Urodziłam się w burdelu. I jako małe dziecko wpajano mi, że dawanie przyjemności klientowi jest najważniejsze.

Moja matka, gdy tylko mnie urodziła od razu pozostawiła mnie na łasce pani Kate Dugis, która jest szefową jednego z wielu burdelów znajdujących się w Solholmie.
Jakie były powody, że moja matka mnie zostawiła.
Mogę tylko zgadywać, ale pierwszy powód to brak pieniędzy. Drugi powód to może ten, że moja matka jest znana i u wielu budząca zazdrość prostytutką. Jej imię i reputacja cieszy się na wielką skale w londyńskich burdelach. Dobiegły mnie informacje, że wszyscy wychwalają jej profesjonalną sztukę.

Pewnie pomyślicie, że co to z niej za matka. Ale ja nie czuje do niej żalu, albo goryczy. Wręcz przeciwnie cieszę się, że jestem córką tak znanej osoby.

Dowiedziałam się później, że próbowała poznać miejsce mego pobytu, ale bez skutku.
Może dlatego, że Kate Dugis zezwalała, aby jej klienci byli w hańbiący sposób okradani i wykorzystywani. Ten stan rzeczy spowodowany był tym, że ta kobieta mało kiedy była przy zdrowych zmysłach, będąc zamroczona alkoholem.

Zmarła później z przepicia i została pochowana.

Po przedwczesnym zgonie Kate zostałam przeniesiona na pewien czas, a później na stałe do burdelu pani Jenny Berklej.

I tu jestem. Tu zaczęły się moje nauki. Już od najmłodszych lat zostałam wtajemniczona w to , w jaki sposób mężczyzna znajduje rozkosz z dziewczętami, a więc w późniejszym wieku żadna sprawa nie była dla mnie zaskoczeniem ani szokiem.

I pewnie teraz sobie pomyślicie, że w burdelu dziewczyny traktuje się jak szmaty. Ale tu u pani Jenny tak nie jest. Dba ona o mnie i o wszystkie dziewczyny znajdujące się tutaj. Oczywiście wszystkie są starsze odemnie.

Mam dziesięć lat i nazywam się Emili