"Περιμένετε, είστε σοβαρός;"

Το αφεντικό του Namjoon συνοφρυώθηκε "Ναι;" Αναστεναξε. "Άκου. Καταλαβαίνω ότι να δουλεύεις όλη νύχτα ως σεκιούριτι δεν είναι και το πιο διασκεδαστικό πράγμα για να κάνεις, και μπαίνει στη μέση της οικογένειας. Για αυτό έχουμε αυτό το event μια φορά το χρόνο. Είναι ωραίο, περνάς καλά. Ο Mark - έχεις γνωρίσει τον Mark, σωστά; - συνήθως φέρνει και τα παιδιά του μαζί, τον Kunpimook και τον Yugyeom. Είναι πολύ μικροί όμως. Ο Xiumin έφερε και τον γιό του. Sehun, νομίζω. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν παιδιά, αλλά διασκεδάζουν, επίσης. Οπότε τι λες; "

Ο Namjoon ξεροκαταπιε.

***

"Οπότε είναι η Ημέρα Φέρε τα Παιδιά Σου στη Δουλειά." Εξήγησε ο Namjoon στα έξι νήπια, τα οποία κάθονταν ο κλάδων μπροστά του. "Ή, τεχνικά, Νύχτα, καθώς δουλεύω σε βραδινή βάρδια...."

"Οπότε θα έχουμε την ευκαιρία να πάμε στη δουλειά με τον μπαμπά;" Ρώτησε ο Jin, το πρόσωπο του λάμποντας. "Μπαμπά, διάλεξε με! Διάλεξε με!"

"Θέλω να πάω!" Φώναξε ο Hobi και ο Yoongi ετριψε το πρόσωπο του. " Θέλω να μείνω ξύπνιος όλη νύχτα!"

"Μπορώ να έρθω;"ρώτησε ο Jimin, τα μάτια του μεγάλα καθώς τα ανοιγοκλεισε.

"Όχι, εμένα πέρνει."είπε ο Taehyung, σηκώνοντας πάνω και αμέσως βρέθηκε παλι καθισμένος κάτω από τον μικρότερο.

"Όχι, εγώ πηγαίνω!"είπε ο Jungkook.

Ο Namjoon αναστεναξε. "Βασικά, σας παίρνω όλους."

Υπήρχε ένα λεπτό ησυχίας πριν όλοι φωνάξουν.

"ΓΙΕΥ!ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ Με ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ!"

"ΈΡΧΟΜΑΙ!"

"ΚΙ ΕΓΏ!"

Ο Namjoon αναστεναξε. Είπε στο αφεντικό του ότι θα φέρει όλα του τα παιδιά, αλλά δεν είχε πει ακριβώς πόσα παιδιά έφερνε.

Αυτό θα έχει πλάκα....

***

".... Και αυτός είναι ο Jin, ο Yoongi, αυτός είναι ο Hobi, αυτός είναι ο Jimin, εκείνος εκεί ο Tae, και αυτός είναι ο Jungkook."σύστησε γρήγορα ο Namjoon, γυρνώντας πίσω για να αντικρίσει το αφεντικό του, πριν προσθέσει γρήγορα. "Είναι όλοι δικοί μου, το ορκίζομαι." Είπε, ανακαλώντας στη μνήμη του την αστυνομικό που του είχε δώσει ένα καχύποπτο βλέμμα. "Εγώ δεν, ας πούμε, τα έκλεψα ή τίποτα."

Το αφεντικό του τον κοίταζε με το στόμα του σχεδόν ανοιχτό πριν γνεψει θετικά. "Ε-Ενταξει...." Όταν συνήλθε από το σοκ του, χαμογέλασε στα παιδιά, και γονάτισε κάτω. "Γεια σας παιδάκια. Είμαι το αφεντικό του μπαμπά σας. Μπορείτε να με φωνάζετε PD-nim. Ξέρετε τι κάνουμε εδώ;"

Ο Jin κούνησε το κεφάλι του. "Όχι; Κάνετε αυτοκόλλητα; Αυτά με τη χρυσόσκονη;"

"Όχι, ηλίθιε,"είπε ο Yoongi. "Κάνουν ξυλομπογιες."

"Όχι! Πατάτες!" Διαφωνήσε ο Hobi.

"Αμ..."ξεκίνησε ο Jimin αλλά ο Tae έβαλε το χέρι του στο στόμα του.

"Πολύ αργά! Η σειρά μου! Κάνετε διαστημόπλοια!"

"Α α, πουλάνε γλάρους. Σωστά μπαμπά;"

Έξι ζευγάρια μάτια πήγαν από το αφεντικό του Namjoon στον ίδιο τον  Namjoon. "Εμ... όχι ακριβώς..."

Το αφεντικό του γέλασε και τα μάτια στράφηκαν σε εκείνον. "Δεν πουλάμε. Αυτό είναι το μαγαζί. Ο μπαμπάς σας και εγώ είμαστε υπεύθυνοι για την ασφάλεια. Φυλάμε το μαγαζί το βράδυ και σιγουρευομαστε ότι κανείς δεν κλέβει τίποτα."

"Οο" τα μάτια του Tae γουρλωσαν. "Όπως όταν ο Yoongi κλέβει την μαύρη ξυλομπογια οπότε την χρειάζομαι;"

Το αφεντικό του Namjoon γέλασε. "Κάτι τέτοιο, μόνο που προστατεύουμε κάτι περισσότερο από ξυλομπογιες."

Ο Yoongi στένεψε τα μάτια του, δίνοντας στον PD-nim ένα καχύποπτο βλέμμα. "Αυτό είναι ψέμα. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τις ξυλομπογιες."

"Αυτοκόλλητα!"

"Πατάτες!"

"Αμ..."

"Διαστημόπλοια!"

"Γλάροι! Υπάρχουν γλάροι, σωστά; Παρακαλώ;"

Ο PD-nim γέλασε αμήχανα πριν σηκωθεί και κοιτάξει τον Namjoon. "Δεν ήξερα ότι είχες τόσα πολλά παιδιά.... Που είναι η γυναίκα σου; Θα έρθει σήμερα;"

Τα μάτια του Jin έλαμψαν. "Η μαμά;! Έρχεται η μαμά;!"

"Η μαμά έρχεται!"φώναξε ο Hobi, χαμογελώντας.

Όλα τα άλλα παιδιά φώναξαν χαρούμενα.

Μόνο ο Tae ήταν ήσυχος.

Ο Namjoon εβηξε πριν τραβήξει το αφεντικό του στην άκρη. "Χωρίσαμε."ψιθύρισε, και τα μάτια του PD-nim γουρλωσαν.

"Οχ... όχι... Λυπάμαι που το ακούω αυτό.... Σκατα, τα έκανα μαντάρα.... περίμενε,"είπε το αφεντικό του, κοιτώντας τον απολογητικά πριν τον κοιτάξει μπερδεμένος. "Τα παιδιά σου δεν το ξέρουν;"

"Όχι... Όχι ακριβώς."

"Πώς κατάφερες να μην τους το πεις;"

"... Έπρεπε να είμαι δημιουργικός.  Κοιτάξτε, παρακαλώ μην τους το πείτε ακόμα... Θα το κάνω, το υπόσχομαι... απλά... Όχι ακόμα. Δεν πιστεύω πως είναι έτοιμοι, και δεν θέλω να χαλάσω το καλύτερο μέρος της παιδικής τους ηλικίας, ξέρετε; Δεν υποτίθεται ότι πρέπει να ανησυχούν για τέτοια πράγματα."

Ο PD-nim αναστεναξε πριν γνεψει. " Εντάξει, θα το κρατήσω μυστικό. Συγγνώμη που προκάλεσα τέτοια αναστάτωση.  Τώρα είναι όλοι ενθουσιασμένοι με ψεύτικες ελπίδες."

Ο Namjoon γέλασε ακανόνιστα. "Είναι εντάξει." Ύψωσε τη φωνή του. "Είναι κρίμα που δεν θέλουν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό ζωγραφικής, ομως-"

"ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΌΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉΣ;!"

"ΠΟΥ;"

"ΘΈΛΩ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΊΣΩ!"

"ΌΧΙ, ΕΓΩ ΘΈΛΩ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΊΣΩ!"

"ΕΣΥ ΌΛΟ ΚΛΕΒΕΙΣ ΞΥΛΟΜΠΟΓΙΕΣ!"

"ΤΙΣ ΧΡΕΙΆΖΟΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ!"

"ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΌ ΤΈΧΝΗ;"

"ΣΥΓΓΝΏΜΗ; ΔΕΝ ΘΑ ΗΞΕΡΕΣ ΤΈΧΝΗ ΑΝ-"

"Ενταααξειι παιδιά, μπορείτε όλοι να ζωγραφίσετε."διέκοψε γρήγορα ο Namjoon. "Ο σταθμός ζωγραφικής είναι από εκεί." Έσπρωξε τα παιδιά του προς το τραπέζι ζωγραφικής, δίνοντας στον PD-nim ένα thumbs up.

Όταν έφτασαν εκεί, τέλος πάντων, τρία άλλα παιδιά ήταν ήδη εκεί, δύο στην μία πλευρά και ένα μόνο του. Κοίταξαν όλα πάνω καθώς ο Namjoon έδωσε ένα ευγενικό σπρώξιμο στα έξι νήπια του προς το τραπέζι.

"Είμαι ο Jin." Συστήθηκε ο Jin, γνωρίζοντας ότι ήταν η δουλειά του ως μεγαλύτερος να κάνει την πρώτη κίνηση και να σιγουρευτεί ότι θα ήξεραν να μην τα βάλουν μαζί του ή κάποιο από τα αδέρφια του. "Είμαι ένα λουλούδι, αλλά.... αλλά είμαι το πιο σκληρό λουλούδι που υπάρχει."

"Είμαι κουρασμένος." Μουρμουρισε ο Yoongi.

"Χάρηκα για την γνωριμία, Κουρασμένε," ο μεγαλύτερος από τα δύο παιδιά στην μία πλευρά, Kunpimook, είπε. "Είμαι-"

Ο Yoongi τον κοίταξε, κόβοντας τον. "Θα πάρω όλες σου τις ξυλομπογιες αν δεν το βουλώσεις."

Ο Kunpimook έμεινε ήσυχος.

"Είμαι ο Hobi!" Συστήθηκε ο Hobi, χαμογελώντας. "Ας γίνουμε φίλοι!"

"Μην γίνεις φίλος με αυτούς,"μουρμουρισε ο Yoongi,"Έχεις εμάς. Γιατί τους χρειάζεσαι;"

"Γιατί συνέχεια μου κάνεις τρικλοποδιά όταν τρέχω στο σαλόνι,"μουρμουρισε πίσω ο Hobi.

"Μόνο γιατί το κεφάλι σου κάνει αστείους ήχους όταν χτυπάς στο τραπέζι."

"Ει-Ειμαι ο Jimin," είπε ο Jimin σηκώνοντας το χέρι του λίγο, καθώς κουνήθηκε για να σταθεί πίσω από τον Jin.

"Οι άνθρωποι με φωνάζουν Taehyung,"συστήθηκε ο Tae με ένα περίεργο βλέμμα στο πρόσωπο του. "Αλλά στην μητρική μου γλώσσα, είμαι γνωστός ως-"

"Ο βλάκας που έσπασε την τοστιέρα."διέκοψε ο Yoongi.

"Αυτό έγινε μια φορά! Που να ξέρω ότι χωράει μόνο μια φέτα ψωμί;!"

"Είμαι ο Jungkook,"είπε το manknae, στέκοντας δίπλα στον Jin και τραβώντας το μανίκι του. "Jin;"

"Ναι, Kookie;"

"Μπορώ να ζωγραφίσω τώρα;"

"Αχα"

Ο Jungkook χαμογέλασε και έκατσε διστακτικά κάτω ,δίπλα σε ένα από τα αγόρια που δεν είχαν μιλήσει ακόμα. "Είμαι ο Kookie."

"Είμαι ο Yugyeom"συστήθηκε το αγόρι, χαμογελώντας ντροπαλά. Ήταν στην ίδια ηλικία με τον Jungkook, μόνο που ήταν ένα κεφάλι πιο ψηλός. "Μπορείς να με φωνάζεις oppa."

"Αμ... Jin;"

"Ναι, Kookie;"

"Τι σημαίνει oppa;"

Στο μεταξύ, ο Hobi κάθησε δίπλα στο τελευταίο αγόρι. "Είμαι ο Hobi!"

"..."

"Ας γίνουμε φίλοι!"

"..."

"ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΜΙΣΕΊΣ;"ρώτησε, τα μάτια του δακρυσαν.

"Δεν σε μισώ, είσαι πολύ φωνακλάς."μουρμουρισε ο Sehun, κοιτώντας τον Hobi. "Μην κλάψεις, είναι έλεος."

Ο Sehun κοίταξε πίσω στην εικόνα του. Χρειάζεται πράσινο, αποφάσισε πριν φτάσει για το πράσινο, μόνο που κάποιος το πήρε πριν από αυτόν. Συνοφρυώθηκε. Εντάξει. Θα χρεισημοποιησω μπλε. Αλλά το ίδιο πράγμα συνέβηκαι πάλι. Κοίταξε πάνω για να δει τον Yoongi να κρατάει στο ένα του χέρι και τις δύο ξυλομπογιες.

"Ζήτα συγγνώμη από τον Hobi."διέταξε ο Yoongi.

"Για τι πράγμα; Δεν έκανα τίποτα."

"Γιατί σχεδόν τον έκανες να κλάψει."

"Τι στο; Όχι."ο Sehun δισταξε πριν γυρίσει το κεφάλι του διακριτικά, προσπαθώντας να δει αν ο Hobi ακόμα έδειχνε αναστατωμένος, αλλά έλαμπε, χαμογελώντας στον Yoongi.

"Yoongi! Ας τραγουδήσουμε το ντουέτο μας!"φώναξε ο Hobi.

"Όχι, δεν θέλω να-"

"Με μισείς και εσύ;"ρώτησε ο Hobi, τα μάτια του άρχισαν να δακρύζουν πάλι.

"Εντάξει, τι τραγουδάμε;"

"Οο, τραγουδάτε;"ρώτησε ο Kunpimook, που ακόμα δεν είχε συστηθεί κανονικά.

Τότε ήταν που ο Hobi και ο Yoongi άρχισαν να φωνάζουν στο μέγιστο.

***

"Είναι τα παιδιά σου ένταξει;"ρώτησε ο PD-nim, κοιτώντας τον Namjoon με μια ανήσυχη έκφραση.

Ο Namjoon απλώς αναστεναξε. "Πίστεψε με, είναι τόσο καλά όσο ποτέ."