Nie rozumiem.

Dlaczego jego mama tam była? Knuła coś?

- Co tutaj robisz? – Ktoś wyrwał mnie z moich myśli. Nie mogłem rozpoznać tej osoby ponieważ oślepiało mnie słońce. Przyłożyłem sobie dłoń nad oczami by widzieć wyraźniej.

Hoesok.

- Więc co tutaj robisz? – zapytał jeszcze raz.

Wpatrywałem się w niego.

Staliśmy pod domem Jimina o godzinie siódmej rano.

- Chciałem tylko sprawdzić czy wszystko jest w porządku.

Hoseok zaśmiał się.

- Rozumiem. Ah, nie myśl o niczym złym. Po prostu mieszkam ulicę dalej.

Zapadła cisza.

- Nie chcesz zadzwonić? – zdziwił się.

Spojrzałem wyżej.

- Nie wiem, czy powinienem to zrobić.

- Dlaczego nie? Jesteście przyjaciółmi. – Na jego twarzy zagościł uśmiech, a potem zadzwonił za mnie.

- Możesz wejść. Drzwi są otwarte.

Przytaknąłem i ruszyłem. Przed domem był duży trawnik z wieloma kwiatami. To przypominało mi o naszym starym ogrodzie. Chciałbym wszystko sfotografować, a potem pokazać mojemu ojcu...

- Yoongi?

Jimin wyjrzał z okna.

- To ty. Wejdź.

-

- Mogę w czymś pomóc? – Jimin spojrzał na pomoc domową.

- Nie, dziękuję – kobieta oddaliła się do kuchni.

- Chcesz pić? – Odmówiłem przyjaźnie.

- Gdzie twoja mama? – Jimin zignorował moje pytanie. - Jimin.

- Co jest?

- Co się stało? – Otworzył lodówkę i zerknął za okno.

- Znowu odeszła – stęknął.

- Z jakiego powodu?

- Chce żebym poszedł do innej szkoły.

Siedziałem jak zamrożony.

- Co proszę?

- Dobrze słyszałeś. Idź lepiej do szkoły, mnie dziś nie będzie.

- Jimin, jak chcesz to powiedzieć reszcie?

- Daj mi czas.

Zgodziłem się i wyszedłem z domu.

Pierwsze krople spadły z ciemnego nieba. Westchnąłem patrząc jeszcze w kierunku jego pokoju?

Dlaczego właśnie w tym momencie tak dużo się działo?