Skrzyp. Skrzyp. Skrzyp.

Otworzyłem oczy i wkurzony do granic możliwości spojrzałem na swojego współlokatora, który znów obrócił się na tym piekielnym łóżku powodując niemiłosierne skrzypnięcie.

-Richi, do jasnej cholery, bo zaraz cię zwiąże!- Krzyknąłem, nie kryjąc irytacji. Chłopak odwrócił sie w moją stronę z przepraszającym spojrzeniem.

-Przepraszam Se. Nie mogę zasnąć.- Westchnął po czym znów wprawił łóżko w ruch co spowodowało przeciągłe skrzypnięcie.

-Chodź tu, już.- Przesunąłem się na swoim łóżku robiąc mu możliwie dużo miejsca.

-Co?- Wydukał, nadal leżąc w swoim, złośliwym łóżku.

-Chodź. Tu. Nie mam zamiaru zarywać nocy z powodu skrzypiącego łóżka. Richi, błagam.- Chłopak powoli, jakby bijąc się z myślami wszedł do mojego łóżka. Odwróciłem sie do niego plecami.- Dobranoc.

-Dobranoc Severin.

* * *

Obudziła mnie ręka lądująca na moim nosie. Otworzyłem oczy i spostrzegłem że Freitag mówi przez sen i strasznie się szamocze. Ewidentnie miał zły sen.

-Nie proszę! Nie dotykaj mnie! Zostaw!- Usłyszałem głos przyjaciela i już zupełnie nie wiedziałem co zrobić. Potrząsnąłem nim.

-Richard, Richi obudź się.- Chłopak zerwał się wystraszony. Pociągnął nosem, przez co zdałem sobie sprawę że płacze.- Hej, to tylko sen, wszystko jest w porządku.

-Severin?- Spojrzał na mnie tymi, zbolałymi oczami, kiwnąłem głową nakazując mu by mówił dalej.- Mógłbyś mnie przytulić?

-P-pewnie.- Zdziwiły mnie jego słowa, ale widziałem w jakim jest stanie, więc ułożyłem go sobie na piersi. Jedną ręką przeczesując jego ciemnie włosy. Chłopak wzmocnił uścisk i zamknął oczy.- Chcesz o tym porozmawiać, podobno to pomaga.

-Może kiedy indziej.- Powiedział bardzo cicho.

-Dobrze, a teraz spróbuj zasnąć.- Nadal lekko przeczesywałem prawie czarne kosmyki jego włosów.

-Dziękuję.- Wyszeptał. Głos nadal lekko mu drżał.

-Dobranoc. Nie bój się, jestem tu. Nie pozwolę żeby coś ci się stało.- Poczułem palce Richiego na swojej dłoni. Odruchowo splotłem nasze palce. W głowie powtarzając, że to tylko przez koszmary...