Jeon Jungkook:

Nigdy. Nie. Spodziewałbym. Się. Że. Ta. Gwiazdka. Może. Być. Jeszcze. Bardziej. Wyjątkowa.

Uwierzcie mi, że jedyne czego oczekiwałem od Jimina to była jego obecność przy wigilijnym stole i jego uśmiech. Nic więcej. A on dosyć, że wydał pewnie mnóstwo pieniędzy na buty to jeszcze zrobił coś czego po nim w ogóle się nie spodziewałem. Przez myśl mi nie przeszło, że kiedykolwiek będzie skłonny zrobić coś takiego! Nigdy nie wymagałem od niego tego i nie chciałem wymagać, ale nie powiem. Była to bardzo przyjemna i wyjątkowa niespodzianka. Pewnie i dla mnie, i dla niego.

Ale nie mogłem odpuścić Somin, że nagadała takich bzdur. Rozchoruję się, bo Jimin nie połknął mojej spermy? Naprawdę? Czy ona ma jakieś chore fantazje z nami w roli głównej i chciała zobaczyć jak mój kotek to połyka? Chociaż, hehe. Mleczko i kotek, co nie? Ale nie! Mimo że po mnie nie było tego widać, ale byłem na nią wściekły i chciałem sobie to koniecznie wyjaśnić, więc to było raczej oczywiste, że następnego dnia moje stopy powędrowały do jej domu. Jimin postanowił pójść sam na grób swojej babci, a ja uszanowałem jego decyzję. Tylko poprosiłem tatę, żeby zawiózł i odwiózł Jimina na cmentarz oraz do domu z powrotem.

- Chcę cię powiadomić, że wchodzę i nie obchodzi mnie to, czy jesteś naga, czy nie - oznajmiłem, stojąc przed drzwiami od pokoju mojej przyjaciółki. - Cześć idiotko.

- Cześć, Kook. - westchnęła ciężko, przecierając zaspane oczy dłońmi. - Co tak wcześnie mnie nachodzisz? Stęskniłeś się?

- Wcześnie? - parsknąłem śmiechem. - Jest trzynasta. Nie stęskniłem się, przyszedłem cię opieprzyć i to tak srogo.

- Co znów zrobiłam? - wywróciła gałkami i lgnęła na swoje łóżko brzuchem.

- Coś ty nagadała Jiminowi na temat robienia lodów, co? - spytałem, siadając na materacu i kopnąłem ją nogą. - Jesteś idiotką.

- Nie gadaj... Zrobił ci loda?! - krzyknęła głośni, podnosząc się do siadu. Czy ona chciała by cały świat się o tym dowiedział?! - Mów swojej przyjaciółce najlepsiejszej pod słońcem jak było.

- Nic takiego nie powiedziałem - mruknąłem. - Po prostu się pochwalił, co takiego się dowiedział. Naprawdę? Kurwa, jak mogłaś mu powiedzieć, że jak nie połknie spermy to się rozchoruję?

- Kotki lubią mleczko, Kook. Poza tym nie wiedziałam czy by ci twarzy nie opluł, gdyby mu nie zasmakowało. Do teraz muszę przepraszać Hoseoka.... - wymamrotała, kopiąc mnie w udo. - Czyli jednak nie skorzystał z mojego pomysłu o daniu ci naturalnej zapłaty, hm?

- To ty mu dałaś ten pomysł? - spojrzałem się na nią z niedowierzaniem. - Ty idiotko. Jesteś chora na mózg.

- Nie domyśliłeś się? - wymruczała, unosząc brew. - Zrobił ci tego loda czy nie?

- Posrało cię - parsknąłem, kręcąc głową. - Oczywiście, że zrobił. Za bardzo mu namieszałaś w głowie. A ja mam przez ciebie wyrzuty sumienia.

- Ugh, Jungkook. Nie rozumiesz, że zbliżyło cię to do niego?

- Rozumiem, ale nie możesz mu dawać takich pomysłów, czaisz to? - zmarszczyłem brwi niezadowolony. - On cię posłucha. Bo ty się znasz. Na przykład z tym połykaniem spermy.

- Kook w takim tempie to będziesz się z nim bzykał dopiero na pięćdziesiątą rocznicę. - wywróciła oczami. - Musisz go do siebie przyzwyczaić, rozumiesz? Zacieśnijcie więzy zanim będzie za późno.

- Okej, ale już nie dawaj mu takich rad, bo się biedak zawstydził strasznie potem - szturchnąłem ją ramieniem. - Jasne?

- Spoko, ziomek. - zaśmiała się cicho. - A teraz mów jak było.

- Za karę nic ci nie mówię - wzruszyłem ramionami, opierając się o ramę jej łóżka. - Żyj w słodkiej niepewności.

- Twoja strata. Jiminowi nie będziesz mógł fanboyować. - uśmiechnęła się chytrze.

- No ale co ja ci mam powiedzieć? - spytałem zrezygnowany. - Uświadom mnie.

- Powiadom mnie jakie są twoje wrażenia.

- No to było na pewno coś nowego... - powiedziałem niepewnie. - I przyjemnego. Zdecydowanie. Zadziwiającego też.

- Mój mały chłopiec dorasta. - złapała mnie za policzki.

- Mały? - uniosłem brew, zabierając jej dłonie z mojej twarzy. - Przypominam ci, że jestem od ciebie wyższy.

- Ale mniej doświadczony. - przeciągnęła się. - Uprawiałam seks dwa dni temu, a ty?

- Nie widzę żadnego powodu do wstydu z tym, że nie uprawiałem jeszcze seksu - westchnąłem. - Jesteś bardzo ograniczona.

- Dzięki, przyjacielu. - wystawiła mi język. - A powiedz jak ci się układa z Jiminem?

- Wspaniale - uśmiechnąłem się pod nosem. - Robię wszystko, żeby się jak najwięcej uśmiechał i to mi wychodzi.

- To... co z tym chłopakiem, o którym mi ostatnio pisałeś? Jest z nim teraz?

- Nawet mi o nim nie mów - zacisnąłem wargi, kręcąc głową. - Czułem się tak źle, kiedy widziałem, że Jimin się przez niego tak uśmiechnął... Ale nie jest z nim teraz. Jest na cmentarzu u babci.

- Tryb zazdrosnego Jungkooka. - poklepała mnie po ramieniu. - Wiesz, że Jimin cię kocha? Nie jest powiedziane, że każda ozoba do jakiej się uśmiechnie zaraz wyzna mu miłość.

- Wiem, że mnie kocha, ale to trudne - spojrzałem się na nią przybity. - Jestem cholernym zazdrośnikiem...

- Jimin tobie robił dobrze ustami czy tamtemu chłopakowi ze sklepu? - westchnęła, pstrykając mnie w nos. - Jungkook, zajmij się relacją twoją i Jimina. Nikt inny się nie liczy. Ty go kochasz, a on ciebie. Nie widzę, żebyś musiał mieć jakieś podstawy do zazdrości. Jimin tylko się do niego uśmiechnął. A to dobrze, bo to znak, że jego nieśmiałość odchodzi w zapomnienie.

- Masz rację - objąłem ją ramieniem. - Czasami masz przebłyski inteligencji. Dzięki za poradę.

- Zamknij się, Jeon, bo stracisz swoje króliczek zęby. - zagroziła rozbawiona. - W ogóle muszę cię o czymś ciężkim poinformować.

- Wpadliście z Hoseokiem? - mój wzrok zmienił się w zrezygnowany. - Mówiłem, żebyście uważali...

- Kurwa, Jungkook, nawet tak nie żartuj, chłopie. - uderzyła mnie w tył głowy. - Hoseok złamał sobie rękę.

- Nie żartowałem - syknąłem, zaraz pocierając tamto miejsce. - Usiadłaś na nią czy co się stało?

- Ale z ciebie dupek. Jak Minnie z tobą wytrzymuje? - prychnęła pod nosem. - Pytasz się w jaki sposób złamał, a nie boisz się, że Jimin przez to wystąpi sam, bo jeden z tancerzy do tła nie może wystąpić

- Cholera, faktycznie - przegryzłem wargę, zastanawiając się co teraz. - Może ktoś z naszej szkoły będzie w stanie go zastąpić?

- Ja bym mogła, ale nie zdążę się przebrać. - oznajmiła, wzdychając cicho. - Ponoć dyrektor wie już o wypadku i szuka kogoś na miejsce Hoseoka.

- W razie co to spróbuję kogoś znaleźć - poklepałem ją po głowie. - Życz mu zdrowia ode mnie, bo pewnie na próbach się nie zjawi już.

- Oczywiście, że się zjawi. Chcę to podziwiać. - zaśmiała się cicho. - Czy ty się ze mną żegnasz? Lecisz już do swojej księżniczki?

- Jeszcze trochę z tobą posiedzę, wiedźmo - westchnąłem. - Jakiś czas się nie spotykaliśmy, więc czas to nadrobić. Chociaż troszkę.

- Odwiedzasz mnie teraz tylko wtedy, gdy nie ma z tobą Jimina. Wpadnij kiedyś z nim. - powiedziała niezadowolona. - W końcu zapewniła wam niezapomniane święta.

- Aha - pokiwałem głową. - Kiedyś wpadnę. O to się nie martw.

- Jak ty nie wpadniesz to sama was odwiedzę. - uśmiechnęła się triumfalnie. - A z tego co wiem twoi rodzice są teraz częściej w domu.

- No mówię, że wpadnę, ale te święta chcę z nim spędzić, okej? Może na sylwestra do ciebie wpadniemy - stwierdziłem. - Ale nie ma imprezy. Dla Jimina to byłoby za dużo.

- Sylwester bez imprezy... Jungkook, jesteś zdrowy? - dotknęła mojego czoła.

- Nie mówię, że małej może nie być, ale nie chcę, żeby uczestniczył w dużej. Powoli, Somin.

- Uh, a miałam taki zaciesz za powtórkę z zeszłego roku. - westchnęła ciężko. - Pamiętasz kaca na drugi dzień?

- Pamiętam - skrzywiłem się. - Najgorsze co mnie w życiu spotkało.

- Ale impreza i tak była zajebista. Ludzie chcą powtórki, Kook. Nie możesz jakoś przekonać Jimina?

- Porozmawiam z nim, może będzie chciał spróbować - stwierdziłem. - Kto wie.

- Tylko nie mów mu na razie o wypadku Hoseoka. Nie dość, że stracił rodzinę to jeszcze ten incydent. Kotek się złamie.

- Nie powiem mu - przytaknąłem. - Dowie się na imprezie najwyżej.

- Okay. - zaśmiała się. - Może się gdzieś przejdziemy, co?

- Może pójdziemy do Jimina na cmentarz? - zaproponowałem. - Ale najpierw do jakiegoś marketu i kupię mu coś słodkiego.

- Kup mu pocky. Miał dziś ochotę, bo pisałam z nim chwilę. - zaśmiała się cicho, wstając z łóżka. - Koniecznie truskawkowe.

- To kupię kilka opakowań, ty też dostaniesz - przeciągnąłem się. - Jednak jesteś moją siostrą tak prawie, więc też ci kupię.

- Nie kupiłeś mi prezentu na gwiazdkę, zgadłam? - posłała mi kpiący uśmiech

- Jeszcze nie - przyznałem. - Wybieranie dla ciebie prezentu graniczy z cudem.

- Dasz mi kasę to się ucieszę. - narzuciła na swoje ramiona sweter. - Idziesz?

- Nie dam ci kasy, znajdę coś - przewróciłem oczami, wstając ociężale z łóżka. - Idę.

- To rusz się. Zaraz słońce zajdzie. - westchnęła. - Chociaż... Lubię cmentarz nocą.

- Nie kłam, srasz w gacie jak przechodzimy tamtędy - zaśmiałem się głośno, a ona uderzyła mnie w ramię przez co mój śmiech przybrał na głośności. Ona to była jednak czasami głupia jak but.

---------------------

Hellow ^^ 

Jak tam rozdzialik, kochani?

Do następnego, ludziki ^*^