Siedział w zatęchłej celi,  planując ucieczkę.  Musiał się  zemścić na swoich pogromcach.
Strażnicy uważali,  że  był obłąkany.

Nie był.

Tylko nucił pod nosem:

"Entliczek-pentliczek,  zielony stoliczek,  na kogo wypadnie... "

Tu urywał wyliczankę.

Musiał zabić ich wszystkich.

Inaczej zemstom i odwetom nie byłoby końca.

I on o tym wiedział.

I wiedział  o tym jego przeciwnik.

-------------
Może nie powinnam tego tu publikować. Ale jednak, to zrobiłam.

Jest tu kilka osób, które  kojarzą  moje pierwsze opko.

Kraftböcka,  duet F&Ż, agenta W
i wiele innych.

Wracam z tym opowiadaniem.

To przedsmak.

I nie zabraknie dziadka Freunda.

To tyle na dziś. Co najwyżej  odopublikuję piłkarskie shoty,  bo gdzieś  muszę wmiescić Bastisia i Manusia.

Pozdrawiam.