Προσοχή: χυδαία γλώσσα

Ο Namjoon έπρεπε να πάρει τρεις μέρες άδεια από την δουλειά για να φροντίσει τα παιδιά του. Κάλεσε τον Mark και τον έβαλε να καλύψει την βάρδια του, κάτι για το οποίο ο Mark ήταν παραπάνω από χαρούμενος να κάνει, αφού είχε βρεθεί και ο ίδιος σε παρόμοια θέση πιο παλιά.

Έτσι ο Namjoon έπαιξε τον ρόλο του καλού γονιού και έβαλε τα παιδιά του στο κρεβάτι, τους έκανε σούπα, τους έδωσε τα φάρμακα τους, και τα κακοεμαθε όσο πιο πολύ μπορούσε.

Μέχρι που άφησε τον Yoongi να μείνει στο σπίτι, περισσότερο γιατί δεν μπορούσε να ρισκαρει να πάει τον Yoongi σχολείο και να αφήσει τους υπόλοιπους σπίτι μόνους.

Τι κι αν γίνει κάτι και δεν μπορούν να με καλέσουν;

Αν υπάρξει κάτι επείγον;

Αν ξεχάσουν το τηλέφωνο μου;

Αν-

Έτσι ο Namjoon άφησε τον Yoongi σπίτι, κάτι για το οποίο ο Yoongi ήταν παραπάνω από χαρούμενος να δεχθεί.

Ο Namjoon έτρεχε πέρα δώθε, για να σιγουρευτεί ότι όλοι ήταν όσο πιο άνετα γινόταν, ότι όλοι τους ξεκουραζονταν, πως είχαν φαΐ να φάνε οπότε είχαν όρεξη. Πότε δεν κοιμόταν εντελώς, αντίθετα επέλεγε να κοιμάται ελαφρά ώστε όποτε ένα από τα αγγελούδια του έλεγε, "Μπαμπάκα; Σε χρειάζομαι," θα μπορούσε να σηκωθεί και να τρέξει στο δωμάτιο τους και να δει τι ήθελαν.

Άλλαζε τα σεντόνια τους και της μαξιλαροθηκες κάθε βράδυ, πλενοντας τα για να ξεφορτωθεί τα μικρόβια, και να είναι σίγουρος ότι είχαν καθαρά.

Έλεγχε την θερμοκρασία τους τέσσερις φορές την μέρα, μετά το πρωινό, το μεσημεριανό, το δείπνο, και δεκατιανο. Τα ηχογραφούσε κάθε φορά, για να τα συγκρίνει και να δει αν καλυτερευουν.

Τελικά, μετά από 3 μέρες, όλα τους είχαν αναρρώσει και ήθελαν να πάνε πίσω στο σχολείο.

"Μάλλον να ανησυχούν για εμένα," μουρμούρισε ο Yoongi στον εαυτό του.

"Ποιος, Suga;" Αυτό το όνομα είχε κατά κάποιο τρόπο κολλήσει μετά το περιστατικό με το ταπερακι.

"Ο Kihyun και ο Wonho. Λογικά έχουν παρατηρήσει την απουσία μου και αναρωτιουνται που είμαι, "είπε ο Yoongi, που φαίνονταν πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό του.

Ο Namjoon χαμογέλασε κουρασμένος. "Τι ωραία, αγάπη. Είναι οι φίλοι σου;"

Ο Yoongi σταμάτησε πριν κουνήσει το κεφάλι του."Ναι."

" Τότε είμαι σίγουρος πως τους έλειψες, "είπε ο Namjoon. Προσπάθησε να δώσει λίγη ενέργεια στην φωνή του αλλά ήταν τόσο κουρασμένος. Ίσως θα έπρεπε να προσλαβω μια babysitter... Να δώσω στον εαυτό μου λίγο χρόνο...

Αλλά μετά ο Namjoon ένιωθε ενοχές. Από όταν έφυγε η γυναίκα του, προσπαθούσε να τα χειριστεί όλα, πολλά ενώ δεν έπρεπε, αλλά ένα μέρος του ήθελε να πάει κόντρα μαζί της.

Δεν σε χρειαζόμαστε.

Εφυγες; Ούτε που το παρατηρήσαμε.

Μην προσπαθήσεις να γυρίσεις πίσω. Όλα είναι μια χαρά.

Αλλά το να προσλάβει κάποιον άλλο για να προσέχει τα παιδιά του ήταν σαν να αποδέχεται την ήττα. Δεν ήθελε να αφήσει τα παιδιά του σε κανέναν, και φυσικά δεν ήθελε να αφήσει την γυναίκα του - πρώην γυναίκα του - να κερδίσει.

Ήξερε πως ήταν λάθος να σκέφτεται έτσι, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ένιωθε πεισματάρης, σαν να έπρεπε να την αποδείξει λάθος με το να είναι ο πιο γαμημενα καλύτερος μπαμπάς μπορούσε.

Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να μην κοιμάται ποτέ και να ελέγχει θερμοκρασίες τέσσερις φορές την μέρα και να κάνει ατελείωτο πλυντήριο.

"Μπαμπάκα;"

Ο Namjoon ξεσπαστηκε και σηκώθηκε πάνω. Μόλις αποκοιμηθηκα; "Συγγνώμη αγάπη, τι τρέχει;" ρώτησε, ανοιγοκλεινοντας τα μάτια του και να ξυπνήσει.

"Πρέπει να φύγουμε για το σχολείο, Μπαμπάκα. Αλλιώς θα αργήσουμε," είπε ο Jin, δείχνοντας μεγάλη ωριμότητα, παρότι είχε καταλάβει πόσο ξεκούραση χρειαζόταν ο Namjoon.

Ο Namjoon έτριψε τα μάτια του. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν ξύπνιος; Ήταν χθες το βράδυ; Κατάπιε. "Πότε αποκοιμηθηκα;" ρώτησε τον Jin, δείχνοντας του εμπιστοσύνη ώστε να του απαντήσει.

"Χθες βράδυ," είπε ο Jin. "Καθώς μιλούσες στον Yoongi. Αλλά μην ανησυχείς, Μπαμπάκα. Σιγουρευτηκα ότι όλοι πήραν τα φάρμακά τους και έπλυναν τα δόντια τους." Δίστασε, δίνοντας ένα κοιμησμενο χαμόγελο. "Προσπάθησα να αλλάξω τα σεντόνια αλλά δεν μπόρεσα, έτσι τα άφησα. Συγγνώμη, Μπαμπάκα."

Ο Namjoon απλά κοίταξε τον Jin έκπληκτος. "Είναι εντάξει, αγάπη. Εμ... Φάγατε πρωινό;"

Ο Jin κούνησε το κεφάλι του. "Έβγαλα έξω τα δημητριακά και ο Yoongi τα μπολ και ο Hobi τα κουταλιά και ο Jimin το γάλα και ο Tae και ο Jungkook... δεν έκαναν ακριβώς κάτι. Εκτός από το ότι έβαλαν τα μπολ και τα κουταλιά στον νεροχύτη, οπότε έκαναν κάτι. Α! Αλλά δεν είχαμε χρόνο να τα πλυνουμε. Μπορώ να τα πλύνω όταν γυρίσω από το σχολείο, εντάξει Μπαμπάκα; Το υπόσχομαι."

Ο Namjoon απλά κούνησε το κεφάλι του αργά. Πότε μεγάλωσα τον Jin τόσο; Ο Namjoon αναστέναξε. "Jin;"

Ο Jin ξεσπαστηκε, κοιτώντας κάτω. "Έκανα κάτι λάθος, Μπαμπάκα; Συγγνώμη..."

"Jin, κοίτα με."

Ο Jin σήκωσε το κεφάλι του για να συναντήσει τα μάτια του Namjoon.

"Έλα εδώ," διέταξε ο Namjoon και ο Jin προχώρησε στα χέρια του Namjoon, τα οποία τυλιχτηκαν γύρω του σφιχτά. "Σε αγαπώ πάρα, πάρα, πάρα πολύ, Jin. Σε ευχαριστώ, γλύκα."

Ο Jin χαμογέλασε αλλά κουνιόταν μέσα στην αγκαλιά του. "Εντάξει, Μπαμπάκα. Αλλά δεν έχουμε χρόνο για αγκαλιές. Είναι ήδη 7:25. Όμως μπορούμε να αγκαλιαστουμε μετά, εντάξει, Μπαμπάκα;" Τότε ο Jin ξεγλυστρισε από τα χέρια του Namjoon και έτρεξε να βάλει τα παπούτσια του και το μπουφάν του.

Ο Namjoon απλά αναστέναξε και σηκώθηκε και τεντωθηκε. "Όχι χρόνος για αγκαλιές," μουρμούρισε κατσουφιασμενα πριν μπει στο αμάξι και αφήσει όλα του τα παιδιά σε διάφορα σχολεία. Μετά επέστρεψε στο σπίτι.

Ώρα για έναν αξιοπρεπή ύπνο, σκέφτηκε πριν φταρνιστει.

Όχι.

Αποκλείεται.

Με τίποτα.

Και τότε εβηξε.

Οχ θεέ μου

Πήγε στην κουζίνα και άνοιξε το φαρμακείο, ψάχνοντας να βρει οτιδήποτε επερναν τα παιδιά του, αλλά το βρήκε άδειο.

Γαμωτο.

Αναστέναξε. Λοιπόν, όλα εντάξει. Είχα πυρετό πολλές φορές. Θα πρέπει απλά να τον νικήσω.

Και έτσι ο Namjoon πήγε στο δωμάτιο του και ξάπλωσε στο κρεβάτι του, μόνο που δεν υπήρχε κάνεις για να τον ρωτήσει αν ήθελε σούπα ή να δει την θερμοκρασία του ή να του αγοράσει ένα κουτί με ιδικά χαρτομάντιλα με εκχύλισμα λοσιόν. Ήταν άρρωστος, και ηταν μόνος.

Ένιωθε τα μάτια του να κλείνουν από μόνα τους ακριβώς μόλις θυμήθηκε κάτι. Προσπάθησε να φτάσει το κινητό του ενώ τα μάτια του έκλειναν.

Α, σκατα. Πρέπει να...

Το χέρι του έπεσε στα σεντόνια καθώς έπεφτε σε έναν βαρύ ύπνο.

Βάλω ξυπνητήρι.

Ενταξει το καταλάβατε νομίζω. Τα κεφάλαια δεν νομίζω να βγαίνουν σε λιγότερο από ένα μήνα 😅.

Αλλά κανονικά θα έπρεπε να ανεβάσω χθες. Όμως το καλό μας Wattpad είπε να μου σβήσει το κεφάλαιο και να με βάλει να το ξαναγράψω 😑. Απλά Γτ ?!

Τέλος πάντων θα ανεβάσω αυτές τις μέρες ένα κεφάλαιο για το Q&A.

Ναι καλά καταλάβατε θα το κάνω 😁. See ya~💖