Maraton 5/15 #womanweek

- Idziemy tam! - krzyknął Twój chłopak.
- No chyba Cię Bóg opuścił. Na tej ławce jest mi wygodnie. - zapierałaś się jak mogłaś. Sama wizja karuzeli łańcuchowej Cię przerażał.
- T.I. no chodź muszę Ci coś ważnego powiedzieć. - Daniel był nie ugięty.
- To mów teraz. - chłopak spojrzał na Ciebie błagalnie, ale ty się nie dałaś.
- Jesteś pewna? - zapytał.
- Jestem pewna, nie będę tam szła. Wiesz, że boję się takich rzeczy i mam uraz z dzieciństwa. - krzyknęłaś.
- Skoro jesteś do tego przekonana. - chłopak uklęknął przed tobą. - T.I. miało to wyglądać, ale sama tego chciałaś. Te urodziny Johanna, najszczęśliwszy dzień w moim życiu, bo się pojawiłaś. Będę dziękować I.T.K., że namówiła Cię,żebyś z nią przyszła. Wytrzymałaś ze mną, ponoć krótko, ale to zrobiłaś. Uwielbiam jak się śmiejesz i nawet jak krzyczysz,żebym posprzątał buty i jak palisz tosty. Chcę,żeby już tak zostało. T.I. wyjdziesz za mnie? - widać było,że Twój przyszły narzeczony jest zestresowany.
- Nie wiem czemu się stresujesz skoro odpowiedź jest oczywista. Jasne, głupku,że za Ciebie wyjdę. - chlopakowi ulżyło.
--------------------------
Nie wiem czy mi wyszło ale się starała. Piszcie jak Wam się podoba, jak nie to też piszcie co konkretnie jest źle napisane. Może na podstawie tego znajdę coś co w następnych rozdziałach będę mogła poprawić.