Mitsuri pov.:

10 miesięcy później

Minęło 10 miesięcy od kiedy zaczęłam znów uczyć się jeździć na łyżwach. Miałam dziś iść się zapisać na finał łyżw w naszym kraju. Pojechałam z Giyuu a Shinobu została w domu. Kiedy pojechaliśmy pod budynek czułam delikatny stres ale wiedziałam że musze to zrobić. Gdy sie zapisałam czułam ulgę i niepokój, ulgę bo nie musiałam się już stresować na opinie innych a druga rzecz czyli niepokój to dlatego ze bym mogła zostać tak jak Iguro zostać zamordowana. Jednak wiedziałam że wokół mam swoich przyjaciół którzy będą mnie wspierać.

Zostało nam 20 minut do domu, byłam bardzo głodna, jedyne co zjedliśmy to hotdogi z stacji i jechaliśmy dalej. Giyuu ciągle przed kierownicą a ja ciągle mam ochotę spać. Ten dzień to jest istny dramat. Nawet Tomioce się już oczy zamykają. Tylko abyśmy zdrowi i cali wrócili do domu...

Tomioka pov.:

Prowadziłem zaspany samochód. Miałem ochotę spać ale jeszcze 15 minut. Postanowiłem nie zwlekać i kupić jeszcze jedna kawę. Dopiero w tedy się skapnąłem że Mitsuri nareszcie zasnęła. Stanie godzinę w korku który nie chciał się ruszyć to był dramat. Wszedłem do sklepu zapłaciłem za benzynę i kupiłem sobie kawę. Gdy wszedłem do samochodu zobaczyłem że ktoś do mnie dzwoni kiedy wyciągnąłem telefon z kieszenie zobaczyłem że wydzwania do mnie Kochou więc odebrałem.
- Halo...?
Powiedziałem spokojnym głosem następnie wziąłem łyk kawy.
- GIYUU?!? GDZIE WY JESTEŚCIE MIELIŚCEI BYĆ O 15 A JWTS JUŻ 16.59!!

■■■■■■■■■■■■■
Nie mam co robić i nie chce mi się pisać chwilowo dalej bo powoli tracę sił bo dorastam i stałam się leniwa :(

PAPATKI