito sakaniya at ngumiting muli. "We visited a close friend."

Tumango siya at muling nakaramdam ng awkward. Bakit, paano?

"So, how are you, Aika?" he asked.

Umiwas siya ng tingin. "Fine." mahina niyang saad.

Tumango tango ito. "I see."

Another silence.

"Its been a year. Kamusta naman ang pananatili mo dito?"

"O-Okay lang. K-Kayo, Kamusta ang Leon War?"

"Nabuwag na. Even the Gangster Society."

Nagulat siya sa narinig kaya napatingin siya dito.

"Matagal nang nabuwag ang Gangster Society dahil kay Callus." that name, narinig niya nanaman.

Kating kati na siyang magtanong ngunit anong gusto niyang mangyari? Wala, kaya tinikom na lamang niya ang bibig.

"Si Callus ang nagparaid ng lugar. Pinakulong niya sila Tild at James, ang may pakana ng lahat. Nilinis ni Callus lahat ng kademonyuhan nila Tild. Walang tinira ni katiting" pagpapaliwanag nito.

Tumango tango siya.

Buti naman at wala na ang kaharian ni Tild.

Kahit paano ay napuri niya sa isipan si Bado sa ginawa nito. And Tild? Buti nga at nakakulong na ito. Sapat na iyon upang makaramdam si Aika ng ginhawa ng makita ang lalaking pumatay sakaniyang ina.

"Thank you for the information, Marcus." she smiled a bit.

"Anytime, babe." kumindat ito sakaniya.

Hindi na niya lamang kinontra ang sinabi nito dahil isang taon na rin ng huli niyang marinig ang pagtawag nito ng 'babe' sakaniya. Sa katunayan, namiss niya nga. Tumayo na siya ng mas lalong naramdaman ang init ng sinag ng araw.

"Una na ako. Thanks again, Marcus." akmang aalis na siya ng bigla itong magsalita.

"Hindi ka na ba babalik?" she stilled.

Ramdam niya ang pagsusumano ng boses nito sa sinabi. Alam niyang darating sa punto na magkikita at magkikita sila ng mga ito at ang tanong na iyon ay napaghandaan niya na ngunit bakit biglang nablangko ang kaniyang isipan at hindi alam kung anong isasagot.

"We miss you." mahina nitong saad ngunit sapat na upang kaniyang marinig.

Humugot siya ng malalim na hininga bago humarap dito. Nakayuko ito. Nakaramdam ng awa si Aika but she don't want another pain in her life. Hangga't maaari gusto na niyang umiwas sa mga pasakit na nagdulot sakaniya noon ng sakit. Para na rin siyang kumuha ng panibagong batong ipupupok sa ulo kung ganun. Hindi pa siya handang harapin ang mga ito dahil sa nangyari. Magkakaibigan nga silang pito.

"I-I'm sorry." iyon lamang ang kaniyang nasabi.

Nag-angat ito ng tingin at pagod na ngumiti.

"If you change your mind, always remember we're here to welcome you open arms."

Ngiligid na ang kaniyang luha. Hindi niya ipagkakailang namiss niya ang kalokohan ni Marcus even the six guys. Nakakamiss. Unti unti siyang lumapit dito at niyakap. Nagulat naman si Marcus ngunit niyakap na rin siya pabalik.

"I'm not yet ready to face you all. Give me more time to think." especially Callus. mahina niyang saad.

"Hush. It's okay. Willing kaming mag-antay sa pagbalik mo."

Tumango siya habang nakasandal ang ulo sa dibdib nito.

"Thank you." tuluyan na siyang naiyak habang nakayakap dito.

Makasarili na ba siya? Parati niya na lang iniisip ang sarili, hindi niya alam nakakasakit na pala siya ng damdamin ng iba. Hindi niya inisip ang mararamdaman ng iba. Masyadong mataas ang pride niya. Masyado siyang nagpabulag sa galit. Pero kahit ganu'n nandiyan pa rin ang mga taong umalalay sakaniya at hindi kailan man iniwan sa ere. Siya lang talaga ang nang-iiwan. She suffered a lot but she never heard any words from them that they're also suffering. Mas inisip nila siya kaysa sa sarili nila. And here she is, egoism.

This time, haharapin na niya ang mga ito ng buo. Panahon na upang lumaya sa sariling kulungang ginawa.

"All those years we're together, you have been the source of so many smiles and so much inspiration that's why we want you to know love and surrounded by it, to bear no pain and feel no hurt. But when life plays you just receive more pains and hurt by us. In behalf of the group, Aika. I'm sorry. Hindi ka namin naprotektahan. I'm sorry, Aika." paghingi ng tawad ni Marcus at hinagod ang kaniyang likod.

Umiling siya at tiningala ito. "N-No, I'll be the one to say sorry to all of you. Kung hindi lang sana ako makasarili hindi mangyayari lahat ng ito. I'm sorry, Marcus."

Pinunasan nito ang kaniyang luha na patuloy na pumapatak. He genuine smile at her. Namumula na rin ang mga mata nito.

"Don't. Wala kang kasalanan."

Mas lalo siyang naiyak at niyakap uli ito. Sorry siya ng sorry at patuloy naman siya nitong sinasabihang hindi niya kasalanan.

Hanggang sa tuluyan na siyang tumahan. Pinaupo uli siya ni Marcus sa buhangin. Nakamasid na siya ngayon sa papalubog na araw. Ngayon niya lamang naappreciate ang view ng walang halong kalungkutan. Sa wakas, nakalaya na siya sa kalungkutang ito.

"Okay ka na?" tanong ni Marcus.

Napatingin siya dito at ngumiting tumango. "Thank you."

He chuckled then stand up. Nilahad nito ang kamay sa harap niya. "Pagabi na. Ihahatid na kita sa tinitirhan mo." inabot naman niya iyon at nakisabay ng maglakad kay Marcus sa gilid ng beach.

Natigil naman sila sa tapat ng kaniyang tambayan dahil sa pagkuha ni Marcus ng mga gamit roon. Ito pala ang nakatambay sa pwesto niya.

"Let's go." hindi na pinaabot ni Aika si Marcus sa bahay ng kaniyang tinutuluyan. "Dito na ako. Salamat uli, Marcus."

Tumango ito at may ibinigay ng calling card. "Here. Call me if you change your mind. Ako na mismo ang susundo sa'yo." he smiled.

Tinanggap niya iyon at ngumiti. "Thank you again, Marcus."

Pumara na ito ng tricycle at namaalam na sakaniya. Nakatingin lamang si Aika sa papalayong tricycle. Huminga siya ng malalim.

Give me three days and I'll be back.

"Callus." pagbanggit niya pa lang ng pangalan ay kumabog ng mabilis ang kaniyang puso.

Tumingala siya sa madilim na kalangitang napapaligiran ng mga maningning na bituin.

"Babalik na ako... Mahal."

---
083119