Miną tydzień. Julka i Ja zrezygnowaliśmy z szkoły. Julia pracuje ja jeszcze nie. Rozmyślam nad kolejnym zabójstwem. Za cel obrałem Bohdana. Rozkminaiam od tygodnia. Mam każdy scenariusz w głowie. Ruszam do ataku.

-Julka ja wychodzę.

-Ok.

Przemyłem nóż by nie było odcisków palców. Wziąłem pod bluzę sznur.

Bohdan jest w parku. Zaraz wraca do domu. Jest godzina 18:56.

Czekałem na okazję. Bohdan już się żegnał.

Idzie. W stronę lasu. Tam gdzie nikogo nie ma. Śledzę go.

Szedłem za nim przez kilka dobrych minut. Wszedł do lasu. Zbliżyłem się do niego.

-Ej!

-Co?

Uderzyłem go sierpowym w twarz.
Wpadł na drzewo.

-Chcesz się bić. Ty?

Kopnąłem go w brzuch. Skulił się.
Dostał strzała w nos.

Upadł na ziemię.

Skopałem go do nieprzytomności. Zaciągnąłem w głąb lasu. Zawiązałem jego szyję sznurem i przewiesiłem przez gałąź. Czekałem aż się obudzi.

[20 minut później]

-Co się stało? *Pyta plując krwią.

-Hej... Bohdan... Rodzice cię muszą naprawdę nie lubić dając ci takie imię.

-Co ty chcesz zrobić?

Zacząłem ciągnąć za sznur. Pomału się unosił. Gdy był tak że ledwo palcami u stóp dotykał ziemi zatrzymałem. Przywiązałem do pnia i podszedłem do niego.

-Wiesz co to jest? *Spytałem.

-Nie... wiem. *Mówi łapiąc się za obowiązany sznurek.

-To jest nóż który wbiłem twojemu koledze. Dawid kojarzysz?

-Chrzań się.

Uśmiechnąłem się.

Wbiłem mu nóż w lewą część klatki piersiowej.

Uniosłem go na wysokość około 30 centymetrów nad ziemię.

Zdarłem mu koszule na plecach.

Wyjołem nóż i wyciołem mu na plecach napis: "od przyjaciela".

Mając rękawiczki mogłem mu wsadzić kciuki w oczy bez obaw o wykrycie. Krew z oczu pociekła mu po policzkach.

Stwierdziłem że starczy zabawy. Zrobiłem mu zdjęcie i poszedłem sobie.

Po 15 minutach byłem w domu poszedłem szybko obmyć twarz by nie było widać krwi.

Julka weszła.

-Gdzie byłeś?

-Byłem się przejść.

-Pokaż twarz.

-Julka...

-Pokaż twarz.

Wyprostowałem się i Julka zobaczyła prawie nie zakrwawioną już twarz.

-Ok. Umyj się i choć na kolację.

-Zaraz będę.

Było blisko. Zbyt blisko.

Po umyciu twarzy zszedłem na kolację.

-Smacznego Ethan.

-Smacznego.

Nie miałem ochoty na jedzenie.

-Czemu nie jesz?

-Nie mam ochoty.

Odłożyła jedzenie i złapała mnie za rękę.

-Co się dzieje? Mi możesz powiedzieć.

-Nic się nie dzieje.

-Napewno?

-Tak.

-Przeżywasz śmierć Dawida.

-Trochę.

-Choć z mną.

Poszła z mną do sypialni. Popchnęła mnie na łóżko. Usiadła mi na brzuchu i zaczęliśmy się całować. Zacząłem jej zdejmować koszulkę i rozpinać rozporek.

Rozpięła mi rozporek i zdjęła mi bokserki. Wyjęła mi członka.

Ciąg dalszy nastąpi...