hey, hey,
hell is what you make, make,
rise against your faith, faith

Klatka piersiowa promieniowała bólem.

Miał dzień wolny i był to dzień nieprzyjemny. Zbyt cichy, zbyt przytomny, zbyt refleksyjny. W końcu, zamiast zapić sumienie, rzucił butelką o ścianę. Ściana była jeszcze bardziej brudna, on też czuł się brudny. Zużyty. Zbezczeszczony.

Przez okno wpadały promienie słońca.

Zapocona koszulka kleiła mu się do ciała, a czas przeciekał przez lepkie palce. Naczynie z wodą rozbiło mu się u stóp. Elegancki zegarek na jego pulsującym nadgarstku wskazywał piątą rano, zanim powinien.

Wbrew swojej woli znalazł się na kolanach, upadł, zmęczony całonocnym krążeniem, zmęczony życiem.

- Zabiję cię, skurwysynu! – przysięgał sufitowi, drżąc. – Zabiję.

Upadłszy na twarz, żalił się poduszce i znów groził. 

this is gonna hurt