Spojrzałem w lustro krzywiąc się.

Nabrałem wody w ręce i opłukałem twarz.

Wziąłem kilka głębokich wdechów i wytarłem się ręcznikiem.

Ręce niemiłosiernie mi drżały.

Patrzyłem w swoje odbicie nie mogąc odnaleźć siebie.

Oczy jakby straciły kolor, skóra zszarzała, kości policzkowe uwydatniły się jeszcze bardziej.

Spojrzałem niżej i jedyne co widziałem to kości owite cienką skórą.

Przetarłem policzki ścierając napływające łzy.

Założyłem bluzę i wyszedłem z łazienki.

Ostrożnie stawiałem kroki, by nie przerwać napełniającej cały dom ciszy.

Zatrzymałem się w salonie, usiadłem na parapecie i wyjrzałem przez okno.

Na zewnątrz spokojnie prószył śnieg, pogrążając świat w swojej bieli.

Oparłem skroń o zimną szybę obracając w dłoni złotą obrączkę.

Przejechałem kciukiem po naszych, wygrawerowanych inicjałach.

T&G.

Samotna łza przecięła mój policzek.

Zamknąłem oczy i zwinąłem się w kulkę.

Taka była już moja, nowa, szara rzeczywistość.

Nic nie miało sensu.

Nie bez ciebie.

Bo całym sensem mojego życia byłeś ty,Tommy.

Zniknął on razem z tobą, pogrzebany na miejscowym cmentarzu.

Jak i wszystkie moje marzenia i plany.

Teraz, pozostała jedynie cisza, pustka i nic nie warta złota obrączka..

Otwarłem oczy i za oknem ujrzałem przebijające się zza chmur słabe promienie słońca.