Ταραν! Δεν άργησα πολύ ε;😂

------

"Ουαου! Η ζωγραφιά σου είναι πολύ καλή!"είπε ο Yugyeom, κοιτώντας το φύλλο χαρτί του Tae, το οποίο ήταν γεμάτο με πολύχρωμες μουτζουρες. "Αλλά... γιατί υπάρχει ένα αυγό;"

Ο Tae απλώς αναστεναξε, στριφογυρίζοντας τα μάτια του. "Είναι τέχνη. Δεν θα καταλάβεις."

"Ε-Εγω καταλαβαίνω,"είπε γρήγορα ο Kunpimook, απεγνωσμένος για λίγη προσοχή μετά που ο Yoongi τον είχε ταπωσει.

Ο Tae γύρισε το βλέμμα του σε εκείνον, και μαζεύτηκε στην καρέκλα του. "Ποιός είσαι εσύ πάλι;"

Ο Kunpimook κατάπιε. "Είμαι-" δίστασε. Τα παιδιά στην τάξη του συνέχεια τον κορόιδευαν για το όνομα του αφού ήταν περίεργο σε σχέση με τα δικά τους. "Είμαι..."

"Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!"φώναξε ο Hobi, πετώντας ξυλομπογιες στον Yoongi. "Είσαι νεκρός! Τώρα πρέπει να πεθάνεις! Βιασου! Πρέπει να ξαπλώσεις κάτω. Έτσι,"είπε ο Hobi, πέφτοντας στο έδαφος και κάνοντας ένα ψεύτικο θάνατο και ήχους πνιγμού πριν ηρεμήσει και μπει στην συνηθισμένη του δραματική φάση. Τότε πήδηξε πάνω. "Έλα, η σειρά σου!"

"Είμαι... ο BamBam," είπε ο Kunpimook, γυρίζοντας πίσω στον Tae. Ο Yugyeom έδωσε στον Kunpimook ένα περίεργο βλέμμα, αλλά ο Kunpimook έκανε απλά puppy eyes σε εκείνον. "Bambam"επανέλαβε.

"Ναι, πρώτη φορά το ακούω."είπε ξινά ο Tae, γυρνώντας πίσω στη ζωγραφική του.

Ο Jin έσυρε τον εαυτό του πίσω από την πλάτη του Tae, βάζοντας τα χέρια του στο τραπέζι και το κεφάλι του πάνω στο κεφάλι του Tae. "Είναι απλώς σπαστικός επειδή δεν σας ξέρει παιδιά. Απλά αγνοήστε τον."

"Hyung! Φύγε από πάνω μου!"είπε ο Tae παλεύοντας -και πέφτοντας- ενάντια στο βάρος του Jin. "Hyunggg."

Ο Jin έβγαλε την γλώσσα του και έφυγε από τον Tae, παίρνοντας την ζωγραφιά του και τρέχοντας με αυτή. "Θα πω στον μπαμπά ότι τον ζωγράφισες σαν αυγό ξανά!"

"Όχι! Δώστο μου πίσω! Θα το βάλω στο ψυγείο όταν γυρίσουμε στο σπίτι!" διαμαρτυρήθηκε ο Tae, πηδώντας από την καρέκλα του και κυνηγώντας τον Jin.

Ο Jungkook κατάπιε, γυρίζοντας στα δύο αγόρια που είχε μόλις γνωρίσει. Ως μικρότερος, ήταν πάντα απαλλαγμένος από τις κοινωνικές σχέσεις. Ο Jin πάντα φρόντιζε να συνομιλεί με ενήλικες ή άλλα παιδιά. Έτσι προσπαθώντας να το κάνει μόνος του ήταν κάπως τρομαχτικό. "Εγω- Εγω-" Θέλω να γίνουμε φίλοι. Ο Jungkook βυθίστηκε περισσότερο στην θέση του. "Μπορείς να μου δώσεις τη μωβ ξυλομπογια;"ρώτησε αντίθετα, πολύ ντροπαλός για να ζητήσει να γίνουν φίλοι.

"Βεβαίως," είπε ο Kunpimook, - ο οποίος από αυτή τη στιγμή θα είναι για πάντα γνωστός σαν BamBam - δίνοντας στον Jungkook την ξυλομπογια που ζήτησε.

"Ευχαριστώ,"είπε, χαμογελώντας ντροπαλά.

"Κουνελάκι,"είπε ο BamBam, άμεσα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του.

"Τι;"

"Τα δόντια σου. Μοιάζουν με ενός κουνελιού."είπε ο BamBam, γυρίζοντας στον Yugyeom. "Σωστά, Yuggie; Τα δόντια του δεν μοιάζουν με ενός κουνελακιου;"

Ο Yugyeom συνοφρυώθηκε μη σιγουρος. "Δεν ξέρω, hyung, αυτό ακούγεται άσχημο.....μην το λες αυτό..."

"Ή ο Yoongi θα σου πάρει όλες τις ξυλομπογιες,"μουρμουρισε ο Sehun από την άλλη πλευρά του τραπεζιού, χωρίς ξυλομπογιες. "Πήρε ήδη τις δικές μου. Δεν μπορούσα να τον σταματήσω."

Ο Jungkook κατάπιε. "Μπ-Μπορεις να χρεισημοποιησεις τη δικιά μου ξυλομπογια."είπε κοιτώντας τον Sehun. "Είναι μωβ."

"Δεν θέλω μωβ."

"Ο-ο" ο Jungkook κοίταξε κάτω στο χαρτί του. Αν δεν θέλει τη μωβ ξυλομπογια, είναι αυτός ένας τρόπος του για να πει πως με μισεί; Τι να  σημαίνει;

"Αλλά θα την πάρω,"είπε ο Sehun, τα μάτια του εξέταζαν τον Jungkook. " Τη ξυλομπογια. Την μωβ. Αλλά αν έχεις πράσινη, θέλω την πράσινη."

"Έχω μόνο μωβ."

"Ο. Εντάξει. Θα πάρω την μωβ."

"Εντάξει." Ο Jungkook διστακτικά προσπάθησε να δώσει την μωβ ξυλομπογια, αλλά τα κοντά του χέρια δεν μπορούσαν να φτάσουν έτσι την κύλησε στο τραπέζι.

"Ευχαριστώ," είπε ο Sehun, εύκολα πιάνοντας τη με τα χέρια του καθώς άρχισε άμεσα να χρωματίζει το γρασίδι μωβ.

Ο Jimin, στο μεταξύ, καθόταν στο τραπέζι μόνος του, ήσυχος. Ήθελε να κάνει φίλους, αλλά όλα τα αδέρφια του είχαν πάρει όλους τους άγνωστους. Ο Yugyeom και ο BamBam τα πήγαιναν καλά με τον Jungkook και ο Tae τους είχε μιλήσει επίσης. Ο Hobi, o Jungkook και ο Yoongi είχαν ήδη μιλήσει στον Sehun. Και ο Jin, φυσικά, είχε μιλήσει ήδη σε όλους αφού ήταν ο μεγαλύτερος και ο πιο θαρραλέος.

Ο Jimin ήθελε να μιλήσει με εκείνους. Ήθελε να χρωματίσει μαζί τους. Αλλά ήταν πολύ ντροπαλός. Ήξερε ότι και ο Jungkook ήταν επίσης ντροπαλός, αλλά το manknae είχε φτάσει ήδη στο σημείο που θα μπορούσε να μοιραστεί τις ξυλομπογιες μαζί τους. Κανένας δεν θα μοιραζόταν τις ξυλομπογιες του με τον Jimin.

Ο Jimin κοίταξε κάτω το άσπρο φύλλο χαρτί του. Ήθελε να κλάψει, αλλά δεν ήξερε που ήταν ο μπαμπάς του, και φοβόταν πως τα άλλα παιδιά θα τον κορόιδευαν.

Τότε, μια χούφτα ξυλομπογιες έπεσε στο τραπέζι μπροστά του, κάποιες από αυτές κύλησαν στο τραπέζι και έπεσαν στο πάτωμα.

"Μόλις βρήκα αυτές," είπε ο Yoongi. "Τώρα μπορείς να ζωγραφίσεις και εσύ."

Ο Jimin γύρισε και αγκάλιασε σφιχτά τον Yoongi. Ήξερε ότι ο Yoongi φαινόταν κακός κάποιες φορές - εντάξει κάποιες φορές ήταν στο μέγιστο κακός- αλλά ήταν επίσης ένας από τους ξεχωριστούς αδερφούς του Jimin ο οποίος πάντα τον φρόντιζε και τον περιποιούνταν. "Σε ευχαριστώ, hyung."είπε ο Jimin, αλλά οι λέξεις βγήκαν πνικτες επειδή μιλούσε μέσα στην μπλούζα του Yoongi.

Ο Jimin ένιωσε τα χέρια του Yoongi να τραβάνε το κεφάλι του Jimin, προσπαθούσε να τον ξεκολλήσει από πάνω του. "Aish, το μόνο που έκανα ήταν να σου δώσω μερικές ξυλομπογιες,"μουρμουρισε ο Yoongi, "μην το κάνεις τόσο μεγάλο θέμα."

Ο Jimin χαμογέλασε πριν πάει πίσω και γνεψει. "Εντάξει, hyung. Μπορώ να ζωγραφίσω το πρόσωπο σου;"

Ο Yoongi έσμιξε τα μάτια του. "Εντάξει;"

Πέντε λεπτά αργότερα, ο Jimin σήκωσε πάνω το χαρτί του.

"Γιατί μοιάζω σαν χελώνα;"ρώτησε ο Yoongi, συνοφρυωμενος.

***

Ο Namjoon κοίταξε το ρολόι του 10:00 ΜΜ. "Πέρασαν δύο ώρες. Πηγαίνω να ελέγξω τα παιδιά, εντάξει;"ρώτησε, κοιτάζοντας τον PD-nim, ο οποίος γέλασε και εγνεψε.

"Έχεις ήδη ζητήσει να τα ελέγξεις δέκα φορές. Πήγαινε."

Ο Namjoon εγνεφε, μουρμουρίζοντας ένα "σας ευχαριστώ" και περπάτησε γρήγορα προς το μέρος όπου τα είχε αφήσει τελευταία. Περίμενε να τα δει όλα ενθουσιασμένα γιατί ήταν ικανά να μείνουν ξύπνια και μετά από την ώρα του ύπνου τους.

Όταν έφτασε εκεί, τέλος πάντων, σταμάτησε και χαμογέλασε.

Εννιά μικρές φατσούλες -συν τα παιδιά του Mark και του Xiumin- κάθονταν στο τραπέζι, τα μάτια τους κλειστά. Ο Namjoon τράβηξε γρήγορα μερικές φωτογραφίες πριν γυρίσει για να φύγει.

Τότε το είδε.

"Τι στο διάολο; Το μικρό παλιόπαιδο με ζωγράφισε σαν αυγό πάλι!"

***

"Ξυπνήστε ξυπνήστε"μουρμουρισε ο Namjoon, σκουντωντας απαλά τα παιδιά του. "Είναι 6:00 η ώρα. Ώρα να σηκωθείτε για το σχολείο."

Ο Jin ανοιγοκλεισε τα μάτια του και χασμουριθηκε πριν κουνήσει τον Yoongi, που κούνησε τον Hobi, που κούνησε τον Tae, που κούνησε τον Jimin, που κούνησε τον Jungkook.

Ο τελευταίος που ξύπνησε σήκωσε το κεφάλι του και ο Namjoon γέλασε.

"Τι;"ρώτησε ο Jungkook, ενοχλημένος αφού ξύπνησε.

"Τίποτα, τίποτα,"είπε ο Namjoon, γυρνώντας γρήγορα, αλλά δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του την εικόνα ενός κοιμησμενου Jungkook με μια μωβ ξυλομπογια κολλημένη στο μάγουλο του.

-----

Enjoy 😘