Ik zit nog steeds waar Ricco mij Had neergezet. Op mijn kant van het bed tegen het hoofdboord van zijn luxe boxspring. Slapen durf ik niet. Bang dat Ricco toch boos is en me slaat.

Daarbij doet mijn lijf te veel pijn om te gaan slapen of te blijven zitten. Ik wissel voordurend van positie maar niks helpt tegen de wrede rode krassen in mijn rug en de pijn op mijn billen.

De deur wordt opengerukt en het is me toch gelukt wat te slapen want het is donker buiten. Ricco staat met een kledingtas in zijn hand in de kamer. Hij loopt naar binnen en gooit de tas mijn kant op.

Nieuwsgierig bekijk ik de inhoud. Een roze bh met een bijpassend broekje en een jurk die tot mijn knieën zou komen.

Ik ben niet gek. Hij wil dat ik me omkleed. Hij wil ergens heen.

Ik knik dankbaar en loop naar de badkamer die bij onze slaapkamer hoort. 'Ik zal me omkleden in de badkamer...' Hij pakt me bij mijn middel voor ik verder kan lopen.

'Doe dat hier, lammetje.' Zegt hij met pretoogjes. Ik durf niet voor hem nog eens te strippen helemaal niet na de vernederende ochtend straf.

'Wat als je de verleiding niet kan weerstaan?' Piep ik.

Dat is het verkeerde antwoord.
'Dan neuk ik je, hier recht in je kut tegen de muur op. Dan kan je eens meemaken wat voor privilege het is dat ik de moeite neem je op een bed te gooien.' Door zijn grafische beschrijving tril ik.

'Uitkleden.' Blaft hij naar me alsof ik zijn hond ben. Ik laat langzaam het korset zakken en onthul mijn borsten weer aan. Zoals gisteren. Alleen deze keer schaam ik me en ben ik angstig.

'Ik vergeet steeds hoe mooi je bent. En hoe onervaren.' Hij aait mijn rechter tepel liefkozend en knijpt er zelfs in. Ik moet op mijn lip bijten niet te jammeren.

'Je broer zei al dat ik vaak streng moet optreden maar dat vind ik niet erg, lammetje. Je bent het waard.' Zijn blik gaat naar mijn bedekte benen.

'Ik wil de rest ook zien,' zegt hij met zijn harde stem. Ik doe snel de rok naar beneden en toon hem mijn lichaam.

Ricco bekijkt het.
'Heb je nog veel pijn?' Hij doelt op mijn poesje die hij gisteren zo hard te pakken heeft gehad.

'Ja,' beken ik blozend. Hij gooit het broekje naar me toe en ik moet bukken om het op te rapen.

Ik ben er woest door. 'Niet zo opgefokt, lammetje.' Zegt hij speels.

De kleren trek ik snel aan. Samen gaan we naar een grote afgelegen zaal. Daar wachten zijn vader en zijn broers al op ons.

Dario grijnst als hij mij opmerkt.
'Ah; daar is ons zusje.' Zegt hij spottend. Ik voel me onveilig en blijf dichtbij Ricco.

'Awh, heb je gehuild?' Merkt Elio op. Ik schrik erdoor en wil het snel verbergen.

De vader van Ricco bestudeerd mij en Ricco kritisch. 'Heeft Ricco je aangepakt?' Hij wil het van mij horen.

Trillend knik ik. 'Ja, meneer.' De plekken waar Ricco me geslagen heeft doen nog zeer.

Riccos vader trekt een wenkbrauw op. 'Hoe?' Hij wil details.

In plaats van hem aan te kijken staar ik naar zijn schoenen. 'Hij heeft me...geslagen meneer.' Beken ik zacht.

'Aha. Wel; ga zitten. Je krijgt je eten opgeschept. Doe niet meer zo dom in de toekomst.' Hij lijkt daarmee verder te willen gaan en ons voorval te willen vergeten.

Ricco wacht al op me bij een stoel tussen hem en Dario in. Hij wil de stoel voor me aan schuiven.
'Ik heb zoveel pijn. Ik kan niet goed zitten,' beken ik fluisterend aan Ricco.

'Daar had je eerder aan moeten denken. Zit,' sist hij zacht terug en duwt me in de stoel. Hij schuift dan de stoel voor me aan en gaat naast me zitten.

De moeder van Ricco schuift Met Kylo als laatste aan. 'Je kijkt niet zo gelukkig voor een nieuw bruidje.' Merkt ze op terwijl ze haar kip snijdt.

Ricco lacht ijzig.
'Ik heb haar onder handen moeten nemen vanavond. Het was haar eerste keer over mijn knie.' Hij aait me onder de tafel liefkozend maar ik wil hem het liefste wegduwen.

Zijn moeder lacht alsof we vriendinnen zijn. 'Ik herinner me mijn eerste keer nog. Het lijkt barbaars, maar Ricco bedoelt het goed. Je moet leren dat wat je ook hebt uitgespookt niet mag hier. En dat moet goed doordringen.'

Ik knik, ik geloof haar woorden niet maar ik knik.

Ze legt haar bestek neer en kijkt dwars door me heen met haar blauwe ogen. 'Weet je waarom je bent geslagen, Mirabella?' Vraagt ze bot.

'Nee, mevrouw. Althans ...ik snap de reden maar...' het is lastig uit te leggen. Ik ben te ver gegaan maar waarom mag ik dan niet een waarschuwing krijgen? Waarom gelijk dit?

Ze lacht.
'Je man wil niet dat hij je nog eens moet terecht wijzen met bezoek erbij. dat zou vervelend zijn, vind je ook niet?' Ik denk aan Ricco die me nog eens zo slaat en me uitkleedt met Gasten en schudt snel mijn hoofd.

'Ik zou me schamen,' beken ik hakkelend.

Ze knikt en neemt een slok van haar wijn.  'Precies. Hij ook. Je hoort netjes naar hem te luisteren. Hij is je man tenslotte. Je zei ja tegen een leven met hem. Dus gehoorzaam hem.'

Dan wisselt het gesprek naar Italiaans en word ik er niet meer bij betrokken. Het is duidelijk dat iedereen al zijn zegje heeft gedaan tegen mij dus eet ik in stilte en doe ik net alsof het me niks kan schelen dat ze zo akelig doen.

En dat het me niks kan schelen dat ik me eenzaam voel.

Ze praten tot ik mijn bord leeg heb maar van tafel gaan als eerste durf ik niet. Dus blijf ik netjes zitten tot de rest ook eindelijk klaar is. Het zijn langzame eters.

Een dienstmeisje komt de borden ophalen en dan neemt Ricco me terug naar zijn slaapkamer. Ik verwacht dat hij me net als gisterenavond wil hebben.

Ik maak mijn koffer open en zoek mijn pyjama op. Ik kleed mezelf om en ga in bed liggen. Ricco stapt dreigend op me af en geeft me dan een kus op mijn haar.

(Ricco's naam komt van de Penguin van Madagaskar)