Magnolia, wieczór, godz. 19.55.

*pociąganie nosa*

- Gdzie jest moja córeczka? - zapytał zmarwiony Natsu.

- Spokojnie kochanie. Nie martw się. Jestem pewna, że niedługo wrócą. - powiedziała Lucy, pocieszając męża.

- Ale oni nie mają pojęcia, gdzie mieszkamy. - powiedział nadal zmartwiony Natsu.

- Ale Nashi wie. I napewno ich tam zaprowadzi. - powiedziała Lucy. - Ej. No spokojnie Natsu. Wszystko będzie. Nie martw się. Dobrze wiesz, że nie jest sama. Jest przecież z Happy'im, mną i tobą z przeszłości. - pocieszała Natsu, masując go po lewym ramieniu.

- No właśnie tym się martwię.

- Martwisz się, że spędziła czas z "młodszym" tobą?

- Tak. Bo ten "młodszy" ja, jest jeszcze za mało dojrzały. Nie odpowiedzialny. Ciągle mu zabawa w głowie. Przynajmniej w tym wieku jeszcze miałem dużo zabawy w głowie.

- Ty wciąż jesteś za mało dojrzały, chwilami nie odpowiedzialny, i jeszcze siedzi ci zabawa w głowie.

- Ale nie już, tak bardzo jak kiedyś. - powiedział Natsu, zakładając ręce na piersi.

- Oj daj spokój. Będzie dobrze. Zobaczysz. - powiedziała Lucy, przytulając się do ramienia Natsu.

***

- Zzzzz...

- Nie sądziłam, że ta piosenka ją uśpi. - powiedziała Lucy. Z przeszłości.

- Szczerze nas też ta piosenka usypiała. - powiedziała Natsu z przeszłości, trzymając na rękach śpiącą Nashi.

- Aye. - powiedział Happy.

- Aż taka nudna była? - zapytała Lucy.

- Nie. Nie była nudna. Tylko taka...odpreżająca.

- I usypiająca. - dodał Happy. - Ale i tak zaśpiewałyście to świetnie.

- Właśnie. Nie wiedziałem, że potrafisz tak ładnie śpiewać. - powiedział Natsu i spojrzał na dziewczynę.

- Bo nie potrafię. Tą piosenkę śpiewała Lyra. A tylko śpiewałam ciche chórki. - powiedziała Lucy, lekko się rumieniąc.

- Tylko ciche chórki? No, nie wiem. Ja słyszałem coś innego. - powiedział Happy.

- Ja też. - dodał Natsu.

- Co? Niby co takiego!?

- Lyra na chwilę przestała śpiewać. I byłaś słychać tylko ty. - powiedział Happy.

- Co?!

- No. Tak było. - potwierdził chłopak.

- Nie możliwe.

- Możliwe. I dlatego Ci mówię, że ładnie śpiewasz. - powiedział, uśmiechając się do niej.

- Oo...pale się ze wstydu. - powiedziała Lucy, zakładając twarz dłonimi. Żeby nie widzieli, że się zrobiła czerwona jak burak.

- Daj spokój Luce. Nie ma czego się wstydzić.

Nalge zeszli się ze sobą z przyszłości.

- O nasze zguby się znalazły. - powiedział "starszy" Happy.

- MOJE MALEŃSTWO! - krzyknął szczęśliwy Natsu, widząc swoje dziecko, na rękach "młodszego" siebie. - No choć do taty! - krzyknął ponownie i ruszył w stronę Nashi.

- Ciśśśś... - uciszyli go.

- Ona zasnęła. - powiedział Natsu. Z przeszłości.

- O. To przepraszam. - przeprosił "starszy" Natsu. - A teraz. Oddawaj dziecko. - powiedział zły.

Natsu z przeszłości oddał posłusznie dziewczynkę.

- Aż tak się zmeczyła tym wspólnym spędzonym czasem? - zapytała Lucy. Z przyszłości.

- Tak. Przez prawie cały dzień nas oprowadzała. - powiedziała "młodsza" Lucy.

- Położyła się pod drzewem w parku i zasnęła w objęciach Lucy. - dodał Natsu.

- Nie zapomnij dodać, że zasnęła w trakcie śpiewu Lucy i Lyry. - powiedział Happy, fruwając nad głową Natsu.

- Lucy razem z Lyrą śpiewała? - zapytał Natsu. Z przyszłości.

- Tak. - odpowiedzieli Natsu i Happy.

- Zupełnie jak ty. Też często śpiewasz z Lyrą, Nashi na dobranoc. - spojrzał w kierunku swojej żony.

- No wiadomo, że zupełnie jak ja. Bo przecież to jestem ja! Tyle, że z innych czasów! - krzyknęła Lucy.

- Ciśśśś.

- Przepraszam.

- Nie obudź jej. A tym bardziej kiedy śpi w takiej pozycji. - powiedział Happy z przyszłości, patrząc na śpiącą Nashi.

Nashi spała w ramionach swojego ojca. Trzymając przy tym kciuka e ustach. Wyglądała uroczo.

- Ooo...wygląda zupełnie jak Nastu kiedy śpi. On też trzyma palec w buzi. I to wtedy wygląda uroczo. Ale jak widzę u Nashi, wygląda to jeszcze bardziej kawaii*. - powiedział Happy, rozklejając się przy widoku śpiącej dziewczynki.

- Ja nie śpię z palcem w buzi! - bronili się obaj Natsu. I w tym samym momencie włożyli kciuki do ust i zaczęli ssać je, jak małe dziecko smoczek.

- Bez komentarza. - powiedziała Lucy. Z przeszłości. - A tak w ogóle to musimy wracać do gildii. Reszta napewno się nie pokoji o nas.

- A to spokojne. Nie będą się martwić. Poza tym. Nie ma ich już w gildii.

- Jak to? - zapytała "młodsza" Lucy.

- Powiedzieli, że robi się późno i że pójdą do jakiegoś hotelu zarezerwować pokoje. A my zaproponowaliśmy im żeby zanocowali u nas. W sensie. Gray dostał propozycję od "Państwa Fullbuster'ów", Erza od "Pani Fernandes" a Wendy z Carlą nocują u "starszych" siebie. - powiedziała Lucy.

- Serio? - zapytała druga Lucy.

- Tak.

- A nic się nie staje, jeśli zostaniemy na noc w waszych czasach? - zapytała Lucy.

- Cóż. Coś tam przetłumaczyli, że nic nie powinno się stać, jeśli zostaniecie na jedną noc. A jeśli chodzi o to, jak macie wrócić do swoich czasów to...nie udało się nic wyczytać. Będziemy musieli poczekać na Levy. - wytłumaczyła im "starsza" Lucy.

- Rozumiem.

- Noś kurde. To gdzie my teraz będziemy spali? - zapytał lekko zły Natsu.

- Możecie spać u nas. - zaproponowała blondynka.

- Serio? - zapytali.

- Tak. Akurat mamy jeden wolny pokój. Będziecie mogli tam spać. - powiedział różowo włosy.

- Jestem za! - krzyknął Natsu.

- Aye! Ja też! - krzyknął Happy.

- Ciśśśś. - uciszyli ich. Bo mała Nashi wciąż spała.

- Gomenasai**. - powiedzieli.

- Ale w tym pokoju są dwa łóżka? Prawda? - zapytała Lucy.

Lucy i Natsu z przyszłości spojrzeli na siebie i się lekko zaśmiali.

- Nie. - zwrócili w ich stronę.

- Co?

- No nie. Będziecie musieli spać razem w łóżku. - powiedziała "starszy" Happy.

- Spać razem w jednym łóżku!?

- Mi to tam nie przeszkadza. - powiedział Natsu, uśmiechając się.

- A mi owszem!

- Daj spokój Luce. Przecież nie raz ze mną spałaś.

Wszyscy spojrzeli na niego. A Happy tylko się dwuznacznie zaśmiał.

- Znaczy...spać, że spać. Nie spać, że...no wiesz... - powiedział lekko zakłopotany chłopak.

- Tak wiem. Nie dokańczaj. - powiedziała Lucy, lekko się rumieniąc. - Ale i tak nie mogę sobie przypomnieć, kiedy ty spałeś ze mną w łóżku.

- To czekaj. Przypomnę ci. - podszedł do przyjaciółki i powiedział, by spojrzała w górę. Tak więc zrobiła.

*obrazy przypominające ile razy Natsu spał w łóżku Lucy*

- Teraz pamiętasz?

- Tak. Ale i tak nie mam zamiaru spać z tobą w jednym łóżku

- Cóż...masz wybór. Albo łóżko w pokoju gościnnym? Albo kanapa w salonie?

- Ja na kanapie nie chce spać. - powiedział Natsu.

- Ja też nie. - powiedziała Lucy.

- Cóż to nie masz wyboru. - podszedł do dziewczyny. - Śpisz ze mną. - powiedział Natsu, który był nie całe 2 cm od twarzy Lucy.

Ona jedynie tylko się zarumieniła.

- I z Happy'im. - dodał.

- Nie. Nie będę z wami spać!

- A to dlaczego? - zapytał Happy.

- A dlatego, że...Happy kiedy śpi używa moich nóg jako drapaka.

*obraz Lucy w łóżku i Happy'ego, który drapie jej nogi*

- A Nastu, tak chrapanie, że nie można spać. Jak stary niedźwiedź.

*obraz Lucy w łóżku i Natsu głośno chrupiącego*

- Przyzwyczaisz się. - pocieszała ją "starsza" Lucy.

- Eee.. - powiedziała smutno.

- Dobra to choćmy. Bo Nashi nie jest aż taka leciutka. - powiedział "starszy" Natsu, który już ruszał w stronę domu.

- Ma to za mamusią. - powiedział Exceed. - Waga słonicy. Hehe. - zaśmiał się.

*kopniak*

- ZAMKNJI SIĘ! TY GŁUPI KOCIE! - krzyknęły głośno obie Lucy i kopnęły go na drugi koniec miasta.

- Ayeeeeee....- i tak jak powiedział Gray. " Tyle kotka widziano".

- Eh...eh...Wkurzający kot! - powiedziały obie Heartfilie, mega wkurzone.

- One...są straszne eee...- powiedzieli dwaj Natsu. Trzęsąc się z przerażenia.

***

O to kolejny rozdział. 😄

Kawii* - pl. Uroczo.

Gomenasai** - pl. Przepraszam.