Koszula z rozpiętymi guzikami

Ta lekko za duża i pogięta

Z uroczymi falbankami

W której mówiłeś

Że wyglądam jak stuknięta

Dziwna i niedorozwinięta

I drwiłeś

I szydziłeś

Z mojej tęsknoty

Koszula z rozpiętymi guzikami

Już mnie trochę rani

I obciska

I nawet wydziergani

Ludzie

Mnie nie cieszą

I martwi

Mnie ta martwa koszula

Koszula z rozpiętymi guzikami

Leży już w kącie

Razem z porcelanowymi gąskami

Których Twoje obelgi drwiące

Głęboko dosięgły

A porcelanowe serce

W nich tkwiące

Rozpadło się

Na czerwieniące się kwiaty

Koszula z rozpiętymi guzikami

Jest już za mała

I dawno

Dawno zapomniana