Chapter 19: Daybreak

Liwanag mula sa araw ang gumising sa akin. Sinubukan kong gumalaw pero parang may nakadagan ata sa aking tiyan. Hinawi ko ang kulay puting comforter na nakatabon sa aking katawan upang makita kung ano ang nararamdaman kong mabigat na bagay.

Halos manlaki ang aking mata nang makita ang isang brasong nakadagan ngayon sa aking tiyan. Mabilis kong tinagilid ang aking ulo upang makita kung sino itong nasa aking tabi. I don't even need to guess who is it. Natutulog na mukha kaagad ni Damien ang sumalubong sa akin.

My chest is thumping so fast. Gusto ko nang umalis pero ayaw kong istorbohin ang natutulog na si Damien. Gumalaw siya nang sinubukan kong alisin ang pagkakahawak niya sa aking bewang pero mas lalo lamang itong humigpit.

Napalunok ako. What do I do? He doesn't seem to be waking up. Anong oras ba kasi siya natulog kagabi? Nagising kaya siya nung kumuha ako ng tubig kagabi?

Inabot ko ang aking cellphone na nakapatong sa nightstand at tinignan ang oras. Kaagad akong napaupo nang makitang 9:30na ng umaga. Shit. I'm late!

Sinubukan ko muling kumawala sa hawak ni Damien pero imbis na pakawalan ako ay hinila niya ako papalapit sa kaniya dahilan kung bakit muli akong napahiga. He pulled me closer to him to the point that our faces are only a few inches apart.

His eyes are half open meaning that he just woken up. Narararamdaman ko na ang pagpula ng aking mukha dahil sa lapit namin sa isa't isa.

"Hmm.Why are you such in a hurry?" his voice was hoarse.

I was taken aback because of his morning voice. I can't deny that it was so freaking attractive.

"I'm late for class, Damien." I whispered.

He looked at his wrist watch. Nang makita kung ano na ang oras ay pinasadahan niya ng kaniyang kamay ang kaniyang buhok. Ang buong akala ko ay tatayo na siya pero laking gulat ko nalang nang muli siyang humiga. Ang pagkakahawak niya sa aking bewang ay hindi nawawala at tila hinihila pa ako upang lumapit sa kaniya.

"Come on. Let's sleep some more shall we? We're already late anyway." aniya sabay pikit ng mata.

Mabilis akong napahawak sa kaniyang braso nang hindi inaasahan ang paglapit niya ng kaniyang mukha sa aking leeg. I can feel his heavy breaths in my neck. Parang tumayo lahat ng balahibo ko nang mapagtanto kung gaano na kalapit ang aming mga katawan.

"Damien..." I tried calling him pero hindi siya nakikinig.

"I know you're awake." I called again but he remained silent. This guy really.

"Smells good..." he ignored what I said. Mas lalo lang niya hinigpitan ang pagkakahawak sa akin.

I know damn well how fast my heart is beating right now. And I'm afraid that he can hear it.

"Hey, you're not listening." tawag ko.

"I am..." damn that hoarse voice again.

Alam kong hindi naman niya ako pakikinggan kaya hindi na ako umimik pa. Anong oras ba kasi siya natulog kagabi? Siguradong nagising iyon nung bumalik ako rito pagkatapos kumuha ng tubig. Did he did something else or he just went straight here?

Whatever it is I need to go. My plan is to wake up early and leave this place immediately but here I am late in class with a sleeping vampire beside me. How great is that. Note the sarcasm.

Hinawi ko ang buhok ni Damien na tinatabunan ang kaniyang mata. "Damien, I really need to go."

Muli niyang minulat ang kaniyang mata. Nagtama ang aming tingin. It lasted for a few seconds before he decided to finally let go of me. Nauna siyang tumayo at ngayon ko lang napansing wala pala siyang suot pang itaas. I immediately looked away. I heard him chuckle because of my reaction.

"You've already seen my body. Why suddenly acting shy?" may panunuya sa kaniyang boses.

Gusto ko sanang sumagot pero baka humaba lang ang usapan namin at baka mapunta pa sa iba ang usapan. Tumayo na ako at nagmartsa papalabas ng kaniyang kwarto nang hindi siya tinitignan.

Ramdam ko kaagad ang gutom pagkalabas palang ng bahay. Tumingin ako sa bintana at nakitang wala na ang ulan. Dumiretso na ako sa kusina upang maghanap ng makakain. Binuksan ko ang ref at maraming laman iyon na pwedeng lutuin. But I don't know how to cook so I just grabbed a loaf of bread and a blueberry jam that I found.

Habang naghahanada ng tinapay ay saka lamang dumating si Damien. Hindi man lang niya inabalang suklayin ang magulo niyang buhok. Nagkakamot pa ng batok sabay hikab na lumapit sa akin. Base sa kaniyang itsura ay halatang napilitan lamang siyang gumising.

"Look, if you're still sleepy pwede ka namang bumalik sa pagtulog." sabi ko habang nagspe-spread ng blueberry jam sa tinapay.

Hindi siya sumagot. Inabot niya ang silya na nasa aking tabi at umupo roon. He rested his chin on his hand while watching me prepare my food.

"What are you doing?" taka kong tanong. Hindi tuloy ako makapokus sa ginagawa dahil nanunuod siya.

"Watching you prepare you're breakfast?" sarkastiko niyang sagot.

Parang gusto kong tusukin ang mata niya ng bread knife na hawak ko dahil sa naging sagot niya. Pasalamat nalang siya ay hindi ko ginawa.

Hindi na ako nakipagaway pa at hinayaan nalang na panoorin niya ako sa aking ginagawa. Dahil nandyan narin naman siya ay ginawan ko na rin siya ng tinapay.

Tinanggap niya ito habang umupo na ako at nagsimula na ring kumain. Silence envelops us while we were eating. Busy si Damien sa kaniyang phone at halata sa kaniyang mukha ang pagkairita habang nakatingin dito.

"Mom wants me to go back to the palace." bulong niya. "She's making everything a big deal. Now she wants me to fix the mess she started."

Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niya kaya hindi nalang ako nagsalita. I can hear frustration from his voice. He really doesn't have a good relationship with his mom. Halatang palagi silang nag aaway.

Now I wonder if Damien also have a good relationship with his Dad. Hindi ko pa nakikita ang dad niya pero base sa naririnig ko ay mas istrikto pa ito kaysa sa kaniyang ina. Hindi ko alam kung maganda ba ang relasyon nila sa isa't isa dahil lagi namang nasa ibang bayan ang dad niya.

"I just had a great morning now its fucking ruined." his brows furrowed after reading something in his phone.

Maya maya ay nag ring ang kaniyang phone senyales na may tumawag. Nang makita kung sino ang tumawag ay kaagad naman niya itong sinagot.

"What?" irita niyang sagot. "Tell her that if she ask me that one more time I will rip her mouth apart." nakinig pa siya ng ilang segundo sa kausap niya sa kabilang linya bago muling sumagot. "Fine.... I know. Wait for me there. Fucking annoying." iyon ang huli niyang sinabi bago ibinaba ang tawag.

Pinasadahan niya ng kaniyang kamay ang kaniyang buhok bago sumandal sa silya. Hinilot hilot niya ang kaniyang sintido at tila pinapakalma ang sarili.

"Who is it?" tanong ko.

"Cirrus. My mom kept bothering him to make me go back to the palace." sagot niya ng hindi tumitingin sa akin. Tumango tango lamang ako habang tinatapos ang aking kinakain.

"Why do you hate you're mom?" huli na ng marealize ko kung ano ang aking sinabi.

Stupid, Celestia. Out of many questions ay bakit iyon pa ang tinanong mo?

"She's annoying. She always wanted to get what she wants. She wants me to follow her stupid fucking rules. She can only shut her mouth when dad is around." he answered. Looks like he doesn't mind me asking about her mom.

Hindi ko tuloy mapigilang mapaisip sa kaniyang sinabi. Napatitig lamang ako sa hawak hawak kong tinapay. I suddenly remembered my mom.

"Even so, you should listen to you're mom, you know. Hindi mo alam na baka iyon na pala ang huli mong pag-uusap sa kaniya." sabi ko.

Narinig ko ang paggalaw niya sa upuan. "That's great then. She can die for hell I care."

Mabilis akong napalingon sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi. Mabilis na dumapo ang palad ko sa kaniyang mukha. A tear dropped in my face. Halata sa kaniyang mukha ang gulat dahil sa biglaan kong pagsampal sa kaniya.

"How could you say that to your mom?" tanong ko habang hinahayaan ang pagbuhos ng aking mga luha.

Paano niya nasasabi ang mga salitang iyon? That he wouldn't care even if her mom would drop dead infron of him. He's saying that he would rather be happy than sad if that time comes. Ni hindi ko nga kayang maimagine ang mga salitang iyon sa ina ko.

He should be greatful that his mom is still alive and cares for him. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit galit na galit siya sa kaniyang ina pero hindi niya dapat pagsalitaan ng ganon ang kaniyang ina. There is no mother that doesn't love their child. Iyan ang itinuro ng ina ko sa akin. My mom might be angry at me sometimes but most of them are my fault anyway. Hindi ko kayang sabihin ang mga salitang sinabi niya sa ina ko.

He doesn't know how lucky he is that his mom is still alive and kicking. The only person that cares for me left me. Ang tanging tao na kasama at kasangga ko sa buhay ay iniwan ako. Kung pupuwede lang ay gagawin ko ang lahat para makasama ko lang siya muli.

Sinusubukan kong pawiin ang mga traydor kong luha. Hindi ko talaga kayang kontrolin ang emosiyon ko kapag ina ko na ang pinag-uusapan.

Lumapit sa akin si Damien at tinulungan akong pawiin ang aking mga luha. His face is filled with confusion. Tila hindi alam kung bakit ako biglang umiiyak.

"Hey, did I say something wrong?" tanong niya habang pinapahid ang aking mga luha.

Nang hindi ako sumagot at hinawakan niya ang magkabilaan kong pisngi at pinaharap sa kaniya.

"Look at me. May sinabi ba akong masama? Tell me, Celestia. I don't want to see you crying." kita ko ang pula sa kaniyang pisngi dahil sa naging sampal ko kanina.

Umiling ako. "Nothing. It's just that I don't like where our conversation is going. I get emotional when we talk about mothers. Naalala ko kasi ang aking ina."

His face is still visible with confusion but he just kept caressing my cheeks. Wiping all of my remaining tears.

"I don't get it but okay, let's stop talking about my mom. Just stop crying." aniya.

I don't want him to see this weak side of me but I can't help it. Ayaw ko lang talaga na makarinig na pagsalitaan ng masama ang kanilang ina. Lagi ko kasing naalala ang ina ko. And I get emotional whenever I think of her.

To get out of the awkward situation ay napagdesisyunan ko nalang na maligo na upang makapaghanda na. I stopped crying so Damien let me. Pagpasok sa banyo ay nakita ko kaagad ang mga nakatiklop kong damit kagabi. Tinignan ko ito at nakitang bagong laba ito.

Since when did my clothes become clean? I don't remember washing them last night.

Hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin at nagpatuloy nalang sa pagligo hanggang sa natapos ako. Mabilis lang akong natapos at nagpatuyo kaagad ng sarili. I wore my clothes that I also wore yesterday. Bagong laba naman iyon kaya walang problema. Though, I wonder why.

Pagkalabas ko ay siyang paglabas din ni Damien sa kaniyang kwarto na nakaayos na. He wore his usual look. Dark green t-shirt and his famous black leather jacket. A black jeans and a classic black shoes. Of course, hindi mawawala ang sunglasses niya na nakasabit sa kaniyng tshirt.

Kaagod kong naamoy ang kaniyang pabango. It smells good and it definitely suits him well.

Umiwas ako nang tingin ng lumingon siya sa akin.

"Did you washed my clothes?" tanong ko.

He nodded. "Yeah, when I woke up around 3 last night, I figured out that you don't have anything to wear so I washed your clothes."

I don't know why I'm suddenly feeling embarrassed right now. So he really did washed my clothes last night. So he probably also saw my undies. Wala namang problema roon pero hindi ko lang maiwasang mahiya.

Napansin ko ang isang hibla ng kaniyang buhok na nakatayo kaya wala sa sarili akong lumapit sa kaniya at tumingkad upang ayusin ito. I brushed his hair the way I wanted to at huli na nang marealize ko kung ano ang aking ginawa. He was staring straight at me.

Mabilis akong umatras. "Sorry, nakatayo kasi iyong hibla ng buhok mo—"

I wasn't able to finish my sentence when he suddenly dragged me towards him and clashes his lips onto mine. Hindi ko magawang makapag-react dahil sa biglaan niyang ginawa. I wanted to pull away but my mind is betraying me. Gumalaw ang kaniyang bibig. My mouth followed the rhythm of his lips. Napapikit ako dahil sa sensasyong naramdaman.

I need to pull away but damn his kisses is just too hypnotizing. Napahawak ako sa kaniyang balikat upang humingi ng suporta. I feel like I will fall if I don't cling to him even though he is already holding me.

I don't know why I got dissapointed when he suddenly pulls away. Parehas kaming hingal na hingal na nakatitig sa isa't isa. None of us wanted to break the eye contact pero ako na ang lumihis ng tingin.

This is bad. Really bad. I was really thankfull that he pulled away from the kiss. Kasi hindi ko alam kung ano na ang mangyayari kung tumagal pa iyon. I hate my mind for betraying me but I hate myself more for being unsatisfied that the kiss only lasted for a minute.

Have I gone mad? Hindi naman ako ganito dati. This is all because of this mischievous vampire infront of me. He's the reason why I am acting like this. He is making me question myself.

He licked his lips like he just ate something delicious. And I want to curse him because of that. This guy really knows how to shaken me.

Tinulak ko siya upang mawala ang pagkakahawak niya sa aking bewang. Tumikhim ako at umiwas ng tingin. I wanna slap myself for being carried away. Hindi ko dapat ginawa iyon.

"Sweet."

Napalingon ako kay Damien na ngayon ay nakahawak sa kaniyang labi.

"Huh?" tanong ko.

"You're lips taste sweet. Like cherry." aniya at nauna ng lumabas ng cabin. I even saw his smirk face before going out.

Pulang pula ang mukha ko dahil sa kaniyang sinabi. Does he even know what did he just said? I bet I look like a tomato now because on how red my face looks right now.

I shookt my head. I shouldn't be acting this way. He probably say that to his women. Hinding hindi niya ako madadala sa mga salita niya.

Sinigurado ko munang wala na ang pula sa aking pisngi bago lumabas ng cabin. Nakita ko siyang nakasandal sa kaniyang pulang kotse. He's looking at me while his hands are on his pocket while waiting for me.

Damn you, Damien. I really want to curse you. Gusto kitang murahin dahil sa ginagawa mo sa akin. But I can't deny how good he looks while leaning on his red car while waiting for me, but I want to curse myself more for thinking how hot he looks for doing the bare fucking minimum.

Dammit, Celestia. You're screwed.

To be continued...