Yoongi

- Nie mogę w to uwierzyć – zawołała Minha. Była naprawdę wściekła i ciskała gromami z oczu w stronę Namjoona.

- Przez CIEBIE nie możemy ruszyć dalej.

Namjoon westchnął i wysiadł z samochodu. – Nie musiałem tankować, Seokjin mówił...

- Trzymaj mnie od tego z daleka. – Ten odezwał się na wpół śpiąco.

Minha nagle spojrzała na mnie.

- Yoongi, wysiadaj.

- Co?

- WYSIAD!

Kiwnąłem głową i wydostałem się z samochodu. Co do cholery? Wkrótce Minha również wyszła z auta i usiadła na ziemi.

- Gdzie będziemy teraz nocować?

- Ej. Patrzcie.

Pokazałem na niewielki budynek niedaleko nas.

- Czy to nie jest... Motel?

Jimin usiadł obok Minha. – I co teraz? Nie mam żadnych pieniędzy. – jęknął.

Westchnąłem. – Musimy więc spać w naszym busie.

- Co proszę? Wiesz może jak wąsko tam.. – Teahyung szybko przerwał Hoseokowi.

- Idzie ktoś ze mną?

- Gdzie?

Tae pokazał w kierunku Motelu.

- Na pewno mają tam telefon. – Przytaknąłem i podążyłem za nim.

W motelu, do którego wkroczyliśmy rozejrzałem się trochę. – W czym mogę pomóc? – zapytała trochę starsza kobieta.

- Nasz bus stanął około trzydzieści metrów stąd

- Ah. Rozumiem. Gdybyście przeciągnęli lub przepchnęli samochód jeden kilometr dalej znaleźlibyście stację benzynową, a może wolicie zadzwonić po kogoś kto przyjechał by was holować?

-Oh, już ok. Będziemy pchać. – Uśmiechnąłem się do kobiety i wyszedłem razem z Taehyungiem.

- Zwariowałeś? Wiesz jaki ciężki jest nasz samochód?

- No co? Jest nas dziewięciu. Po za tym akurat wystarczy nam pieniędzy na paliwo.

- W takim razie niech będzie.

Wróciliśmy do reszty.

- I co? Jak stoimy? – Hoseok zapytał pierwszy.

- Jeśli będziemy wszyscy razem pchać samochód uda nam się dotrzeć do stacji benzynowej.

Reszta pokiwała głowami i ustawiła się za samochodem.

- Wszyscy gotowi? – zapytał Jimin. Stanął obok i uśmiechnął się delikatnie w moją stronę.

Lubiłem jego uśmiech.

- Tak – powiedziała SooMin wydając z siebie odgłos motoru.

Zaczęliśmy pchać.

-

Po około pięćdziesięciu minutach byliśmy na miejscu. Nogi nieziemsko mnie bolały więc po prostu usiadłem w samochodzie.

Jimin poszedł razem ze mną, by wyciągnąć butelkę wody.

- Właściwie szybko nam poszło – kiwnąłem głową. Jimin patrzył na mnie.

- Wszystko ok? – zapytał.

- A jak ma być?

- Bolą cię nogi, prawda?

- Wszystko ok. – Jimin zaczął się uśmiechać się.

- Musisz częściej być uśmiechnięty. To do Ciebie pasuje.

- Naprawdę? – zaśmiał się.

- Nasze gołąbki. Słuchajcie, przestańcie flirtować i zróbcie miejsce. – Soomin uniosła kąciki ust do góry.

Skinąłem i usiadłem przy oknie. Jimin zajął miejsce obok chwytając mnie za rękę.

- Co robisz?

- To sprawia, że czuje się lepiej i pewniej.

Ułożyłem usta w lekkim uśmiechu i spojrzałem przez okno.