harry'yi bir haftadır görmüyordum ve buna kesinlikle tahammül edemiyordum. onu tekrar yanımda istiyordum. durmasını ona hiç söylememeliydim.

"baban gerçekten iyi anlaştığımızı düşünüyor. ki bu da iyi bir şey değil mi?" pansy'nin sesi beni düşüncelerimden geri getirdi.

yavaşça başımı salladım. "ama birlikte olduğumuz hakkında yalan söylediğimizi öğrenirse bana kızmasını istemiyorum. bir hayal kırıklığı olduğumu düşünecek"

seslice iç geçirdi ve konuşmadan önce saçını at kuyruğu topladı. "eğer kendin olduğun için bir hayal kırıklığı olduğunu düşünüyorsa o zaman o iyi bir baba değil, değil mi?"

"ama olduğum şey bir günah, pansy"