Po kilku kryzysach odbudowaliśmy nasz związek.

Pogodziłem się, że masz manię czystości i nie podśmiewam się z ciebie,  gdy sprzątasz nieistniejący brud.

Ty zaś nauczyłeś się pokazywać emocje. Już nie przybierasz obojętnej maski i nie zamykasz się w sobie.  Gdy tylko coś leży ci na wątrobie, rzucasz talerzami. A twoje stalowe oczy płoną żywym ogniem. Usta zaś zaciskasz w wąską kreskę.

Kocham to w tobie. Tę aryjską doskonałość. Choć do perfekcji dużo ci brakuje. Masz swoje wady.  Nie jesteś idealnym kryształem.  W kilku miejscach jesteś zarysowany,  popękany. Ale te blizny tworzą twoją osobowość. Dodają uroku.  Jesteś wtedy taki ludzki. Gorący, nie zimny.

Nauczyłem się  ciebie na pamięć. Znam cię lepiej niż ty.
I kocham.

Mimo wszystkich twoich wad.
Bo jestem tak samo spękany jak ty.

Nauczyłeś mnie jednej rzeczy.

Walczyć
o
to,
co
się
kocha.

Dziękuję.

-------------
Mam nadzieję, że Wam się podoba. Znowu Wam spamię Zeusikiem. Ale kocham go całym serduszkiem.
Pozdrawiam.