Fettner/Stoch
Pamiętasz, jak zabieraliśmy twojej siostrze lalki i chowaliśmy w krzakach?
Pamiętasz, jak budowaliśmy bazę z paproci i sosnowych gałęzi?
Pamięrasz, jak cegłami rozdrobnialiśmy muszelki po ślimakach i tworzyliśmy różne przysmaki?
Pamiętasz, jak butelką przytrzasnąłem ci palec, a po twoich policzkach płynęły łzy?
Pamiętasz, jak jeździliśmy na rowerach i wjechałeś w płot?
Albo gdy spadłeś z górki i potłukłeś lewe ramię?
A pamiętasz, gdy graliśmy w koszykówkę, a ty złamałeś obie kości prawego przedramienia?
Pamiętasz, jak zdarłeś oba kolana, gdy biegałeś po szpitalnym chodniku?
Oczywiście, że nie pamiętasz. Chcesz zapomnieć, że kiedyś byliśmy dziećmi. Jesteś przecież taki dorosły.
Ale w głębi serca zawsze jesteśmy dziećmi.
-------------------
Mam nadzieję, że Wam się podoba.
Pozdrawiam.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro