"Δεν πηγαίνω."

"Θα πας."

"Όχι."

"Ναι."

"Δεν μπορεις να με αναγκασεις."

Ο Namjoon σήκωσε τα φρύδια του στο θράσος του παιδιού του "Συγγνώμη; Νομιζω πως μπορω πολυ καλά."

Ο Yoongi έτριψε τη μύτη του και κυλιστηκε στο πάτωμα ωστε η πλάτη του να βλεπει τον Namjoon. "Α α"

"Ο αλήθεια; Πας στοίχημα;"

"Ειμαι πέντε χρονών. Μπορω να κανω ο,τι θέλω."

Θα ηταν σχεδόν χαριτωμένος αν δεν ήθελα να τον δειρω τώρα.

Βέβαια.... τωρα καταλαβαίνω γιατι ο Tae τον ζωγράφισε σαν χελώνα.

"Δεν θες να είσαι ενα μεγάλο αγόρι και να σηκωθείς μονος σου σήμερα;"

"Είμαι ενα μεγάλο αγόρι. Έτσι μπορω να κάνω τις δικες μου επιλογές."

"Τα μεγάλα αγόρια πάνε σχολείο."

"Λοιπον, σήμερα ειμαι ενα μικρό αγόρι."

Ο Namjoon χαμογέλασε. "Τα μικρά αγόρια σηκώνονται... απο άλλους." ειπε, σηκώνοντας τον Yoongi πάνω στα χέρια του, μονο που ο Yoongi ειχε ενα σφιχτό κράτημα στο χαλί και πρακτικά το σήκωσε ολο απο το πάτωμα.

"ΟΧΙ!ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΣΉΜΕΡΑ!"

"Θα πας στο σχολείο με ή χωρίς το χαλί."

***

Πεντε λεπτά αργότερα, ο Yoongi ήταν δεμένος στη θέση του - κρατώντας το χαλί- και ο Jin στριφογυριζε στη θέση του για να τον δει.

"Γιατι εισαι τόσο στριμενος σήμερα;"ρωτησε ο Jin, συνοφρυομενος. "Ειμαι ο hyung σου, πες μου!"

Ο Yoongi σταύρωσε τα χερια του στο στέρνο του, συφρωνοντας τα χειλη του. "Ειμαι κουρασμένος. Θελω να παω να κοιμηθώ."

"Και;"ρωτησε ο Jin, ανοιγοκλεινοντας τις μακριές βλεφαρίδες του. " Απλά κοιμήσου στο σχολείο."

Ο Yoongi το σκέφτηκε. "Αλλά η δασκάλα μου φωνάζει και με ξυπνάει."

"Πες της πριν αρχίσει η τάξη οτι έμεινες ξύπνιος ολη νύχτα διαβάζοντας."ψιθύρισε σοφά ο Jin, κοιτώντας προς την μπροστινή πόρτα, αναζητώντας τον Namjoon. "Τότε θα ειναι περήφανη για εσενα και θα σε αφήσει να κοιμηθείς. Σε εμένα πιάνει."

"Όχι, εσυ απλά χρησιμοποιείς το πρόσωπο σου για να ξεφύγεις απο προβλήματα."

"Ο. Σωστά. Αυτο επίσης. Το εχεις δοκιμάσει ποτέ;"

"Όταν χαμογελάω, με κοιτάει επίμονα και με ρωτάει ποιον χτύπησα."

"Πιθανόν ειναι γιατί καρφωσες αυτο το παιδί με το στυλό."

"Με τσιμπουσε συνέχεια και δεν με άφηνε να κοιμηθώ."

"Ναι αλλά στους ενήλικες δεν τους αρεσει οταν καρφώνεις παιδιά με στυλό."

Ο Yoongi συνοφρυωθηκε, αφήνοντας τα χερια του να πέσουν δίπλα στο σώμα του. "Αν με άφηναν να κοιμηθώ κανένας δεν θα τραυματιζόταν."

"Το εχεις πει στην δασκάλα σου αυτό;"

"Ναι, είπε.... είπε, 'Yoongi εισαι πολυ μικρος για να κάνεις συμ... συμ..."ο Yoongi σταμάτησε, σουφρονωντας τα χείλη του.

"Συμφωνίες;"ρωτησε ο Jin, τα μάτια του έλαμψαν.

"Ναι. Πως το ξέρεις;"ρωτησε ο Yoongi, ξεχνώντας τον θυμό του και αναπτύσσοντας ενα νεο κύμα περιέργειας.

"Αυτο λέει ο μπαμπάς. Λέει 'Εχω μια συμφωνία για εσένα. Ή κάνεις τα μαθήματα σου και πας για ύπνο ή...."

"Ή; Ή τι;"

"Ο,"χαμογέλασε ο Jin. "Ποτε δεν λέει το δεύτερο μέρος γιατί ειμαι πολυ χαριτωμένος για να με τιμωρήσει."

Ο Yoongi κατσουφιασε. "Άδικο. Όλοι σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά επειδή εισαι όμορφος."

"Ειμαι πολυ σίγουρος ότι ειναι γιατι δεν κάρφωσα καποιον με το στυλό."

"Ηταν απλώς ενας άνθρωπος. Βασικά, ηταν ενα παιδί. Δεν είναι ουτε ενήλικας οπότε δεν ειναι σημαντικός."

Και οι δύο τους εγνεψαν σοβαρά πριν τα μάτια του Yoongi να γουρλωσουν λίγο. "Hyung;"

"Μμ"

"Τι κανεις στην τάξη που ειναι κακό; Εκτος απο τον να κοιμάσαι;"

Ο Jin κούνησε το κεφάλι του ώστε οι αφέλειες του επεσαν πάνω στα μάτια του. "Τι κανω στη τάξη;...." Ενα χαμόγελο εμφανίστηκε σιγά σιγα στο πρόσωπο του, "Κλέβω το κολατσιό των παιδιών."

"Τους κλέβεις hyung;"

"Όχι τα δίνουν σε εμένα,"ειπε ο Jin, αλλά το χαμόγελο του έσβησε και εγινε ενα διαβολικό smirk. "Εγώ απλώς ρωτάω πολύ ευγενικά και λεω οτι τα μαλλιά τους ειναι πολυ όμορφα ή οτι τα μάτια τους ειναι λαμπερά. Μερικές φορές, πρεπει να πω το όνομα τους όπως, Ο περίμενε, είσαι ο τάδε και ο τάδε; Ειναι τοσο χαρούμενοι που θυμήθηκα τα ονόματα τους. Μετα μου δινουν τα πράγματα τους."

"Άδικο, hyung. Πολυ άδικο."

"Λοιπόν, αυτο δεν ειναι ολ-" ο Jin σταμάτησε, γυρνώντας πισω στη θέση του ετσι ώστε να κοίταζε μπροστά. "Συναγερμός! Ο εχθρός εντοπίστηκε!"

Ο Namjoon έκλεισε την πόρτα πίσω απο τον τελευταίο απο τα τριδυμα. Ο Hobi περασε απο μπροστά, και ολοι ενώθηκαν με τους δυο μεγαλύτερους αδερφούς στο αμάξι. "Συγγνώμη για την καθυστέρηση,"ειπε ο Namjoon χωρις ανάσα, βάζοντας τη ζώνη του και δίνοντας στον Yoongi ενα βλέμμα. "Αν δεν έπρεπε να συρω κάποιον στο αυτοκίνητο, τοτε θα είχαμε φυγει πέντε λεπτά νωρίτερα."

Ο Yoongi του έδωσε ενα μουτρωμενο βλέμμα πριν γυρίσει το κεφάλι του για να κοιτάξει έξω στο παράθυρο.

Ο Hobi χαμογέλασε, τσιμποντας τον Yoongi στο μάγουλο. " Yoongi-hyung! Χαμόγελα!"

Ο Yoongi γύρισε για να κοιτάξει τον Hobi. "Δεν πρόκειται να χαμογελάσω σήμερα."

Ο Jin στιφογυρισε για να κοιτάξει τον Yoongi, κλείνοντας του το μάτι. "Μην το λες αυτό! Είσαι απλά κουρασμένος επειδή έμεινες ξύπνιος όλο το βράδυ διαβάζοντας!"

Τα μάτια του Namjoon πήγαν στον καθρέφτη του αυτοκινήτου για να κοιτάξει τον Yoongi. "Αλήθεια, Yoongi; Είναι αυτή η αλήθεια; Δεν έμεινες ξύπνιος με έναν φακό για να διαβάζεις ξανά;"

Ο Yoongi έστρεψε τα μάτια του στον Jin. "Εγω- Ναι;"

Ο Namjoon αναστεναξε, κοιτώντας πίσω έξω απο το τζάμι. "Θα προτιμούσα να μην μένεις ξύπνιος γιατί γίνεσαι πολύ γκρινιάρης το πρωί, αλλά τουλάχιστον είναι χαρούμενος που διάβαζες. Αλλά σε παρακαλώ να πας για ύπνο όταν θα σου πω απόψε; Είχες ώρα για ύπνο για κάποιο λόγο. Συγκεκριμένα για το λόγο ότι δεν θέλω να ασχολούμαι με το θράσος στις 7:00 το πρωί."

Ο Yoongi εγνεψε. "Ένταξει..."

Το αυτοκίνητο ήταν ήσυχο μέχρι που ο Namjoon έφτασε στο δημοτικό. Ο Jin αμέσως έβγαλε την ζώνη του και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου, πηδώντας κάτω στο έδαφος και χοροπηδώντας μερικές φορές, παίρνοντας το ροζ σακίδιο του καθώς ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.

Ο Yoongi κινήθηκε πιο αργά, και καθώς έσκυψε για να ανοίξει την πόρτα, ο Hobi έσκυψε και ψιθύρισε στο αυτί του. "Ο Jin-hyung μόλις σε έσωσε." Μετά ξανά σηκώθηκε, χαμογελώντας στον Yoongi, ο οποίος κοίταξε πίσω. Μετά άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου.

"Δεν θα πάρεις το χαλί μαζί σου;"ρώτησε ο Namjoon, διατηρώντας ένα σοβαρό ύφος καθώς κάνα θυμησε το -μεχρι τώρα- ξεχασμένο χαλί που στεκόταν δίπλα στον Yoongi.

Ο Yoongi κοίταξε το χαλί για ένα λεπτό ζυγίζοντας σχολαστικά τα υπέρ και τα κατά πριν γλιστρήσει από την θέση του χωρίς το χαλί. "Λοιπόν..."

"Έχω μια συμφωνία για εσένα."είπε ο Namjoon, και ο Yoongi αναστεναξε.  Γιατί δεν μπορώ να έχω και εγώ όμορφο πρόσωπο σαν του hyung ,για να μπορώ να το αποφύγω; "Ή θα πάρεις το χαλί μαζί σου όπως είπες πως θα κάνεις ή... Θα σιγουρευτείς ότι θα χαμογελάσεις σήμερα ακόμα κι αν είπες πως δεν θα το έκανες."

Ο Yoongi δίστασε, κοιτώντας τον Namjoon,ο οποίος του χαμογελούσε ευγενικά. Ο Yoongi κοίταξε το έδαφος.

"Βλέπω το χέρι σου, Yoongi. Ακουμπάς αυτό το χάλι και θα σε γαργαλισω μέχρι να χαμογελάσεις. Ακριβώς εδώ. Στη μέση του πάρκινγκ. Μπροστά σε όλους."

Ο Yoongi γρήγορα γύρισε και έφτασε το Jin.

Ο Namjoon χαμογέλασε, βλέποντας τα παιδιά του να μπαίνουν στο κτίριο με ασφάλεια πριν φύγει οδηγώντας.

Αυτό που δεν είδε, ωστόσο, ήταν το χαμόγελο του Yoongi καθώς απομακρυνόταν.

_____________________

Hey!~

Ξέρω ότι άργησα λίγο αλλά το mixtape του Hoseok ήταν ΑΠΊΘΑΝΟ!!!

Αλλά ήθελα επίσης για να σας ενημερώσω για 2 πράγματα.

1) Αυτό το βιβλίο θα φτάσει τα 100+ κεφάλαια (ναι θα με ανεχεστε για πολυυυ ακόμα)

2) Με τη φίλη μου από εδώ γράφουμε ένα Mark ff και ήθελα να του ρίξετε μια ματιά 👉 Dreamer_In_Life_

Και άσχετο αλλά σας αρέσει το νέο cover?