wyrdaest>>

KABANATA 40

AIKA TOOK A deep breath then start the activities. She go first to the watermelon station. Kumuha siya ng kutsilyo at nag-antay ng tamang tyempo. Nang magkaroon ng pagkakataon ay agad niyang tinapon ang kutsilyo sa parteng iyon. Napangiti siya ng tipid dahil sa pagtama.

Hindi nag-aksaya ng oras si Aika. Next is the monkey swing. Tumalon siya upang maabot ang hawakan saka nag-antay ng pag-atake ng mga kutsilyo sa harapan. Hindi naman siya nabigo dahil tatlong segundo pa lamang ay umatake na ang mga kutsilyo. Naiwasan niya iyon at nagswing ng isang beses. Ganu'n ang ginawa niya hanggang sa matapos. Sinunod niya ang tunnels.

At sunod sunod ang mura niya sa sobrang dilim at nagkalat ang mga patalim sa kung saan. Ginamay ni Aika ang mga patalim na nakaharang sakaniyang daan. Hindi naman siya nabigo dahil sa pareparehas ng dereksiyon ang mga patalim. Pumwesto siyang itaas at sinimulang lampasan ang mga patalim hanggang sa makalabas siya roon.

Next is the human board. She took a glance and deep breath before preparing herself. Nang tumayo ang human board sakaniyang kanan ay agad niya itong binato ng patalim. Naging maagap siya sa pagkuha ng patalim sa mesang kaharap habang patuloy na tumatayo ang mga human board. Hindi alam ni Aika kung natatamaan niya ba sa tamang target ang mga iyon. Basta ang alam niya, binibilisan niya upang makasigurado sa susunod.

Next station she go is the arrow place. She pick a bow and an arrow then glance at the board three meters far from her.

Maya maya ay pinakawalan niya ang arrow. Sakto iyon sa center. Sinunod niya ang five meters board. Ngunit hindi iyon sumakto sa gitna. Hanggang sa nasa seven meters away from her ang board sakaniya. Tinira niya iyon at napangiti ng tumama sa gitna.

Huminga muna siya ng malalim bago tinungo ang pinakahuling istasyon. Ang firing knives.

Pasekreto siyang tumingin sa gawi ni Bado na namataan niyang seryosong nakatingin sakaniya. He mouthed something that she definately cannot understand.

Ngumiti siya ng tipid dito bago tinuon ang pansin sa firing knives. Seryoso ang anyo ng mukha niya habang nakatingin sa apat na sulok ng firing knife. Naging maagap siya ng makita ang pagbato ng kutsilyo sakaniyang kanan. Mabuti na lamang at nailagan niya iyon hanggang sa sumunod ang nasa likuran niya.

Nalukot ang kaniyang mukha ng madaplisan sa braso. Ngunit hindi niya ininda iyon dahil sa sunod sunod na pagbato ng kutsilyo. Naiilagan niya ang iba ang iba'y tumatama sa iba't-ibang parte ng kaniyang katawan. Daplis lamang ang mga iyon. Hanggang sa natapos siya.

She bite her lower lip then walk towards the center again.

"29 minutes and 59 seconds." tumango tango ang kanilang proof.

"Amazing woman. That was a first time, Miss Aika. First time in the history that a woman passed this kind of activity. Ang iba nga ay hanggang una lang ang tinatagal. You're so brave." ani ni Proof.

Lihim siyang ngumiti sa sinabi nito. Tsk. She's not an ordinary woman. Alam niya iyon. Naging matapang siya ng harapin niya mag-isa ang problemang kaniyang kinakaharap. Every woman is a brave, may kaniya kaniya lang tayong diskarte kung pa'no maging isa. And she knows her braveness. Iyon ay ang lumaban ng walang kinatatakutan.

Because she's a woman that is having a courage to stand up and ready to face any challenges.

Paika ika siyang umupo sa bleachers malapit sa harapan.

"Okay that's it for today... Uhmm... Leaders, is there any concern?"

Tumayo si Boss Dale then face them.

"You're all still lacking. Galingan niyo pa." malamig nitong saad.

***

NAKARAMDAM SIYA NG inis. Bakit galingan pa? E, 'di hamak na magagaling na ang mga kasama niya! Tapos galingan pa? Nagbibiro ka ba Boss?

Tumango si Proof. "Boss Kyle?"

He makes a pop sound using his mouth then smiled a bit. "I don't have any problem in their skills actually, Boss Dale. Baka naman mali lang ang punterya mo?" he doesn't face Dale. He just said it facing them.

Wait---are they fighting?

"No, I'm just stating the fact here. Masyado mo lang talagang hindi pinanuod ng mabuti. Tignan mo naman most of them got wounds." malamig nitong saad at gumawi ang tingin kay Aika.

Yeah, he's right.

"But that's not important. Skills ang tinitignan hindi ang perfection." pabalang na saad ni Boss Kyle.

They're really fighting. Pero sa paraan ng sagutan nila, mukhang malalim ang mga kahulugan.

Hindi niya alam kung bakit, pero nararamdaman niyang may alitan ang mga ito ng sobrang lalim.

"That's also an important part, Boss Kyle. You don't know that? Oh, well you're just new in this world."

Nakita ni Aika ang pagtiim bagang ni Kyle. Ngunit hindi na muli itong sumagot.

Naguguluhan siya sa mga nangyayari. Ba't kasi napunta sa pagpuna nila sa isa't-isa ang para sakanila sana?

Umalis na si Dale sa likurang bahagi ng entablado. Nakakuyom ang kamao ni Kyle habang nakatingin sa kawalan at sumunod na rin dito. Sumunod rin agad si Proof sa dalawa. Nabalot ng katahimikan ang silid.

"Tsk. They're still on it." ani ni Andrew. Napatingin naman siya dito. Seryoso itong nakatingin sa entablado habang nakahalukipkip.

Eh? Still on it? Naguguluhan siya.

"Just shut up." ani naman ni Marcus.

Natingin naman ang gawi niya kay Marcus na seryoso ring nakatingin sa entablado.

"Why, Marcus. You're still on it too? Hindi ka pa nakakamove on?" matapang na saad ni Andrew.

Naguguluhan na siya! Anong pinagsasasabi nila?

Derektang tumingin si Marcus kay Andrew.

"I'm not. I'm just concern to them. Why Andrew, never ka bang naging concern sa dalawa? Sa nangyari?"

Andrew glared at Marcus deadly then stand up.

"I'm also concerned here, Marcus. Pwede bang magmove on na lang tayo?" anito.

"Tsk. Keep both of your mouth shut up." ani ni Draven.

"This is a fucking hell! Hindi sana magiging ganito ang lahat kundi dahil kay Kezia!" sigaw ni Andrew.

Napatayo naman si Marcus at sinugod si Andrew. Sinunggaban ni Marcus ng suntok sa kanang pisngi si Andrew.

Napatakip siya ng bibig at nanlaki ang mga mata habang nakatingin sa dalawa. Nakatayo na rin si Aika habang nakatingin sa dalawang nagsusuntukan. Inawat naman sila ni Prince, Draven at Bado. Naiwan na siyang nakatunganga sa lima.

"Don't you dare blame Kezia! Wala siyang kasalanan dito!" nagpupumiglas si Marcus at halata ang galit sa mukha.

They're fighting. Pero para sa'n? And who's Kezia? Damn! Anong nangyayari. Naguguluhan na siya.

"Kasalanan naman ng babaeng iyon ang lahat! If she doesn't come to our life edi sana buo pa tayo ngayon!" sigaw ni Andrew at nakawala sa pagkakagapos kay Prince.

"Damn! Stop you two!" sigaw na ni Bado.

Nabaling ang tingin nila kay Bado. Tumawa ng pagak si Andrew.

"And here's the saviour of them all! Pwede ba Callus! Tumigil ka na sa pagiging bayani mo?"

"Andrew!" sigaw na rin ni Prince.

"Sige magsama sama kayo! Di'ba diyan din naman kayo magagaling?" sigaw rin ni Andrew.

Lahat sila ay kapwa na galit. Lahat sila ay hindi maawat. At wala siyang magawa kundi ang manood. Hindi niya alam kung anong puno't-dulo ng lahat. Hindi niya alam.

Muling nasuntok si Andrew but this time it was Draven.

"Damn you! Matagal na akong nagpipigil sa katarantaduhan mo Andrew! Ibang iba ka na! Hindi na ikaw yung Andrew na nakilala ko! You're being selfish! You're acting like a good one here. Lahat tayo ay may kasalanan. So stop pretending that you neat 'couz you're not!" sigaw ni Draven.

"And how about you Draven?" tanong ni Prince.

Natingin ang gawi nila kay Prince.

"Nagkamali rin ako. I know that! Kaya pwede ba? Tumigil na kayo! Tumigil na tayo! Wala ng Kezia, di'ba? Wala na!" sigaw muli ni Draven.

"Just forget the past, huh? Mahirap kalimutan ang lahat ng iyon, Draven. Easy to say that." ani ni Marcus.

"Yes it is hard for us to forget it easily. But please... try it. Let us all try it." ni ni Draven.

Umiling si Andrew. "I'm sorry, I can't. Every time I see you all, it hunts me. Hindi ko kayang makalimutan ang lahat ng iyon." sobrang pait nitong saad at umalis.

"Mahirap talaga ang lahat. Masakit lang isipin ng dahil kay Kezia kaya tayo nagkakaganito." ani ni Prince at umalis na rin.

"They can't understand it! Damn!" sigaw ni Marcus at pinaghahampas ang mga gamit sa gitna.

"Marcus, stop it! You're just hurting youself." ani ni Draven.

Tumigil naman si Marcus at umalis na sinundan naman ito ni Draven.

Naiwan na lamang silang dalawa ni Bado. Nakatingin si Bado sa exit ng classroom. Kapansin pansin sa mga mata nito ang pagod at hinanakit.

Nakaramdam ng awa si Aika dito. Sa kanilang lima, ramdam niya ang mas mabigat na dinadala ni Bado sa lahat ng iyon. Yes, she doesn't know the past of them but seeing Bado like this. She thinks that Bado is the one who's suffering the most. May parte sa puso niya ang kumikirot seeing Bado like this.

Lumapit siya rito. "B-Bado."

Tumingin ito sakaniya at pagod na ngumiti.

"Are you okay?" tanong niya.

Umiling ito at kinagat ang ibabang labi. "I'll lie if I tell you I'm okay. Because I'm not." nabasag na ang boses nito.

Ano mang oras ay iiyak na ito kaya lumapit siya rito at niyakap si Bado. Hugs is the best and easy way to comfort sad people. Hindi siya marunong magpayo kaya dinaan niya na lamang sa yakap. Bado hug her back. Tightly.

Hanggang sa tuluyan na itong humagulgol. Nangiligid ang kaniyang luha sa naririnig. Even she doesn't see him crying, she feels his pain. He's holding it. Ngayon lamang nito nilabas ang hinanakit.

Ginagalaw ni Aika ang kamay sa likuran nito upang patahanin.

"I'm here for you." Mahina niyang saad. Seeing her love hurting and crying like this, she also wants to cry. Pero kailangan niyang tatagan. Mahina si Bado ngayon. Kailangan niyang maging malakas para dito.

I'm sorry. I'm not good on comforting people. Pero sana maging maayos na ang lahat.

---
070719