ANIKA's POV

"What the hell is your fucking problem, Anika?"

Napataas ang ulo ko sa taong nagsalita sa harapan ko— There he is. The man with no emotion, goth, weird and all black man. My Kuya—

"Kuya Tyler"

Napatungo dahil dun. Nahihiya ako sa kanya dahil sa ganito pang sitwasyon ko siya tinawagan.

After that talk to my mother. I suddenly felt that I need comfort, at alam kong si Tyler ang kailangan ko sa ganitong sitwasyon.

He knows what it felt to have a none family. A house that no one but yourself— Pity! But it's fucking the reality.

Tinawagan ko siya para magkalabasan na kami nang sama nang loob— and I am fucking selfish to tell na magkita kami sa lugar kung san nawalan ang mga magulang niya.

"Bakit d-dito, Anika?" nahihirapan niyang tanong "Ginagago mo ba ko ha?!"

Naiiyak akong umiling sa kanya. Iniangat ko ang aking ulo para salubungin ang nagbabaga niyang mga tingin sa akin.

"I just need comfort, Kuya Tyler"

Pagak siyang tumawa sa akin— bahagya pa kong nagulat nang bigla itong umiling na lumuha sa akin.

"Putangina!"

Nagitla ako sa malakas na sigaw niyang iyon.

"— Putangina Anika! Ano ako ha?! Teddy Bear?! Putangina mo para dalhin ako ditooooo!"

Muli akong tumungo ay naiyak.

"Kuya I'm sorry if I'm selfish" I sob "K-Kuya I'm sorry— sorry I-I ruined y-you w-wonderful f-family"

Muli ko siyang narinig na tumawa nang pagak— kahit hindi ako nakatingin ay alam kong lumuluha na siya.

"—- Kuya ang s-sakit sakit n-na" my words broke "Ang hirap p-pala nang p-pinagdadaanan mo. I felt it k-kasi ayaw sa akin nila mommy at d-daddy. Sakit kasi h-hindi nila ako kayang pakisamahan"

Hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy ako.

"Alam m-mo ba na naiinggit ako s-sayo nun, Kuya, you have a m-mom that taking good c-care of you. Meron ka deng daddy na nagsasaway sayo k-kapag may mali kang ginawa and I'm so happy k-kasi naramdaman ko yun sa kanila and I'm sorry k-kung pinatay ko s-sila. I-I didn't mean it. Mahal na mahal k-ko ang pamilya niyo, Kuya. Mahal ko sila— h-hindi ko ginustong mawalan s-sila. I'm sorry"

Dun na ko bumitiw at sunod sunod pumalahaw nang iyak at mga hagulhol. Napatingin ako sa kanya and he remain there with no emotion at all.

I sadly smiled.

"— Kuya?"

Bumuntong hininga siya sa akin at dahan dahang tumango bago tumungo sa akin— dun bumuhos muli ang mga luha sa kanyang mga mata.

Wala sa sariling tumayo ako sa lupang kinakaupuan ko ay agad siyang dinamba nang isang malaking yakap.

"A-Anika"
"Kuya T-Tyler"

Nagkahiwalay kami at bahagyang natawa sa isa't isa. Muli na naman akong naiyak nang nakangiti niya akong punasan nang aking mga luha.

"— I'm s-sorry K-Kuya, I'm s-sorry"

Nakangiti siyang umiling sa akin.

"No need to"

Napatingin ako sa kanyang mga mata dahil dun.

"Wala kang kasalanan" aniya sa akin "Lahat nang nangyari, hindi mo kasalanan."
"Kuya Tyler—"
"Sshh" He cutted me "Thank you for loving my parents— and I'm sorry dahil sinisi kita. Nadala lang ako nang galit ko. Hindi ako galit sayo— galit ako sa nangyari"

Muli akong napatungo dahil dun at naupo sa lupang kinaupuan ko kanina— tumabi naman siya sa akin.

"Ang talaga na rin pala n-nang mawala sila"

Tumango ako sa kanya.

"Namiss ko s-sila"
"Ako r-ren" He sob "I m-miss them a-also"

Sabay kaming napatingin ni Kuya Tyler sa itaas— the night so peaceful.

"Ang ganda nang mga butuin"
"It is" he said "I know mom and dad are happy now— bati na tayo eh"

Lihim ako natawa dahil dun.

"Nakikita nila tayo" Ani ko "Yang star na mga yan— isa sila diyan"

Nakita kong dahan dahan siyang tumango dahil dun pagkatapos ay humarap sa akin.

"You are bothered"

Malungkot akong ngumiti sa kanya.

"— Hindi na kita pipilitin mag-kwento— sabihan mo na lang ako kapag gusto mo nang ikwento yan"

Lumawak ang ngiti ko dahil dun— he really a understanding kuya.

"Salamat Kuya"

Dumaan ang ilang minutong tahimik sa pagitan namin nang putulin niya iyon.

"Kamusta pala yung kaibigan mo?"

Napatingin ako sa kanya dahil dun— Sinong kaibigan?

Mukha naman na-gets niya ko kahit hindi ako magtanong dahil na rin sa facial expression ko.

"— Yung kaibigan mong na-admitt sa hospital"

My mouth form an '0'

"Si Tracy? Okay naman na siya Kuya although diagnose pa rin siya sa comatose"

Tahimik siyang tumango sa akin. Napakunot noo pa ko nang maghimas siya nang sarili niyang baba na para bang may naisip siyang kung ano.

"— Bakit Kuya?"

Umiling lamang siya sa akin dahil dun.

"Wala wala— Wag mo na lang pansinin" Aniya sa akin "Anika, matanong ko nga— si Coliesh ba totoo bang boyfriend mo yun?"

Nanlaki naman ang mga mata ko pagkuwan ay tumango— Tatawa tawa naman siyang umiling sa akin na para bang isang malaking joke ang nalaman niya.

"Kuya naman— mukha bang niloloko kita?"
"Sorry— hindi lang kasi— Huh?"

Natigil na lamang siya nang may parang napagtanto siya.

"Kayo talaga ni Mark Dylan Coliesh?"

Nawi-weirduhan ko siyang nginiwian dahil dun.

"Kuya ang creepy mo na— oo boyfriend ko s—"

Nagitla ako bigla nang walang sabi sabi niya akong hinawakan sa mga braso ko ay seryosong nakipagtitigan sa aking mga mata.

Napalunok ako nang sariling laway dahil dun.

"Layuan mo, Anika"
"K-Kuya"
"Kahit hindi man lang sa akin— kahit para sa mga magulang ko na lang— please layuan mo na si Dylan. Hindi mo siya kilala, Anika."
"Kuya"
"Hindi mo siya kilala— kaya please lang para sa kaligtasan mo. Layuan mo na ang lalaking yun, masasaktan ka lang kapag pinatagal niyo pa ang relasyon niyo"

Alanganin akong natawa dahil dun.

"Kuya naman—"
"Basta layuan mo siya, Anika. Babala ko na sayo to— mapanganib siyang tao kaya hangga't maaga pa kung kinakailangan wag mo na ipakita ang sarili mo sa kanya gawin mo na. Masama ang balak sayo nun"

Pagkatapos sabihin sa akin ni Kuya Tyler yun ay hinalikan na niya ko sa noo at walang sabi sabing umalis— naka awang naman ang aking mga labing napatingin sa kaniyang likuran habang unti unting nawawala sa dilim.

Tumayo na ko ay akmang susunod sa kanya nang magitla ako at mapatili sa taong biglang nagtakip sa aking mga mata.

"Wag kang gagalaw."