Cenk ve ceylanı birlikte görmek beni resmen yıkmıştı. Üstelik Cenkin bana yalan söylemesi kalbimi fazlasıyla kırmıştı.

Hüzünlü bir şekilde Evime geldiğimde kapımın aralık olmasını görmemle aklıma lanetler okudum. Aceleyle kapıyı kapatmayarak mı çıkmıştım evden?! Bu kadarda olmazdı Cenk resmen kafa bırakmamıştı bende.

Kapıyı itip eve girmemle gördüğüm kişi kanımı dondurdu!

"Ba-baba" dedim kekeleyerek.

"Seni bulamayacağımı mı düşündün!" Diyerek kolumu kavradığı gibi yüzüme en sert tokatı geçirdi.

"Evden kaçarsın demek ha! Görürsün sen!"

Hem ağlıyordum hem korkudan titriyordum. Bir günde hayatım mahvolmuştu.

"Bırak beni lütfen ben sensiz daha mutluyum" diyebildim sadece.

"Mutluluk günlerin bitti" deyip beni kolumdan tutup evden sürükleyerek çıkardı.

"Baba lütfen" diyerek ağlıyordum.

"Lütfen bırak beni"

"Seninle gelmek istemiyorum lütfen"

Babam beni duymazdan gelerek camları siyah salon aracın arka koltuğuna bindirdi. Kendide yanıma oturup gözlerimi gözüme dikti.

"Kes sesini yoksa sana yapacaklarım kat kat artar!"

Başımı hızlıca hayır anlamında salladım.

"Lütfen yapma bana bunu" dedim ağlayarak.

"Sus!" Diye bagirmasiyla hemen basimi camdan dışarıya çevirdim. Şoför babamın adamı olduğu için sesini bile çıkartmamıştı.

4 saattir yoldaydık. Eve gitmiyorduk ama orası kesin.

"Nereye gidiyoruz?" Diye sordum çekinerek.

"Cehenneme" diye cevap verdi. Bu adama baba demeye bin şahit!

6 saat sonra büyük bir evin önünde durduk.

Babam beni zorla arabadan indirip büyük evin kapısını açıp resmen içeriye fırtlattı. Ev dıştan büyüktü , içiyse resmen dev gibi. Eski evimizden daha büyüktü.

Beni merdivenlere yöneltip yukarıya çıkarttıktan sonra bir odaya sokup ardından kapıyı kilitledi.

Korkulu kabusum gerçek olmuştu.

Kaçtığım adam beni bulup hayatımı yaşarken mahvetmeye kaldığı yerden devam ediyordu.

Ellerim ceplerimi taradı, telefonumu arıyordum ama yoktu. Ya düşürmüştüm ya da fark etmediğim bir anda babam almıştı.

Kapının önünde diz çöküp oturdum. Ağladım. Ağladım ve ağladım. Kötü kaderime ağladım.

————————————-
Cenkin anlatımından;

2 gündür Denize ulaşamıyordum! Kafayı yemek üzereydim! 2 gün önce akşamına sözleşmiştik onu evinden almak için gittiğimde gördüğüm manzara felaketti. Her yer darmadağın sanki hırsız girmiş gibi ama neden Denizin evine girsindi ki? Öğrenci sonuçta nesi olabilirdi evde? diye düşündüğümde hırsız olmadığına karar verdim.

Etrafa iyice bakındım hiç bir iz , işaret yoktu. Evden çıkıp tam arabama binmek üzereyken yolun köşesinde ki telefon dikkatimi çekti. Eğilip yerden telefonu aldım.

Ekranda Denizin fotoğrafı vardı!

O an beynimde şimşekler çaktı. Başı dertte olabilirdi!

Cebimden telefonu çıkarıp Onuru aradım.

"Onur her yeri aramanı istiyorum adamlara da söyle Denizin evinin etrafında ne kadar kamera varsa baksınlar şüpheli kişi veya araç ne olursa toplayıp bana ulaştır"

"Tamam kardeşimde hayırdır sorunmu var?"

"Deniz yok! Başı dertte olabilir acele edin"

——————

2 gün geçmişti hala bir iz bulamamıştım. Apartmandaki kimse Denizi görmemişti. Kamerası olmayan apartmandan tek bir bilgi dahi edinememiştim. Denizin telefonunun şifresini kırdırtmayı sonunda az önce başarmıştım. Belki telefonda birşeyler bulurum umuduyla telefonu açtım.

Son aranan; Merve

Bunu görmemle merveyi aradım.

"Merve deniz yanında mı?" Diye sordum.

Şaşıran bir sesle "Cenk? Ha- hayır yanımda değil"

"2 gün önce seni neden aradı?"

"Seni ve ceylanı sordu bana"

"Denize bu konuyla ilgili ne anlattın?!" Diye bağırdım sinirle. Merve herşeyi bilmese bir çok şeyi bilen sayılı kişilerdendi.

"Hiç önemli bişey anlatmadım"

Telefonu mervenin yüzüne kapattım. Belliydi denizle ilgili bir bilgisi yoktu.

Deniz Sereni ve Onuruda aramıştı!

Sereni arayıp bulunduğu yere gittim. Mekandan girer girmez Sereni kolundan tutup köşeye çektim.

"Denizle 2 gün önce ne konuştun?!"

"Cenk deniz bana geldi seni ve ceylanı sordu ama birşey anlatmadık hatta boşvermesinide söyledik ama Onur aklını çok karıştırmış"

Sereni bırakıp mekandan çıktım. Onur aklını çok karıştırmış? Bu ne demekti? Onuru gerçekten gebertecektim en sonunda!

Onuru aradım.
"Neredesin lan?" Diye bağırdım.

"Kardeşim evdeyim neden ki?"

"Geliyorum bekle"

Bir hışımla arabama binip onura gittim. Kapıyı kırarcasına çaldım.

Açtığı an boğazına yapıştım.

"Ulan it denize ne söyledin sen?!" Diye bağırdım sinirle.

"Ben ne söylemişim bilmiyorum" demesiyle yumruğumu duvara geçirdim.

"Denize her ne söylediysen onun aklını karıştırmış olmalısın ki çevremdeki herkesi arayıp aynı şeyi sordu?!"

"Ona sadece senin ceylana değer verdiğini aradan çekilmesi gerektiğini söyledim hepsi bu"

"Lan amına koduğum çocuğu öyle bir şey yok neden bunu yaptın!" sinirden gözlerim dönmeye başlamıştı.

"Kardeşim ne bileyim ben öyle sanıyord..." yumruğumu onurun ağzına geçirdim. Serdeleyerek geri gittiğinde sinirle nefes verdim.

"Onur sakın gözüme gözükme sakın!"

Evden çıkıp sertçe arkamdan kapıyı kapattım. Deniz o gün banada mesaj atmıştı. Neredeyim diye ve ben ona yalan söyleyerek ceylanın yanına gitmiştim. Belki de ona işim var demek yerine yanında olsaydım şu an bu halde olmazdık!!!

Aklımı kaçırmak üzereydim. Ondan haber alamadığım her dakika hayatım bitiyor gibi hissediyordum.

Denizin telefonunda son aramalarda bir numara daha vardı . Numarayı aradım.

"Alo" diye kalın sesli bir adam açtı telefonu bunun üzerine hemen kapatıp numarayı araştırttım.

Denizin babası Taner Sayer'e aitti.

Bu durumda aklıma gelen tek şey Denizi babasının aldığıydı. Ama neden yani kızının evini dağıtıp gider ki bir baba? Üstelik deniz gideceğiyle ilgili kimseyle konuşmamıştı bile. Bu durumdan şüphelenerek adamın evini buldurttum.

Her ne haltlar dönüyorsa öğrenecektim.