Rozdział 17. Ponurak.
Kiedy Hardodziob wylądował w lesie ja z niego zeszłam. Pogłaskałam go po dziobie po czym zaczęłam biec. Stanęłam na pniaku i zawyłam na znak hołdu dla niego. Wychodząc z lasu zauważyłam, a raczej usłyszałam wycie. Zbliżyłam się bliżej. Zauważyłam jak Profesor Lupin zamienia się w wilkołaka. Przeraziło mnie to. Widząc co się dzieje zaczęłam biec. Biegnąc tam zamieniłam się w wilka. Pobiegłam w przepaść. W pewnej chwil wilkołak znaczy się Profesor Lupin w pewnej chwili na mój widok zamachnął się. Zdążyłam skoczyć ale zranił mnie w nogę. Zawarczałam. Zaczęłam uciekać mimo rany. Nagle wywróciłam się i wpadłam do wody. Wypłynęłam z niej i poszłam do szkoły. Starałam się nie zostać zauważoną. Na szczęście gdy byłam już w pokoju przebrałam się w suche ubrania i poszłam spać. Wiedziałam, że nikt nie będzie się mógł dowiedzieć o moim wyczynie.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro