Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Capítulo 9

_A todas estas..._ Dice Sander mientras conducen _¿Cómo te llamas?_ y me mira.

Yo lo observo y trago grueso.

_Alisson_ Respondo _Alisson Moort_

_Bonito nombre... Entonces Alisson, ¿Por qué vives con Alex Watson?_

_Eso no te importa, Sander_

_Estrellita, tranquila, debes aprender a confiar en mi_

_No tengo ninguna intención en confiar en ti, además, no tengo menos algún motivo_

_¿No te agrado?_ Pregunta deteniéndose frente a la casa de Alex.

_Para nada_ Digo abriendo la puerta del auto.

_¿Por qué no?_ Pregunta sosteniéndome del brazo _¿Solo porque tú mejor amigo y yo no nos llevamos bien?_

_Exacto_

_Alisson, que él haya tomado sus decisiones no significa que tu vayas a tomar las mismas, creo que tienes la suficiente capacidad de tomar tus propias decisiones, no veo maduro que él te prohíba ser mi amiga solo porque me detesta_

_Alex no me está prohibiendo nada, es mi decisión, no conozco nada de ti Sander Murtis y no me interesa conocerlo. Y con todo respeto te voy a agradecer unas cosa, uno, es mejor que te alejes de mi porque no quiero crear inconvenientes, dos, no vuelvas a atreverte a hacer algo como lo que hiciste hoy de meterme a tú auto ajuro y tres, si coincidimos en un lugar, ignorame como yo también lo haré, porque de verdad no entiendo qué intenciones tienes y tú presencia me da muy mala espina, entonces, gracias por traerme a mi casa, pero hasta aquí...

_¡Alisson!_

Mierda, Alex.

Veo como Sander sale del auto y llega hasta mi puerta.

_Vine a traerla a casa, estaba sola, llorando y acababan de golpearla, creo que deberías de cuidar más a tú "amiga"_ Dice Sander y me toma de la mano ayudándome a salir del auto como si yo no supiera, me suelto de su agarre y me coloco a un lado de Alex.

_Pensé que te había quedado bien claro que aquí no quería volver a verte_ Dice Alex con rabia.

_No he venido por gusto, la vi así y pensé que sería bueno que estuviese en tú casa_ Dice y me guiña un ojo.

_¿Qué mierda le hiciste? Si te atreviste a tocarle un solo cabello te juro que...

_¡Basta, Alex! Me sentía un poco mal y Sander solo fue amable, es todo_ Le digo interrumpiéndolo.

_¿No te hizo nada?_ me pregunta.

_No, solo fue amable y me compró una malteada_ Le hago saber, no sé con qué intención, debo decir, a veces sin pensarlo, arruino todo.

Veo como Alex presiona los puños.

_¿Quién te golpeó?_ Pregunta después.

_Nadie_ Respondo.

_Yo también le hice esa pregunta y no quiso responderme_ Dice Sander.

_¡Callate, infeliz!_

_Mira Alex...

_No, mira tú y escuchame muy bien, a mi puedes joderme todo lo que quieras, decirme lo que sea pero a Alisson no te atrevas a tocarla y te lo diré una vez más, jamás, pero jamás, vuelvas a acercartele_

_Es un chica hermosa, Alex, no podrás cuidarla siempre porque justo ahora sé cuál es tú plan y qué es lo que pretendes, te conozco y créeme que ya me dejé de eso, si quiero hablar con Alisson lo haré, si quiero acercarme a ella lo haré, no eres nadie para prohibírmelo_ Dice Sander y cierra la puerta del copiloto.

_Te estás metiendo dónde no debes, Sander, creo que sabes que mi paciencia es poca_

_Quiero que explotes, así sabrán quién eres de verdad_

Nos da la espalda y se dirige al asiento del piloto, abre la puerta y se despide de mi con un guiño, acelera el auto y se marcha.

Yo sin más me dirijo a la entrada de la casa, en lo que entro completamente escucho el portazo de Alex y me enfrenta.

_¿Cómo es posible que andabas con él, Alisson?_ Pregunta molesto.

_¿Cuál es el problema? Tus enemigos no tienen que ser los míos, no tengo ni siquiera amigos Alex y no voy alejar a las persona que quieran acercarse por fin a mi_

_Él se acerca a ti solo para molestarme_

_Claro, porque tú siempre quieres ser el centro de atracción para todo, todo tiene que girar y centrarse en ti, solo porque eres Alexander Watson, ¡Pues no! Creo que tengo derecho a escoger por mi, a quién quiero de amigos y a quien no, me he estado aferrando a ti por años Alexander y la única que ha salido jodida soy yo_

_¿De qué hablas, Alisson?_

_De que estoy cansada de ser tú maldita mejor amiga, la pequeña, la frágil, la estúpida que quedó prácticamente huérfana y desde ese momento empezó a vivir tú vida y no la de ella, que desde ese momento solo acate tus decisiones y las seguí, tengo muchísimo que agradecerte pero por tú culpa no tengo más que mis dos amiga Belén y Sofía y es porque no se les moja las bragas cuando te ven, de resto todas me odian por vivir aquí contigo y ningún chico se me acerca, ¿Sabes por qué? ¿No? Pues yo tampoco lo sé, pero me siento despreciada y de verdad lamento ser una carga para ti, de verdad yo pensé que esto era algo sincero, que esto era algo mutuo, que era algo de verdad, pero no, Alex...

_Alisson, no te entiendo, ni siquiera sabes lo que dices, estás muy alterada, debes de tranquilizarte, te buscaré un vaso de agua y...

_¡A la mierda el agua! ¡No! Todo lo que estoy diciendo es verdad. A partir de ahora haré mi vida sola, tomando mis propias decisiones, tendré una vida social y estaré bien, ya no dependeré de ti, Alex, ya no, a la mierda tú maldita lástima, si hubiese sabido que me habías visto así toda la vida, me fuese alejado de ti desde el primer día, ¡Te odio, maldición!_

Subo la escaleras y me encierro en mi habitación, me tumbo en la cama y empiezo a llorar, ¡Qué mierda! Como si en toda mi vida no hubiese llorado bastante, ojalá me secara de una maldita vez.

Joder, debo dejar de decir tantas groserías ¡Pero a la mierda! No puedo ni conmigo misma, mi mente es un sin fin de momentos y malas palabras.

No puedo con esto, no soy tan fuerte.

***

No sé qué hora es, pero estoy sentada en el suelo, con mis brazos apoyados a la cama y mi cabeza hundida en mis brazos, no he dejado de llorar, sé que han pasado horas, tengo la garganta seca y me duelen mucho los ojos, sin embargo, mis lágrimas siguen saliendo sin esfuerzo.

_Alisson_ Escucho su tierna voz.

Maldito.

_Voy a entrar ¿Okey?_

Escucho como mete la llave en la cerradura, la gira y la puerta se abre, siento un ligero viento acariciarme y se va cuando cierra la puerta.

Escucho sus pasos hasta mi y se sienta en el suelo a mi lado, me coloca la mano en la espalda y me acerca a él, sorbo por la nariz y saco la cabeza de mis brazos y los dejo caer a mis lados. Alex me gira con delicadeza y me coloca frente a él.

Mantengo mi cabeza gacha pero él la levanta con el dedo índice, peina de poco mi cabello colocándomelo hacía atrás, despejando mi rostro completamente.

Debo de estar hecha un desastre.

_Pequeña...

_Yo...

_No, no he dejado de pensar en todas las cosas que me dijiste, de verdad lo siento mucho si tuve que ver con algo, pero quiero que me digas bien, hay cosas que entendí pero créeme que no sé cómo relacionarlas, sólo quiero que me expliques, lo necesito, odio verte de esta manera Alisson, me mata, habla conmigo, te lo pido_ me dice tomándome de las manos.

_En el instituto me encontré a Verónica, no sé qué hacía allí si ya se graduó...

_Será la entrenadora de las animadoras_ Dice él.

Con razón.

_Estaba en el baño y ella entró con sus dos amigas, me empezaron a decir cosas fea de mi y de ti, que ahora no estarás para defenderme y esas cosas, que...

_Dime_

_Que ustedes después de tener sexo empezaron a hablar de mi y tú le dijiste que estabas conmigo y me dejabas quedarme aquí en tú casa porque me tienes lástima, que siempre me has tenido lástima, que por eso soy la única chica que nunca has tocado a pesar de que vivo bajo el mismo techo que tú y que nunca podrías decirme algo lindo porque soy repulsiva... ¿Por qué, Alex? ¿Por qué hiciste eso? ¿Por qué me tenías tanta lástima? ¿Has sentido lástima desde la primera vez que me viste? Es que es obvio, un hombre como tú tan liberal, popular, con tantas chicas detrás de él, ¿Ibas a escogerme justamente a mi? Yo que no tengo nada y no soy absolutamente nadie, era algo lógico, pero te quise y te agarré un cariño inmenso porque te creí sincero, hubieron dudas pero te creí sincero, después de más de 10 años, pasa esto_

_Aliss...

_No...

_Escuchame ahora tú a mí, joder_ Dice mirándome a los ojos _Jamás hablaría de ti con nadie y muchos menos con ella, muchas veces me preguntó el por qué justo tú vivías conmigo en mi casa, pero jamás, jamás le respondí nada, nadie tiene por qué saber de mis cosas y mucho menos de ti que eres alguien tan importante para mi. Nunca, Alisson, nunca he sentido lástima por ti ni por nadie y siento que nunca lo tendré, aprendete eso, disculpame porque por mi culpa siempre viven diciéndote cosas, siempre te insultan y te hacen sentir mal, de verdad disculpame, lo siento mucho, mañana mismo hablaré con Verónica, no tiene derecho a poner palabras en mi boca que yo jamás he dicho_

No digo nada, solo agacho la cabeza, pero él se acerca más a mi y acuna mi rostro en sus manos.

_¿Me crees verdad? Pequeña nunca haría algo para lastimarte, te quiero mucho y al contrario de eso, quiero protegerte, quiero que estés bien, ¿Acaso no te lo he demostrado? He sido transparente contigo en ese ámbito, no vuelvas a dudar de mi de esa manera, por favor_

Mis lágrimas salen y siento que hago un puchero.

Me odio.

_Vamos, peque, ¿Me crees?_ Me vuelve a preguntar.

Yo asiento.

_Dilo_

_Te creo, Alex_ Digo con la voz temblorosa.

_Eres una tonta_ Dice sonriendo _Entras toda desatada diciendo esas cosas, me ibas a volver loco, ¿No te vas a ir verdad?_

_Ni siquiera tenía a dónde irme_ Digo sonriendo.

_Ven acá, dame un abrazo_ dice y sin pensarlo me abalanzo hacía él y lo abrazo, él me arropa con sus grandes brazos y me da un beso en la coronilla.

Hace que me arregle bien y quede prácticamente acostada en su pecho, empieza a acariciar mi cabello y mejilla.

_Tienes razón en algo que dijiste, te has aferrado mucho a mi, siempre lo estuviste, pero estos meses mucho más, de verdad ahora que lo mencionaste me pareció que tenías que cambiarlo, debes de aprender a independizarte un poco aunque sea socialmente, quizás salir más, hacer más amigas, escoger tus propios amigos, solo temo a que te dañen Alisson, hay personas muy malas y muchos están entre nosotros sin darnos cuenta, si... Si tu quieres tener una amistad con... Sander, no la voy a aceptar, pero no te lo voy a prohibir, aunque si estaré muy pendiente de ti. No te prohibire nada pero cuando lo haga es porque es realmente malo lo que piensas hacer y espero que confíes en mi y me obedezcas en ese entonces ¿Sí?_

Yo asiento.

_Dilo_

_Está bien, sí_

_Bueno, ¿Tienes algo más que decirme?_

No, sólo quiero abrazarle por el resto de mi vida.

_Te quiero mucho_ Digo casi en un susurro.

A los minutos de él estarme acariciando el cabello, siento como me carga y me deposita en mi cama, me cubre con la manta y...

_No voy a permitir que te dañen, ni que nada te pase y mucho menos que te hagan salir de tú paraíso_ escucho sus pasos alejándose de mi y cierra la puerta.

Yo solo caigo en un profundo sueño.

~•~•~•~•
Holaaaa cielitos, aquí el otro capítulo, amo este tipo de escenas de Alex y Alisson, son tan bellos jajaja.

Espero te esté gustando mucho y me dejes voto y si quieres comentario, es importante para mi 💕🙌

El próximo capítulo será narrado por Alex, hay cosas emocionantes, así que no puedes perdertelo.

Gracias por apoyo, te lo agradezco un montón, ¡Gracias!

Nos leemos pronto 💕

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro