Στον Jungkook του άρεσε να κάθεται στο παράθυρο. Μπορούσε να δει όλα τα άλλα παιδιά να έρχονται και να φεύγουν από το κτίριο.

Αλλά περισσότερο, έβλεπε καθώς οι μαμάδες αγκάλιαζαν και φιλαγαν τα παιδιά τους πριν να γνεψουν αντίο και να τα στείλουν για άλλη μια μέρα στο σχολείο.

Ο Jungkook μπορούσε να χαθεί σε αυτές τις στιγμές. Του έλειπε η μαμά του. Του έλειπε η ζέστη, γνωστή μυρωδιά της. Του έλειπαν οι σφιχτες αγκαλιές της, τα γρήγορα φιλιά της, το χέρι της στο κεφάλι του. Ήξερε ότι υποτίθεται ότι ήταν δυνατός αρκετά για να μην τα χρειάζεται αυτά τα πράγματα, αλλά ακόμα του έλειπαν. Αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα, γιατί κανένας άλλος δεν έλεγε κάτι για αυτό. Ο Jin δεν έλεγε, ο Yoongi δεν έλεγε, ο Hobi δεν έλεγε, ο Jimin δεν έλεγε, ο Tae δεν έλεγε.

Έτσι ο Jungkook δεν θα έλεγε. Αλλά οπότε έβλεπε μια πλήρης οικογένεια - μαμά, μπαμπάς και παιδιά - πάντα ένιωθε λίγο άγχος, λες και αν έβλεπαν τον Jungkook και την οικογένειά του θα ήξεραν ότι ήταν ψεύτικος, ότι όλοι τους ήταν ψεύτικοι.

Γιατί δεν έχει έρθει η Μαμά σπίτι;

Δεν της λείπουμε;

Ξέρω ότι είναι απασχολημένη, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο απασχολημένη σε σημείο να μην την βλέπουμε.

Η Μαμά θα έρθει, σωστά;

Σωστά;

"Τα τρίδυμα;"

Ο Jungkook γύρισε για να κοιτάξει την δασκάλα και να πει "εδώ". Τότε η τάξη ήταν ελεύθερη για να παίξει.

Ο Jungkook συνέχεια έπαιζε με πολλά παιδιά. Ήταν κάπως ντροπαλός σαν το μικρότερο παιδί της οικογένειάς του, αλλά επίσης ένιωθε την ανάγκη να προσπαθήσει να επικοινωνήσει και να συνδεθεί με άλλα παιδιά. Ήξερε ότι θα υπάρχουν φορές, περισσότερο και περισσότερο τώρα, που οι hyungs του θα ήταν απασχολημένος με το σχολείο ή φίλους ή λέσχες. Ήθελε να έχει άλλους φίλους επίσης ώστε να μην είναι στην απέξω.

"Jungkookie!"

Ο Jungkook ανοιγοκλεισε τα μάτια του. Πρέπει να προσέξω. "Ααα, συγγνώμη, χάζευα. Ποια ήταν η ερώτηση;"

Το κορίτσι χαχανισε. Το όνομα της ήταν Ji- κάτι. Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Προσπαθούσε πολύ να θυμηθεί, όμως, γιατί γινόταν κάπως ένα δημοφιλές παιδί. " Ήθελα να μάθω τι είδους γλυκά σου αρέσει να τρως."

Ο Jungkook κούνησε το κεφάλι του. "Δεν ξέρω, τα πάντα; Δεν είμαι άνθρωπος που επιλέγει..."

Τα κορίτσια χαχανισαν πάλι, αλλά ο Jungkook δεν ήταν σίγουρος γιατί.

" Ο Jungkookie είναι τόσο χαριτωμένος!"

" Τόσο αξιολάτρευτος!"

Ο Jungkook έδωσε ένα σφιγμενο χαμόγελο. Παρακαλώ μην αφήσετε τους αδερφούς μου να το ακούσουν και να με κοροϊδεύουν μετά... Πότε δεν θα σταματήσουν...

Αναστέναξε κάπως τα κορίτσια συνέχισαν να χαχανιζουν και να συζητάνε.

Εύχομαι ο Yugeomie και ο Bammie να ήταν στην τάξη μου, σκέφτηκε, σκεπτόμενος τα δύο αγόρια που που γνώρισε στην δουλειά του πατέρα του. Ήταν ευγενικοί, και φαίνονται διαδεσκεδαστικοι. Περισσότερο ενδιαφέρον από ένα τσούρμο κορίτσια, ούτως ή άλλως.

Στην πραγματικότητα, ο Jungkook ήταν ευγνώμον όταν ο Tae τρόμαξε τα κορίτσια και ο Jimin τον σήκωσε πάνω, γελώντας με την ανακουφισμενη έκφραση του.

"Ο Kookie μας είναι τόσο δημοφιλής," αστειεύτηκε ο Jimin, και ο Tae γέλασε.

"Ποιος θέλει να είναι δημοφιλής με ένα τσούρμο κορίτσια;" είπε, και ο Jimin συμφώνησε.

"Aish, σταμάτησε να με πειράζετε," μουρμούρισε ο Jungkook, κοκκινιζοντας λίγο. "Δεν ζήτησα να είμαι όμορφος."

"Αυτό το παιδί!" αναφώνησε ο Jimin, βγάζοντας την γλώσσα του. "Τόσο θρασυς! Σε έχω το ξέρεις, γεννήθηκα στη Busan πρώτος!"

"Για ένα λεπτό," είπε ο Jungkook, σταυρωνοντας τα χέρια.

"Ναι είναι το λεπτό που μετράει!" επέμεινε ο Jimin, γυρνώντας στον Tae, ο οποίος απλά σήκωσε τους ώμους του.

"Είστε και οι δύο όμορφες, κυρίες," είπε στεγνά ο Tae και ο Jimin στριφογυρισε τα μάτια του."Τώρα σταματήστε, ο Μπαμπάς είναι εδώ."

"Μπαμπά!" φώναξε ο Jimin, τρέχοντας προς τον Namjoon, κρατώντας γερά το παντελόνι του. Ο Jimin πάντα φαινόταν να είναι ο πιο εξαρτημένος από τους τρεις τους στον Namjoon, σωματικά τουλάχιστον.

Οι άλλοι δύο πήγαν μαζί του και έφυγαν από το σχολείο, και ο Jungkook ήταν χαρούμενος που θα έφευγε από όλα τα κορίτσια που χαχανιζαν συνέχεια και προσπαθούσαν να δείχνουν χαριτωμένες.

Μόλις μπήκαν στο αυτοκίνητο, ο Jimin και ο Tae αμέσως τον κορόιδευαν.

"Ναι ο Jungkook είναι δημοφιλής με τα κορίτσια στην τάξη μας." είπε ο Jimin, χαμογελώντας λοξά, και ο Tae χαχανισε.

"Ναιπ. Είναι όλες σε φάση Οο Jungkook ~" είπε ο Tae, κάνοντας αέρα στον εαυτό του και κουνοντας πάνω κάτω τις βλεφαρίδες του.

"Χαχα. Ο μικρός μας Kookie μεγαλώνει! "είπε ο Hobi, χτυπώντας; το τον Jungkook στον ώμο.

Ο Jungkook έτριψε τον ώμο του. "Αουτς, hyung ! Και αποκλείεται, τα κορίτσια είναι αηδιαστικά," είπε, αλλά τα μάγουλα του είχαν πάρει ένα ροζ χρώμα. "Επίσης, εσύ είσαι μόνο στο νηπιαγωγείο. "

Ο Hobi γέλασε. "Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά θα είσαι στο νηπιαγωγείο τον επόμενο χρόνο! Και μετά από αυτό, πρώτη δημοτικού! Και μετά δεύτερα δημοτικού! Και μετά θα είσαι πρακτικά ενήλικας! Ο Jungkookie μας, θα έχει μεγαλώσει! "

Ο Jungkook έκανε μια περίεργη φάτσα. "Αποκλείεται. Δεν θέλω να μεγαλώσω. "

Θέλω να μείνω εδώ με όλους εσάς παιδιά, όπως είναι τώρα τα πράγματα.

Μόνο που...

Αν τα πράγματα μείνουν όπως είναι τώρα, τότε η Μαμά δεν θα επιστρέψει ποτέ;