Hejka, przepraszam was za tak długą nieobecność, ale nie miałam weny, no i teraz byłam na wyjeździe pięciodniowym, a raczej na weselu. Ale już jestem i wrzucam wam rozdział, mam nadzieję ze wam się spodoba.

Nie spałam całą noc, następnego ranka byłam strasznie ospała. - Rose, co ci sie dzieje? Jesteś jakby... - Zaczął Rasta - Jakbyś była, ale ciebie nie było - Powiedział El Matado wskazując na mnie widelcem na którym miał kawałek kiełbasy. - Martwię się o chłopaków - Mruknęłam w odpowiedzi - Może i ich porwano, ale komandosi już przeszukują wyspę. Na pewno ich znajdą - Powiedział  Meda, siedział z obok nas wraz ze swoją drużyną. - Boje się o nich - Powiedziałam, poczułam jak ktoś mnie obejmuje, był to Shaker - Na pewno nic im nie jest - Powiedział i pocałował mnie w czoło, wtuliłam się w niego.

Po śniadaniu które spędziliśmy nawet w miłej atmosferze mimo całej tej sytuacji. Poszliśmy w małej grupce na skryte boisko, a bardziej na halę. - Zagrajmy w coś żeby nie myśleć o tych porwaniach - Powiedział Meda, było z nami jeszcze kilkanaście osób z innych drużyn. Riano, Liquido, Dingan i wiele innych. Graliśmy w jedno podanie, na bramce stał El Matador. Około godziny 14 dołączyła do nas Narina oraz Timber. Nie wiedziałam ze potrafią tak dobrze grać. - Zaraz obiad, trzeba się zbierać - Powiedziała Narina. - Racja, zgłodniałam - Przyznałam jej rację, zaczęliśmy się zbierać, po pół godziny wszyscy byliśmy już na obiedzie, no nie powiem, znacznie mi się humor poprawił. Narina siedziała z nami, jednak nie było Timbera. - Ej chłopcy, Timber ma pokój ook was, nie widzieliście go? Miał przyjść zaraz po mnie... Przecież miał siedzieć z nami... - Powiedziała - To twój chłopak? - Spytałam - Narzeczony - Poprawiła mnie - Poszukajmy go - Zaproponowałam. 

Spotkaliśmy sie po godzinie szukania, bez skutków. - Go też porwali! - Krzyknęła Narina przybiegając do nas - Co? Jak to?! - Oburzył się mój brat - W naszym pokoju było wybite okno i ślady krwi - Powiedziała i rozpłakała się, przytuliłam ją. Płakała mi w ramie - Musimy coś zrobić, przecież oni wszyscy mogą zginąć. - Powiedziałam - Ale co? Komandosi ich nie znajdują! - Krzyknął Meda - Nie chciałam was martwić, ale uprzedniej nocy wyszłam z ośrodka... To był okropny pomysł, spotkałam grupkę ludzi... Chyba ludzi, bladzi, zgarbieni i prawie nadzy, wydawali dziwne odgłosy... jęki i chichoty... Później zaczęłam biec szybko do bazy, kiedy wpadłam zamknęłam drzwi, drapali je... - Powiedziałam. - To juz nie przelewki - Powiedział Scarra, on też szukał z nami. Teraz miał jakiś taki dziwnie przejęty głos. - Co masz na myśli? - Spytał Shaker - Zacznijmy ich szukać i spierdalajmy z tej nawiedzonej wyspy - Powiedział - Ale przecież komandosi.. - Nie dał dokończyć Narinie - Komandosi srosi, przed dwa dni ich nie znaleźli, kolej na nas. Mam wujka, co dziwnie brzmi ale umie wytriopić każdego, za dwie godziny tu będzie. - Powiedział - Wiesz... Nie myślałam ze to kiedyś powiem, ale... Dziękuję - Powiedziałam i lekko go przytuliłam. To takie dziwne, jeszcze dwa tygodnie temu klnęliśmy na siebie na boisku,a  teraz go przytulam. Odsunęłam się już od niego, Shaker podał mu rękę.