Callie,

minęły trzy tygodnie, wyglądasz jak cień, boję się, że znikniesz, tym razem na dobre, proszę, spójrz na mnie, nawet, jeśli Twoje oczy wyglądają jak bezkresna pustka, jak czarna dziura, ja potrzebuję Twojego spojrzenia, wzroku, poczucia, że jesteś tutaj, obok, że to nie mara senna. Od trzech tygodni jem zatęchłe museli na kolację i kanapkę z pomidorem na śniadanie, od trzech tygodni patrzę na ciało zwinięte w kłębek i ubrane w sweter, który dawno powinien zniknąć, słyszę tylko Twój oddech, urwany, gdy śni Ci się coś złego.

Nie potrafię tak, wiesz. Nie umiem. Staram się, ale nie umiem, dostaję szału, Callie.

A.