Ty znasz mnie najlepiej. Widziałeś mnie chyba w każdej sytuacji - zarówno szczęśliwego, jak i smutnego, nawet załamanego, zranionego. Ale nie przeszkadza mi to. Ty mnie nie oceniasz. Dziękuję za to. To jedno z najgorszych, najstraszniejszych z uczuć - otwierasz się przed kimś i szybko zamykasz w sobie ponownie. Na szczęście z tobą tak nie jest. Przy tobie nie muszę brać się okazywania uczuć i emocji. Wiem, że nie wykorzystasz tego przeciw mnie. Dziękuję za to. Za to, że jesteś przy mnie, że mogę przy tobie być w pełni sobą. Byłem zraniony, więc ciężko mi zaufać ponownie. Tobie ufam, jednak chciałbym zaufać tak w pełni. Teraz leżymy obok siebie patrząc w sufit. Myślę o tobie, o naszym związku. Jestem niesamowicie wdzięczny. Wdzięczny, że jesteś przy mnie, że cię mam.

Nasze dłonie tak idealnie do siebie pasują. Czy to nie wspaniałe? Kiedy trzymam twoją dłoń czuję się jakbym znowu był całością, jakby wszystko we mnie się złączyło. Czuję się kompletny. Ty mnie dopełniasz. To jakiś znak. Chyba powinienem powiedzieć o tym co myślę.

Są takie dwa słowa, które kiedyś mówiłem zbyt często, rozdawałem je zbyt hojnie. Nie były one prawdziwe, nie były odwzajemnione. Jednak ty zasługujesz na to, żeby je słyszeć tak często jak tylko się da.

Dziewięć liter. Tylko tyle. Więc dlaczego tak trudno je powiedzieć? Waham się. Czuję to, ale nie potrafię tego powiedzieć. Jestem w sieci własnych ograniczeń. Dlaczego najpierw przyciągam cię do siebie, próbuję się zbliżyć, a potem proszę o przestrzeń? Przepraszam za to, wiem, że jesteś wtedy trochę zagubiony, nie wiesz co powinieneś zrobić. To wszystko przez przeszłość, przez moje poprzednie doświadczenia. Obiecuję ci, że będę nad tym pracować. Dwa słowa, tak trudne do powiedzenia.

Witam!
Tym razem krótszy shot inspirowany piosenką z mediów
Nie miałam konkretnego paringu w głowie pisząc tego shota, więc każdy może sobie wybrać

Trzymajcie się