Gdy wracałeś z uczelni padał deszcz. Krople deszczu  spływały z twojej twarzy. Nie miałeś parasola, więc okryłem cię płaszczem. Pobiegliśmy ile sił w nogach pod jakiś daszek. Uśmiechałeś się. I zakochałem się w tym uśmiechu.

Niby przypadkiem się spotykaliśmy. Ocieraliśmy się o siebie. I było wiadomo było, jak to się skończy.

Las był naszym łożem, niebo dachem, a deszcz świadkiem. 

To dziwne. Od deszczu się zaczęło. W deszczu się poznaliśmy. W deszczu się zakochaliśmy. W deszczu się kochaliśmy. W deszczu kłóciliśmy. Wszystko w deszczu.

Nasze rozgrzane ciała złączyły się w jedno.  Myśli uleciały w siną dal. Usta łapczywie szukały siebie. 

Nie miał znaczenia chłód, deszcz.

Księżyc oświetlał nasze spragnione bliskości ciała. Szum drzew tłumił doznania przyjemności.

I wtedy obiecałem sobie, że będę cię chronić od łez. 

Jak wtedy pod płaszczem.

Bo twój uśmiech to życie, Kamil.

-----------------------------------------

Miał być zjaraniszek, ale na planach się skończyło. Jestem zadowolona z tego shota. Nawet bardzo. Lubię tak opisywać seks. 

A jak Wam odpowiada?

PS. KAROLINA, obliguję CIĘ do napisania shota Kurek/Bartman i nie ma odpowiedzi odmownej.

PS2. Ta babka od Erik/Marco/ Lewy nie pisze już, bo ją shejtowano. Płaczmy nad tym. Bo to mega było.

Pozdrawiam.