Gray's Pov

These past few days, Napapansin kung tahimik lagi si Donita tuwing magkasama kaming dalawa. Naba-bothered tuloy ako, iniisip ko baka sa mga sinabi ko sa kanya. Siguro, Hindi ko dapat muna sinabi sa kanya, maslalo sa kalagayan niya ngayon.

"Kailangan ko siguro siyang kausapin sa bagay na yun." Lumabas ako ng bahay para puntahan si Donita sa bahay nila. Paglabas ko, sakto namang palabas siya ng bahay nila at mukhang may pupuntahan yata siya. Hindi niya ko napansin, Hawak-hawak ang baston niya sabay lakad palayo.

"Saan naman kaya siya pupunta? Kung sundan ko kaya?"

Hindi na ako nagdalawang isip at sinundan ko nga siya, sumakay siya ng bus at sumakay din ako sa kabilang bus. Medyo malayo layo din ang byahe, Pagkahinto sa terminal ng mga bus ay bumaba siya at naglakad papuntang park, sobrang daming tao ang nagkalat sa paligid pinipilit kung bilisan ang lakad ko para maabutan ko siya pero agad siyang nawala sa paningin ko.

"Asan na siya?" Pagtatakang tanong ko sa isip ko.

---

Donita's Pov

Nang makarating na ako sa beach. Bigla na lang akong nakaramdam ng isang pakiramdam na hindi ko na dapat maramdaman. Isang malungkot at masalimuot na bangungot na laging nagpapaalala sakin kahit saan man ako magpunta.

"Chicken Head.." I whispered under my breath.

Isang pagtapak sa damuhan ang aking narinig. "Ako ito donita." Nagulat ako sa boses na biglang nagsalita.

"..Gray?" Gulat kung sabi.

"Napakalaki talaga ng impluwensiya niya sayo, Dahil hanggang ngayon hindi mo pa din siya makalimutan. Alam ko naman na hindi ko siya kahit kelan mapapantayan, pero naman donita! yung taong yun ay matagal ng wala. Wag mo sabihing hinihintay mong bumalik ang taong matagal ng patay?!" Ramdam ko ang hinanakit ni Gray sa mga binitawan niyang salita. Ngayon ko lang siyang maramdaman na magalit. Hindi ko alam ang isasagot sa kanya. Marahil ay tama nga siya, Hindi pa din ako nakakapagmove-on.

"I'm sorry Gray. Sorry." Yun lang ang nasabi ko.

"Naintindihan ko.. Ngayon maliwanag na sa akin ang lahat." Sagot ni Gray.

Sumabay akong umuwi kay Gray. Tahimik at walang kibo kaming bumalik sa kanya-kanya naming bahay. Bago ako pumasok nagpasalamat pa ako kay Gray pero hindi pa din siya kumibo.
At naging mas madalas na iyon. Para kaming stranger sa isa't-isa, parang wala kaming pinagsamahan. Hindi ko siya masisisi dahil alam kung nasaktan at pinaasa ko siya. Pero hindi ko din naman ginusto yun, sinabi ko bang umasa siya? Bakit kailangan niya akong iwasan at hindi kibuin? Nasasaktan ako dahil may pinagsamahan din kaming dalawa.

"Donita!" Biglang may humawak sa balikat ko.

"Paul?! Anong ginagawa mo dito sa school?" Boses ni Paul iyon. Hindi ako pwedeng magkamali.

"Hinihintay ka?" Sagot niya.

"Ako?! Bakit? Pano mo nalaman na dito ako pumapasok? Tsaka bakit ka nga pala hindi sumipot sa beach?!" Takang tanong ko.

"Sumipot ako. Kaso pagdating ko, may kausap kang lalake at mukhang may pinagtatalunan pa kayo. Kaya minabuti ko na lang na hindi lumapit sa inyo. Sino siya?" Paliwag ni Paul.

"Si Gray." Sagot ko. Bigla ko tuloy naalala ang mga sinabi ni Gray.

"Boy friend mo?" Nagulat ako sa tanong niya.

"Alam mo Paul?! Nagtatampo ako sayo! Kung hindi ko nalaman ang paliwanag mo ngayon baka hindi na kita tuluyang pansinin!" Dinampot ko yung bag ko sa bench at naglakad palayo kay Paul. Pero hindi talaga ako nagtatampo sa kanya gusto ko lang siyang iwasan. mahirap na, mahirap ng madevelop ulit. Hindi pa ako nakakarecover may panibago na naman.

Pero kung wala siguro sila. Mas boring siguro ang student life ko.

"Sorry na donita! Ganito na lang, naalala mo yung paborito nating singer? Meron akong live stream performance niya! Ibibigay ko sayo yung copy ko, basta ba samahan mo lang ako manood nun ngayong gabi. mismo!" Pakiusap niya sa akin. Hindi ko ba alam sa taong ito kung bakit lagi akong niyayaya at kung bakit hindi ko man lang din matanggihan siya.

Napabuntong hininga na lang ako. "Thanks!" Masaya niyang sagot.

------

"Nasaan ba tayo Paul?" Tanong ko. Habang dahan-dahang paakyat sa hagdanan.

"Papasok tayo sa isang abandonadong barko. Wag ka mag-alala akong bahala kung mahuli tayong nagtresspasing." Totoo ba itong mga sinasabi niya. Pero amoy dagat nga. Kinukutuban tuloy ako. Ano bang naiisip nitong kalokohan.

"Baka mapahamak lang tayo dito Paul? Tsaka kala ko ba manonood lang tayo ng live stream?" Tanong ko.

"Oo nga, Dito tayo manonood. Tsaka, sabi ko sayo wag ka mag-alala dahil walang sisita satin. Kilala ko mga nagbabantay dito, hindi ka maniniwala pero isa ako sa mga yun. Yung beach, malapit lang dito. Life guard ako dun." Paliwanag niya.

Pagpasok namin sa loob. "Pwede bang makiusap sayo?" Wika ni Paul. Parang kinabahan ako bigla.

"..Sige, Ano yun?" Sagot ko.

"Maupo ka lang dito at makinig. Ok?" Pakiusap ba ito? Ganun lang naman talaga ang posible kung gawin. Tumungo-tungo na lang ako.

Ilang minuto bago ko marinig ang isang mala anghel na boses na nagpangilabot sa buo kung kalamnan.

"I wanna go back.. Forget what is over."

Sa tuwing nadirinig ko talaga ang boses na yun ay tila biglang humihinto ang pagtakbo ng oras sa paligid ko at nakakaramdam na lang ako ng iba't-ibang pakiramdam na hindi ko gusto.

"Painted in black, When you left me alone.."

.

"I never knew, she was sleeping next door
With the kid I grew up with,"

"And I can't go back to her anymore, no more.."

"No more..."

"You tell me you were happier with him, you want me to stay...

And you tell me that you needed time but you push me away.."

"But then you try to take me back, my heavy heart just breaks..

No, I can't lift the weight.."

"Put you in the past, Try to forget you 'cause it's over.."

"And every time you ask, I pretend I'm okay.. You're inside my head.. In the middle of the night.. When I don't feel right .. I dream I can hold you.."

"And I can't go back to you anymoreee.. yeah, yeah..."

"And I can't lift the weight, no, I can't lift the weight
Yeah, you stand on my shoulders and my heart just breaks

And I can't lift the weight, no, I can't lift the weight
Yeah, you stand on my shoulders and my heart just breaks....

And I can't lift the weight, no, I can't lift the weight
Yeah, you lower your standards and I raise the stakes....

And I can't lift the weight, no, I can't lift the weight..."

"You tell me you were happier with him, you want me to stay...

"You told me that you needed time but you, you push me awaaayyy...

"And then you try to take me back

Say someday you will change, but I don't wanna wait...."

Natulala at wala akong imik sa boses na aking narinig. Halos bumalik lahat ng alala napilit ko ng kinakalimutan, mga masasaya at malulungkot na alala mula sa taong minsan ng nagpabilis ng tibok ng puso ko. Pero wala akong naging pagsisi dahil alam kong naging masaya ako sa kanya.

Ramdam ko that moment na bigla lumapit sa akin at tumabi si Paul, hinawakan ang mga braso ko at dahan dahan kong naramdaman ang pagdampi ng kayang labi sa aking labi,. HE REALLY DID KISS ME? Hindi ko alam kung bakit hinayaan ko lang siyang gawin yun without feeling guilty.

His lips touches mine..

He hugs me so gentle but i feel the warmth of his body..

But it lasted so fast.. Walang nagtatagal. Binitawan niya din ako agad.

Napatitig na lng ako sa langit ng mga oras nato habang hawak hawak niya ng mahigpit ang kamay ko. Di ko ba alam sa sarili ko kung bakit okay lang sakin lahat ng ito, bakit ganun na lang yung tiwala ko kay paul. Di kami umimik pero alam ko at ramdam ko na masaya kami ng gabing to.

And after that night all things change.

----

-Hi there! I'm back from the grave, sorry if so tagal na panahon akong di naka update.. I'm so happy that meron pading nagbabasa nito kahit walang updates! Anyway, enjoy reading!