E M P A T
Jimin datang menghampiri aku. Wajahnya nampak sungguh.. Entahlah, aku tak pandai nak baca reaksi muka manusia sebenarnya. Almaklumlah, aku kan pintu.
Ya, Aku tahu korang tak tahu apa yang aku tahu. Dan, aku juga tak tahu apa yang korang tahu. Tapi, aku tahu korang semestinya nak tahu apa yang aku tahu. Salah satunya seperti, sebab-sebab kenapa muka Jimin jadi seperti itu, bukan?
Oh ya, ianya tidak lain, tidak bukan kerana si gadis yang ditinggal oleh pakwenya itu, Maisara Al-Lipas. Kau jangan tanya aku kenapa lipas, sebab aku pun tak tahu. Kau kena tanya author sendiri tentang itu. Mungkin waktu mak dia tengah mengandungkan dia, lipas lah yang selalu menjadi penemannya dimana-mana sahaja.
"Kau tinggalkan Maisara, Kook?" Jimin tanya aku lagi. Aku peliklah dia ni. Dia sepatutnya gembira tau aku tinggalkan si Maisara tu, bukannya persis beruk yang kena tinggal macam ni.
"Hm."
"Kenapa, Kook? Apa salah dia pada kau sampai kau tergamak buat dia macam tu?"
"Tak ada masalah. Cuma, siapa yang suruh dia buruk sangat? Kau pun tahukan, Jim? Aku dah lama bersabar! Semuanya sebab kau aje tau! Kalau tak, dah lama aku tinggal. Itupun aku dah penat nak tengok muka dia hari-hari. Kalau waktu nak makan je, dia muncul depan muka. Terus tak lalulah aku nak makan jawabnya! Aku dah tak boleh, Jim. Kalau kau nak, kau ambik terus. Aku dah tak nak masuk campur."
"Sampai hati kau, Kook. Tak baik kau buat dia macam tu. Selama ni, dia layan kau baik je, kook. Kenapa kau buat dia macam tu?"
"Eh, lantak pi dialah! Sekarang ni, aku nak tidur. Kau, kalau kau syok sangat dekat dia, kau ambik! Aku pun tak kesahlah! Kau patutnya bersyukur tau aku lepaskan dia. Ini untuk masa depan kau juga!"
———
"Haih, kesian kau, Maisara. Maafkan aku."
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro